Een oude praktijk is in gevaar

Hoewel erkend door de Verenigde Naties, is de toekomst van het nomadisme verre van veilig.

In Italië, en elders in Europa, is het aantal schapen en runderen dat bij migratie betrokken was, geslonken van miljoenen tot de jaren 1950, tot slechts tienduizenden nu.

De industrialisatie van de veehouderij, gecombineerd met schaalvoordelen en stadsuitbreiding, maakte de praktijk financieel moeilijk en logistiek complex, waardoor eindeloze vergunningen nodig waren.

Wol verkopen was ooit een lucratieve onderneming, maar nu de prijzen op de wereldmarkt zo laag zijn, kunnen herders het niet eens gratis weggeven. Melk en kaas, waar boeren meer kunnen vragen voor superieure kwaliteit, zijn niet alleen het hoofdproduct, maar meestal het enige product.

En klimaatverandering, met langdurige droogtes die graslanden in gevaar brengen, vormt een steeds groter wordend risico. Net als ziektes.

Carmelina Colantuono is een bekroonde veefokker casiocavalloEen boterachtige kaas geparfumeerd met wilde kruiden en kruiden.

De zomers brengt ze door in Molise, een dunbevolkte bergstreek, en de winters in Puglia, de hak van de Italiaanse laars. Ze reist tussen de twee regio’s met het gezelschap van de ongeveer 300 Podolica-koeien te paard, slapend in de open lucht om het vee te observeren tijdens de reis van ongeveer een week, 200 kilometer.