Einstein geloofde niet dat tijd een illusie is

In een beroemde brief aan zijn rouwende vriend schreef Einstein: “Voor degenen onder ons die in natuurkunde geloven, is het onderscheid tussen verleden, heden en toekomst niets anders dan een hardnekkige illusie.” Dit wordt algemeen zo geïnterpreteerd dat Einsteins relativiteitstheorie zelf impliceert dat het verstrijken van de tijd een illusie is en dat tijd, net als ruimte, geen richting heeft, een situatie die vaak een “versluierd universum” wordt genoemd. Maar hoewel Einstein ons begrip van tijd radicaal heeft veranderd, wijst niets in zijn theorie erop dat het onderscheid tussen verleden, heden en toekomst een illusie is, betoogt Tim Maudlin.

Albert Einstein had een tweesnijdend talent voor het schrijven van verbluffende aperçus. In plaats van te zeggen “De kwantummechanica is op de goede weg, maar ik ben er niet van overtuigd dat de wetten van de fysica onbepaald zijn”, formuleerde hij het tegen zijn vriend Max Born “De theorie scheelt veel, maar het brengt ons niet dichterbij naar het raadsel van de oude. Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat hij de dobbelstenen niet gooit.’ Het citaat “God dobbelt niet met het universum” heeft ertoe geleid dat het algemeen wordt aanvaard als Einsteins eerste klacht over kwantummechanica, wat niet het geval is. Het was eerder het niet-huishoudelijke – de ‘angstaanjagende actie op afstand’ in zijn bijtende zin – die hij echt onaanvaardbaar vond..

Lezen suggereerde
Einstein en waarom de massa van het universum verkeerd is
door Dean Buonomano

Een andere veel geciteerde tekst van Einstein, ook geschreven als een persoonlijke noot, heeft voor soortgelijke verwarring gezorgd. Toen zijn goede vriend Michel Besso in 1955 stierf, slechts een maand voor Einstein zelf, schreef Einstein een condoleancebrief aan de familie van Besso. Hij zei erin “Nu is hij voor een korte tijd vertrokken uit deze vreemde wereld voor mij. Het betekent niets. Voor degenen onder ons die in natuurkunde geloven, is het onderscheid tussen verleden, heden en toekomst niets anders dan een permanente, koppige illusie. het is de pre/post-gebeurtenisrelatie tussen gebeurtenissen die ten grondslag ligt aan deze concepten – deze passage werd grotendeels genomen om aan te geven dat de tijd zelf in zekere zin een illusie is. Dit citaat was de basis voor wat bekend werd als het “verboden universum”, zogenaamd wat impliceert dat het verstrijken van de tijd een illusie is, dat tijd volledig als ruimte is, wat een andere dimensie is die geen inherente intrinsieke richting heeft.Er is echter niets in Einsteins relativiteitstheorie dat een van deze beweringen ondersteunt.

___

Sterker nog, ik denk dat Einstein tijd niet als een illusie beschouwde.

___

Allereerst, als een van de ontdekkingen van de natuurkunde zou zijn dat tijd een illusie is, zou het moeilijk zijn om zelfs maar een grotere prestatie voor te stellen. Maar het zou meteen vreemd moeten opvallen dat als Einstein werkelijk had geloofd dat zijn relativiteitstheorie impliceerde dat tijd een illusie is, hij deze bewering alleen maar had opgenomen in een persoonlijke condoleancenota waarvan hij geen reden had om te verwachten dat die openbaar zou worden gemaakt op allemaal. .

Sterker nog, ik denk dat Einstein tijd niet als een illusie beschouwde. Zijn opmerking is slechts een attente poging om de familie Bessou te troosten die de laatste tijd een verlies heeft geleden. Er is inderdaad een personage dat op subtiele wijze zelf het idee in diskrediet brengt dat zo’n illusie kan worden “gerepareerd”, omdat iets alleen standhoudt als het hetzelfde blijft. Met het verstrijken van de tijd. De opmerking van Einstein wordt echter vaak gezien als symbolisch voor de suggestie dat tijd op de een of andere manier niet “echt” is, dat tijd in relativiteit “ruimtelijk” is geworden, en dat er geen fundamenteel onderscheid is tussen vorig/post of verleden/heden/toekomst, dat tijd Het “gaat” helemaal niet voorbij.

