Een onderzoeker uit Ottawa maakt deel uit van een team dat een groot vraagstuk onderzoekt

Artikel inhoud

De tekenfilm The Flintstones uit de jaren zestig had het mis als het ging om prehistorische mensen en hun interacties met oude dieren. Aanvankelijk leefden mensen niet samen met dinosaurussen, laat staan ​​dat ze erop reden.

Maar mensen kwamen wel wolharige mammoeten tegen, en jager-verzamelaars die onlangs in de late ijstijd in Noord-Amerika waren aangekomen, hebben mogelijk een rol gespeeld bij het uitsterven van de mammoet.

Artikel inhoud

Artikel inhoud

De exacte aard van deze relatie wordt onderzocht door een internationaal team van onderzoekers, waaronder Clement Bataille van de Universiteit van Ottawa.

Met behulp van isotopische profilering met hoge resolutie analyseerden Bataille en zijn collega's een 1 meter lange slagtand van een vrouwelijke mammoet genaamd Elmaiogi – bekend als Elma – uit de 14.000 jaar oude archeologische vindplaats Swan Point in de Tanana River Valley in Alaska. De bevindingen werden gepubliceerd in een artikel dat eerder in januari werd gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances.

Weefsels registreren de ervaringen van een organisme met omgevingsfactoren zoals het klimaat en het beschikbare voedsel.

“Ik ben bijvoorbeeld geboren in het Caribisch gebied en heb in Frankrijk, Canada en de Verenigde Staten gewoond. Mijn weefsels bevatten chemische signalen van al deze dingen”, zei Bataille vrijdag in een interview vanuit Frankrijk, waar hij onderzoek doet naar prehistorische paarden.

“Het interessante aan de slagtanden is dat ze op boomringen lijken. Je kunt nagaan waar deze mammoet zich bewoog.

Er zijn veel vragen over het gedrag van mammoeten, hoe ze leefden en waarom hun aantal afnam en verdween nadat hun soort ongeveer 300.000 jaar lang op de bevroren toendra rondzwierf.

Artikel inhoud

Er wordt aangenomen dat de mammoet niet van de ene plaats naar de andere en weer terug migreerde, zoals de steenbok, maar dat hij ronddwaalde. De slagtand van Elam was een dagboek van zijn reizen, en dit onderzoek is het bewijs van het concept dat wetenschappers de bewegingen van de mammoet kunnen volgen, zei Bataille.

Aan het einde van de laatste ijstijd leefden mensen en mammoeten ongeveer duizend jaar naast elkaar in Alaska. Er is veel veranderd in die periode, waaronder het warmer en vochtiger worden van het klimaat.

Op het vasteland stierven mammoeten ongeveer 10.000 jaar geleden uit. Een paar geïsoleerde populaties op St. Paul Island in de Beringzee en Rang Island in de Noordelijke IJszee overleefden tot ongeveer 4000 jaar geleden, en stierven toen uit, misschien omdat mammoeten niet konden rondzwerven en inteelt gingen vertonen.

Patai zei dat er een aantal interessante vragen zijn over de mammoeten in Alaska, waaronder de vraag of hun aanwezigheid mensen naar Noord-Amerika trekt.

De vroege inwoners van Alaska lijken hun nederzettingen deels te hebben georganiseerd op basis van de aanwezigheid van mammoeten en gebruikten deze voor grondstoffen en mogelijk ook voor voedsel. Omdat volwassen mammoeten meer dan vijf ton wegen, zouden ze een aantrekkelijke voedselbron kunnen zijn. Als hun bewegingen door het landschap regelmatig en voorspelbaar zouden zijn, zou het aantrekkelijker zijn voor jagers.

Artikel inhoud

Onderzoekers geloven dat Elma in haar leven ongeveer 10.000 kilometer heeft afgelegd. Dat klinkt als veel rondlopen, maar vergeleken met mensen lopen ze in hun leven zo’n 80.000 kilometer, zegt Bataille.

In eerder onderzoek naar een paar slagtanden van een mannelijke mammoet genaamd Keck, die ongeveer 17.000 jaar geleden leefde in een koelere periode voordat de mens arriveerde, vonden wetenschappers een ander verhaal.

Keck stierf op dertigjarige leeftijd, mogelijk door ziekte of honger. Mammoeten kunnen 50 tot 60 jaar oud worden.

Elma was daarentegen ongeveer twintig jaar oud op het moment van haar overlijden en verkeerde in uitstekende gezondheid. “Er is iets met haar gebeurd. Misschien werd er op haar gejaagd”, zei Bataille.

Mammoeten waren grazers en gaven de voorkeur aan open graslanden. Elma's hoektand liet zien dat ze meer vertrouwd was met bossen en moerassen. In de 3000 jaar tussen het leven van Keck en het leven van Elma veranderde het klimaat in Alaska, wat leidde tot een invasie van houtachtige struiken die het steppehabitat van de mammoeten versnipperde.

“Er waren veel obstakels voor haar beweging”, zei Bataille. Aan de andere kant had Kik de mogelijkheid om zijn genen over een groot gebied te verspreiden.

Artikel inhoud

Er blijven vragen bestaan ​​over de wolharige mammoet, onder meer of hij zich op dezelfde manier gedroeg als de hedendaagse wilde olifanten, waar jonge en jonge baby's met een kudde moeders reizen totdat ze volwassen zijn.

De Swan Point-site bevat ook de overblijfselen van een babyjongen en een jonge mammoet, wat wijst op de aanwezigheid van een kudde in het gebied. Uit de analyse bleek dat ze nauw verwant waren aan Elma, maar dat zij niet hun moeder was.

Dit is het eerste duidelijke bewijs dat mammoeten in kuddes leefden. Bataille gebruikt calciumisotopen om erachter te komen of Elma borstvoeding heeft gegeven, wat erop zou kunnen wijzen dat ze jongen heeft gekregen.

Er wordt geschat dat de helft van alle soorten megafauna – grote dieren – aan het einde van de laatste ijstijd zijn uitgestorven. De sabeltandkatten zijn verdwenen. De kamelen en bizons overleefden. Paarden stierven uit in Amerika, maar overleefden in Eurazië.

Patai zei dat het onderzoek gevolgen heeft voor het behoud van de huidige megafauna. “Ook wij lijden onder de klimaatverandering.”

Artikel inhoud