Een oude Chinese tekst onthult het oudst bekende record van de aurora borealis

Er is zelden tijd om te schrijven over elk groot wetenschappelijk verhaal dat op ons pad komt. Daarom plaatsen we dit jaar opnieuw een speciale serie ‘The Twelve Days of Christmas’, waarin we een wetenschappelijk verhaal belichten dat in 2022 door de kieren is gevallen, elke dag van 25 december tot 5 januari. Vandaag: een nieuwe analyse van een oude Chinese tekst heeft de eerste kandidaat diagonale aurorae tot nu toe onthuld, drie eeuwen ouder dan de vroegste.

Een paar onderzoekers vonden de oudste beschrijving van de aurora borealis-kandidaat tot nu toe in een oude Chinese tekst, volgens een van de onderzoekers. april papier Gepubliceerd in het tijdschrift Advances in Space Research. De auteurs koppelen de mogelijke datum van de gebeurtenis aan 977 of 957 v.Chr. De volgende oudste beschrijving van de aurora borealis is gevonden op Assyrische spijkerschrifttabletten gedateerd tussen 679-655 voor Christus, drie eeuwen later.

zoals we zijn Ik noemde eerderzijn de verbazingwekkende verschuivende effecten van het zogenaamde noorderlicht (of zuiderlicht als je je op het zuidelijk halfrond bevindt) het resultaat van geladen deeltjes van de zon die naar de planeet aarde worden geslingerd. magnetosfeer, waar ze botsen met zuurstof- en stikstofmoleculen – een interactie die die moleculen prikkelt en laat gloeien. De aurora borealis verschijnt meestal als glinsterende banden in de lucht, in de kleuren groen, paars, blauw en geel.

Er zijn verschillende soorten aurorale vertoningen, zoals een ‘diffuse’ aurora (een zwakke gloed nabij de horizon), een zeldzame ‘picket fence’ en ‘Duinen “, en “discrete arcs of twilight” – de meer intense variant, die in de lucht verschijnt als glinsterende gordijnen van licht. Discrete aurorae-bogen kunnen zo helder zijn dat het mogelijk is om een ​​krant te lezen bij hun licht. Dat was het geval in augustus en september 1859, toen er een grote geomagnetische storm was – oftewel Carrington-evenement, de De grootste ooit– die oogverblindende aurorae veroorzaakte die zichtbaar waren in de Verenigde Staten, Europa, Japan en Australië.

de Bamboe annalen Het is een historisch verslag van het oude China, geschreven op bamboelatten en uitgaande van een tijdperk Gele keizer En passeert de zogenaamde Strijdende Staten periode (5e eeuw – 221 v.Chr.), Toen de rivaliserende staten hevige concurrentie voerden. klaar wanneer Qin-staat Verenigde Staten. De oorspronkelijke tekst van Bamboe annalen Begraven met koning Xiang van Wei, die stierf in 296 v.Chr., Het werd pas in 281 n.Chr. Ontdekt en overleefde dus keizer Qin Shi Huang Verbrand boeken In 212 voor Christus (om nog maar te zwijgen van honderden confucianistische geleerden die levend werden begraven).

In zoomen / Diverse fragmenten van Bamboe annalen.

MA van der Sluijs & H. Hayakawa, 2022

De oorspronkelijke tekst bestond uit 13 manuscripten die verloren zijn gegaan tijdens de lied spanning (960-1279 n.Chr.). Er zijn twee versies van het programma Bamboe annalen nog steeds bestaan. De ene staat bekend als de “huidige tekst” en bestaat uit rollen die eind 16e eeuw werden gedrukt. Veel geleerden geloven dat deze tekst een vervalsing is, gezien de vele discrepanties tussen de tekst en delen van het origineel die in oude boeken worden geciteerd, hoewel sommige geleerden hebben betoogd dat sommige delen trouw kunnen zijn aan de originele tekst. De andere versie staat bekend als de ‘Oude tekst’ en is samengesteld door de bovengenoemde fragmenten te bestuderen die in oude boeken zijn gevonden, met name twee boeken uit het begin van de achtste eeuw na Christus.

Onafhankelijk onderzoeker Marinus Anthony van der Slweg en Hisashi Hayakawa van Nagoya University vertrouwden op de oude tekst voor hun nieuwe analyse. Deze tekst beschrijft de verschijning van een “vijfkleurig licht” zichtbaar in het noordelijke deel van de nachtelijke hemel tegen het einde van een tijdperk Koning Zhao filiaal Zhou familie. Aurorae zijn meestal alleen zichtbaar in de poolgebieden omdat de deeltjes de magnetische veldlijnen van de aarde volgen, die uit de buurt van de polen stralen. Maar sterke geomagnetische stormen kunnen ervoor zorgen dat aurorale ovalen zich uitstrekken naar lagere breedtegraden, vaak vergezeld van veelkleurige lichten. Volgens de auteurs was de magnetische noordpool van de aarde in de 10e eeuw voor Christus ongeveer 15 graden dichter bij centraal China dan nu het geval is, dus mensen daar kunnen getuige zijn geweest van dergelijke vertoningen.

Hoewel dit technisch gezien een onzeker kandidaat-aurora is, schrijven de auteurs: “De expliciete indicatie van nachtelijke waarnemingen sluit manifestaties overdag uit van atmosferische optica, die soms kandidaat-gebeurtenissen nabootsen.” Bovendien “komt het optreden van een veelkleurig fenomeen aan de noordelijke hemel tijdens de nacht overeen met aurorale vertoningen die zichtbaar zijn op de middelste breedtegraden.” Volgens van der Sluijs en Hayakawa beschreef de huidige 16e-eeuwse tekstvertaling van de betreffende passage de gebeurtenis als een “komeet”, niet als een “pentachromatisch licht”, en om deze reden is de kandidaat aurora nog niet geïdentificeerd.

DOI: Vooruitgang in ruimteonderzoek, 2022. 10.1016/j.asr.2022.01.010 (Over DOI’s).