Er is zeker niets bijzonders aan de relativiteitstheorie dat een van deze beweringen ondersteunt – als het gaat om de vraag of tijd echt of denkbeeldig is, is het onmogelijk dat het fundamenteel verschilt van de Newtoniaanse fysica. Natuurlijk zijn Einstein en Newton het oneens over de details van de tijdelijke structuur van het universum. Voor Newton is het “duurmoment” iets universeels: zoals hij zegt “het moment van duur is hetzelfde in Rome en Londen, op aarde en op de sterren en in de hele hemel”. Dit drukt een idee uit Absolute synchronisatie: dat er voor een bepaalde gebeurtenis een objectieve fysieke waarheid bestaat over andere gebeurtenissen op andere plaatsen die “tegelijkertijd” plaatsvinden. Voor Newton is tijd een opeenvolging van universele momenten. Dit is het alledaagse concept van tijd waar de meesten van ons mee werken. Als ik hier met mijn vingers op de grond knip, weet ik misschien niet wat er aan de hand is Precies op dat moment Op, laten we zeggen, Alpha Centauri, maar het gebruikelijke idee is dat Iets precies.

___

Het aannemen van een nieuwe structuur voor tijd betekent niet het bestaan ​​van tijd ontkennen of er een illusie van maken. Er is nog steeds een volkomen objectief feit, volgens de relativiteitstheorie, dat sommige gebeurtenissen in de tijd aan andere voorafgaan.

___

Relativiteit elimineert het idee van absolute gelijktijdigheid. In plaats daarvan veronderstelt het, met betrekking tot de gebeurtenis van het slaan van mijn vingers, een drievoudige verdeling van andere gebeurtenissen in die relevant verledenEn de gerelateerde toekomstEn de ruimte gerelateerd aan haar. Het belangrijkste verschil met het Newtoniaanse beeld is dat er niet slechts één “moment” op Alpha Centauri zal zijn, aangezien er maar één Newtoniaans moment is om mee samen te vallen.

Maar het aannemen van een nieuwe structuur voor tijd betekent niet het bestaan ​​van tijd ontkennen of er een illusie van maken. Er is nog steeds een volkomen objectief feit, volgens de relativiteitstheorie, dat sommige gebeurtenissen in de tijd aan andere voorafgaan. Besso’s dood ging vooraf aan de dood van Einstein, waar je ook bent in het universum. Dit is een deel van de reden waarom Einstein een condoleancebrief aan de familie van Besso kon schrijven, maar niet andersom.

Een wijdverbreide term heeft echter wortel geschoten in zowel de natuurkunde als de filosofie en lijkt deze te ontkennen. Er wordt ons verteld dat de relativiteitstheorie – en misschien zelfs de Newtoniaanse fysica! – zet aan tot “een universum van massa”, dat “tijd een illusie is” of “er is geen tijdsverloop” of “tijd is als ruimte” of “er is geen fundamentele richting van tijd”. Wat er ook met deze loci mag worden bedoeld, ze lijken bedoeld te zijn om enkele opzienbarende ontdekkingen of veronderstellingen over de aard van de tijd zelf uit te drukken. Zeker, het gezegde dat “tijd een illusie is” suggereert dat. Er is niets lijkt het minder Misschien nep uit de tijd. Descartes, op het hoogtepunt van zijn sceptische koorts bemiddelingen, slaagt hij erin het bestaan ​​van ruimte in twijfel te trekken, maar niet van tijd. Hij vermoedt nooit dat hij bezig is met een denkproces waarin bepaalde gedachten aanleiding geven tot andere, bijv.

Alle voorstanders van het “massa-universum” geloven dat ruimte-tijd (althans microscopisch) vierdimensionaal is. Maar dat betekent gewoon dat voor het lokaliseren van een specifieke gebeurtenis (zoals een bepaalde knip van mijn vingers) vier coördinaten moeten worden opgegeven: bijvoorbeeld lengtegraad, breedtegraad, hoogte en tijd. Natuurlijk zou Newton daar geen bezwaar tegen hebben. Alle voorstanders van het klonterige universum geloven dat er een uniek verleden en een unieke toekomst is. Het verleden was zoals het was en de toekomst zal hetzelfde zijn, wat we ook weten. Dit is geen aanname van determinisme: Que Sera, Sera is een analytisch kleinigheidje, geen controversiële natuurkundige veronderstelling. Maar als dit allemaal de gemeenschappelijke basis is, wat maakt de ‘hypothese van het massa-universum’ dan zo verbazingwekkend? Waarom verwijzen we deze feiten buiten de console om naar de Biso-familie?

voorgestelde aanbieding
En dat zijn ze nu
Met Julianne Barbour, Tim Maudlin, Emily Thomas, Joanna Cavina

Een van de wetenschappers die ons de dienst heeft bewezen door expliciet het “verboden universum” te definiëren, is Huw Price. in zijn boek Pijl van tijd en punt van ArchimedesPrice legt precies uit wat hij postuleert vanuit het standpunt van het “verboden universum”: “Voorlopig zal ik de basisprincipes van de visie op het verboden universum gewoon als vanzelfsprekend beschouwen. Ik ga er met name van uit dat het heden geen speciaal doel heeft. modus, en is in plaats daarvan perspectivisch zoals het is.” begrijp het hier hij is. En ik zou denken dat er geen objectieve stroom is als de tijd.” Merk op dat de prijsbeschrijving twee heel verschillende zinnen heeft. Ze verschillen qua inhoud en vooral in hoe verrassend of revisionistisch ze zijn.

