Er is een enorm zwaartekrachtgat in het midden van de Indische Oceaan. Wetenschappers zeggen dat ze eindelijk hebben ontdekt waarom.

• Er is een zwaartekrachtgat in de Indische Oceaan, waar de zeespiegel ongeveer 300 voet lager is dan de omliggende gebieden.

• De lokale zwaartekracht is daar wat lager, en dat verbijsterde wetenschappers.

• Het zwaartekrachtgat kan worden veroorzaakt door de oude oceaanbodem die miljoenen jaren geleden is gezonken.

Er is een enorm zwaartekrachtgat in het midden van de Indische Oceaan dat wetenschappers al tientallen jaren voor raadsels stelt.

De Million Square Mile Anomaly is geen fysiek gat, maar een gebied in de oceaan waar de zwaartekracht van de aarde onder het gemiddelde ligt.

Wetenschappers die het “wormgat” bestuderen, hebben lang geloofd dat er iets onder moet zitten dat het vreemde effect veroorzaakt.

Maar een nieuwe studie suggereert dat onderzoekers rond het zwaartekrachtgat moesten kijken, in plaats van eronder, om het mysterie van hoe het ontstond op te lossen.

Ze beweren dat pluimen van gesmolten gesteente die oprijzen uit overblijfselen van de oude oceaanbodem verantwoordelijk kunnen zijn.

Een zwaartekrachtkrater van een miljoen vierkante mijl verlaagt het niveau van de oceanen

Zwaartekracht is iets anders op het aardoppervlak.

De meeste van deze verschillen zijn eenvoudig te verklaren. Een dicht continent kan bijvoorbeeld meer massa hebben en daardoor iets meer zwaartekracht dan bijvoorbeeld een gebied waar de korst dunner is.

Maar wetenschappers hebben moeite om het zwaartekrachtgat in de Indische Oceaan, bekend als de Indische Oceaan Geode Low, te verklaren.

Het verschil in zwaartekracht is niet groot. Je zou het zeker niet kunnen opmerken als je midden in de anomalie zou staan, vertelde Bernhard Steinberger, een geodynamica-onderzoeker bij het Duitse GFZ Research Center for Geosciences, aan Insider.

Maar het is belangrijk genoeg dat de oceaanniveaus erboven zijn 1,1 miljoen vierkante mijl Het zwad ligt ongeveer 300 voet lager dan de omringende omtrek.

“Ik denk dat wat mensen over het algemeen aannemen, is dat er iets onder de lage dichtheid moet zijn dat dit veroorzaakt,” zei Steinberger.

“Maar in die krant hebben ze eigenlijk een andere theorie,” zei hij.

Om de anomalie te begrijpen, moesten wetenschappers rond de krater kijken

Om de oorzaak van het gat te begrijpen, vroegen geofysicus Atrey Ghosh en promovendus Dipanjan Pal aan het Indian Institute of Science in Bangalore een computer om te simuleren wat er zou kunnen gebeuren.

Verhaal gaat verder

Ze bedachten 19 verschillende scenario’s om te kijken hoe tektonische platen zich de afgelopen 140 miljoen jaar rond het gat hebben verplaatst.

Hun studie werd gepubliceerd in Geofysische onderzoeksbrieven In mei ontdekte hij dat slechts een handvol scenario’s het zwaartekrachtgat konden verklaren, en in geen van deze modellen werd de verminderde zwaartekracht veroorzaakt door wat er direct onder was.

In plaats daarvan ontdekten ze dat de krater waarschijnlijk werd veroorzaakt door pluimen van magma met een lage dichtheid.

“Het is iets waar je misschien eerder aan hebt gedacht, maar dat zou je niet doen, omdat je de neiging hebt om te denken dat er iets onder zit”, zei Steinberger, die niet bij het onderzoek betrokken was.

Hij zei: “Je hebt zo’n negatieve lettergreep.”

Het dateert van 120 miljoen jaar geleden

De meest waarschijnlijke verklaring voor het zwaartekrachtgat is volgens de studie te wijten aan de scheiding van Gondwana, het supercontinent aan de oorsprong van Afrika, Australië en India, ongeveer 120 miljoen jaar geleden.

Toen India zich afscheidde van Afrika en de Europese plaat ging breken, splitste de oceaan die daar was, Tethys genaamd, zich en brak tussen de continentale platen.

Sommige kleine delen van de plaat bevinden zich nog steeds in de Middellandse Zee, maar het grootste deel van die plaat smelt nog steeds langzaam diep onder de grond rond Oost-Afrika. Terwijl de dichte mantel wegsmelt, ontstaan ​​pluimen van magma met lage dichtheid, die bijdragen aan de zone met lage zwaartekracht.

Tegelijkertijd creëren omringende massieven zoals het Tibetaanse plateau een hoge zwaartekracht en versterken ze het effect, zei Steinberger.

Vooruitkijkend zouden oceaanonderzoeken moeten bevestigen dat deze pluimen in het echte leven bestaan, niet alleen op computers, Himangsho Paul van India’s National Institute of Geophysical Research, Vertellen nieuwe wereld.

Lees het originele artikel op Zakelijk geïnteresseerd