Laten we de eerste nemen: “hier” is de zogenaamde a symbolische reflectie of Indicator termijn. In tegenstelling tot bijvoorbeeld ‘Addis Abeba’ hangt de locatie die wordt aangegeven door het ‘hier’-symbool af van waar de spreker was toen het werd uitgesproken of geschreven. Als de spreker in Londen is, verwijst ‘hier’ naar Londen, en als hij in Addis Abeba is, verwijst ‘hier’ naar Addis Abeba. In deze voor de hand liggende betekenis heeft ‘hier’ geen ‘objectieve status’: het duidt verschillende plaatsen aan wanneer het op verschillende plaatsen wordt uitgesproken. Hetzelfde geldt voor temporele termen als ‘nu’ of ‘gisteren’ of ‘over een maand’: het is duidelijk dat welke regio’s van ruimte-tijd worden aangegeven, afhangt van wanneer Het token wordt geproduceerd, net zoals ruimtelijke locaties ervan afhangen waar. Er is geen “doel nu” in de zin van een bepaald moment in de tijd waarnaar alle “nu”-symbolen verwijzen. Maar wat dan? Niemand dacht er anders over. Het idee dat ‘nu’ een ‘bijzondere objectieve status’ heeft op een manier die geen rekening houdt met ‘hier’ wordt al algemeen verworpen.

Dus als het “massa-universum” iets controversieels zou moeten zijn, dan zou het in de tweede zin moeten staan ​​dat “er geen objectieve stroom van tijd is”. Maar wat moet dat betekenen? Het is geen objectief feit dat sommige gebeurtenissen plaatsvinden Voordat specifieke gebeurtenis en andere Na, na? Dit betekent dat de tijd helemaal geen richting heeft. Dit zou zeker een revolutionaire ontdekking zijn. Maar er is absoluut niets in de natuurkunde – klassiek of relativistisch – dat hierop wijst.

Ruimtelijke dimensies hebben geen richting. Je zou kunnen zeggen dat een bepaalde lengtegraad van noord naar zuid loopt, maar het slaat nergens op dat die van noord naar zuid loopt in plaats van zuid naar noord. Maar tijd heeft een richting, die wordt aangegeven door de asymmetrische voor/na relatie. Dit is een onderscheid dat alle natuurkundigen – inclusief Newton en Einstein – evenals alle gewone mensen als vanzelfsprekend beschouwen. Het voor/na-onderscheid bepaalt het onderscheid tussen oorzaak en gevolg: iedereen zal accepteren dat de eerdere vorming van de planeten, samen met de wetten van de zwaartekracht, hun latere vorming veroorzaakt en verklaart, maar niemand zal zeggen dat de latere vorming veroorzaakt of legt de voorafgaande uit. kan zijn aangeven of Sta een toe om af te ronden Eerder, maar niet Uitleggen Hij zij.

___

De temporele structuur verschilt fundamenteel van de ruimtelijke structuur. En tijdsstructuur – de tijd zelf – is geen illusie.

___

Elke natuurkundige die verwijst naar de ‘beginvoorwaarden’ van het universum, of het ‘lot van het universum’, veronderstelt een richting van de tijd. Dit is iets wat Einstein zonder zorgen deed. En hij heeft nooit voorgesteld om op de een of andere manier te proberen deze neiging weg te nemen of terug te brengen tot iets anders.

Lezen suggereerde
Heeft Einstein nog gelijk?
door Cliffordwell

Price is zich hiervan terdege bewust, hoewel hij elk objectief idee van temporele richting – dat meestal ten grondslag ligt aan noties van oorzakelijk verband en verklaring – uit zijn basisbeschrijving van het universum probeert te verwijderen. En niemand kan bewijzen dat het niet kan, ook al zijn de obstakels groot en de vooruitzichten somber. Maar dit is zeker geen project waar Einstein bij betrokken was, of dacht dat hij dat nodig had. De standaardlezing van kosmologie die is gemaakt in overeenstemming met de algemene relativiteitstheorie is dat er is Voorletter De toestand van het heelal die vervolgens evolueert – volgens de veldvergelijkingen van Einstein – naar latere toestanden. Later wordt het door eerder berekend. Of er een afsluiter van alles is, en zo ja, of het kan worden verklaard op een manier waarmee we ons kunnen identificeren, is een netelige vraag. Maar de huidige praktijk van de fysica, inclusief de relativistische fysica, neemt een fundamenteel vroeger/poster-onderscheid, en in die zin wordt het “verloop van de tijd” als vanzelfsprekend beschouwd. De temporele structuur verschilt fundamenteel van de ruimtelijke structuur. En tijdsstructuur – de tijd zelf – is geen illusie.