Een nieuwe studie identificeert 's werelds meest effectieve klimaatbeleid

Landen over de hele wereld hebben CO2-beprijzingen, stimuleringsmaatregelen voor elektrische voertuigen en duizenden andere beleidsmaatregelen geïmplementeerd in een poging de CO2-uitstoot te verminderen en de klimaatverandering te vertragen. Maar welke werkten eigenlijk? Een nieuw mondiaal onderzoek heeft 63 van de meest effectieve beleidsmaatregelen blootgelegd en enkele bruikbare patronen gevonden.

Felix Brittis, co-auteur gevestigd in Canada, Dat blijkt uit een studie die vandaag is gepubliceerd in het tijdschrift ScienceHij zei dat het onderzoek hoop en indicatoren biedt om effectievere klimaatactie te stimuleren.

“Er is een hele reeks beleidsmaatregelen die al tot aanzienlijke bezuinigingen hebben geleid”, zegt Brittis, universitair hoofddocent economie aan de Universiteit van Victoria. “Er zijn zeker succesverhalen waar we op kunnen terugvallen.”

Eén van die oplossingen was het aanzienlijk terugdringen van de Britse elektriciteitsuitstoot door een combinatie van koolstofbeprijzing, steun voor hernieuwbare energie en een plan voor de uitfasering van steenkool. De Verenigde Staten zijn er ook in geslaagd de transportemissies terug te dringen door een combinatie van belastingvoordelen, subsidies voor elektrische voertuigen en strengere normen voor CO2-uitstoot.

Een opmerkelijk Canadees voorbeeld was de vermindering van de industriële koolstofemissies door middel van koolstofbeprijzing en cap-and-trade-beleid.

Het onderzoek bracht enkele belangrijke patronen aan het licht die bepalend zijn voor de beste manieren om succes te behalen. Ten eerste zijn beleidspakketten die prikkels bevatten om de CO2-uitstoot terug te dringen en afschrikmiddelen om emissies te genereren effectiever geweest dan individueel beleid, zoals prikkels, koolstofbeprijzing of regulering. Ten tweede bleek uit het onderzoek dat de koolstofbeprijzing effectiever was in de industriële en elektriciteitssector, die gedomineerd wordt door bedrijven, dan in de bouw- en transportsector, waar individuele consumenten beslissingen nemen over hun huizen en auto’s, en “wortel” en “stok” Combinaties waren de sleutel.

Hoe onderzoekers succesvol beleid ontdekken

De door de mens veroorzaakte klimaatverandering wordt voornamelijk veroorzaakt door de verbranding van fossiele brandstoffen, waardoor broeikasgasemissies in de atmosfeer vrijkomen. In het kader van de Overeenkomst van Parijs inzake klimaatverandering hebben veel landen, waaronder Canada, beleid geïmplementeerd om de uitstoot te verminderen en uiteindelijk een netto-nuluitstoot te bereiken (waar ze evenveel uitstoot absorberen als ze uitstoten).

Het probleem is: “we hebben echt geen inzicht in welke werken”, zei Brittis.

Veel eerdere studies hebben geprobeerd de impact van individueel beleid bloot te leggen, maar ze hebben slechts naar een klein deel van de 1.500 beleidsmaatregelen over de hele wereld gekeken.

Kijk | Waarom koolstofbeprijzing een zeer emotioneel beleid is voor Canadezen:

Waarom de federale CO2-belasting een “zeer emotioneel beleid” is voor Canadezen

Demonstranten gingen maandag in het hele land de straat op om te protesteren tegen een verhoging van de federale CO2-belasting van 65 dollar per ton naar 80 dollar per ton. Sarah Sharma, universitair hoofddocent internationale politieke economie aan de Universiteit van Victoria, legt uit waarom het langlopende geschil over belastingen een voorbeeld is van “goed beleid en slecht beleid”.

Pretis en haar collega's in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, onder leiding van Annika Stechemmiser van het Potsdam Institute for Climate Research in Duitsland, hebben een andere aanpak gekozen.

De onderzoekers begonnen met een database van klimaatbeleid in 41 landen, beheerd door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, die ze in vier sectoren verdeelden: industrie, elektriciteit, transport en gebouwen. De onderzoekers gebruikten computeralgoritmen om te zoeken naar significante emissiereducties – meer dan 4,5 procent – ​​in die sectoren en landen, terwijl ze economische schommelingen zoals de Covid-19-pandemie eruit filterden. Ze vergeleken de timing van deze emissiedalingen met de implementatie van 1.500 klimaatbeleidsmaatregelen die tussen 1998 en 2022 in een database waren opgenomen en gebruikten statistieken om ze met elkaar te verbinden.

De 63 geïdentificeerde succesvolle beleidsmaatregelen hebben de uitstoot met tussen de 0,6 miljard en 1,8 miljard ton verminderd.

Het implementeren van een aantal van dit beleid in andere landen vóór 2030 zou de uitstoot van landen aanzienlijk kunnen verminderen en hen kunnen helpen dichter bij het behalen van hun emissiedoelstellingen te komen, aldus de onderzoekers.

Koolstofbeprijzing is goed voor ontwikkelde landen – maar niet voor ontwikkelingslanden

Jennifer Winter is hoogleraar economie aan de Universiteit van Calgary en haar onderzoek richt zich ook op klimaatbeleid.

Ze zei dat de aanpak van Brittis en collega's nieuw en interessant was, en ze waardeerde dat het onderzoek zowel ontwikkelde als ontwikkelingseconomieën omvatte, die minder bestudeerd zijn.

Uit de nieuwe studie bleek dat koolstofbeprijzing niet even effectief was voor ontwikkelingslanden.

Dit komt overeen met ander onderzoek dat aantoont dat op prijs gebaseerde prikkels en boetes niet goed werken zonder ‘geliberaliseerde markten’, aldus de onderzoekers.

In landen met lagere inkomens zijn de economieën minder formeel en is er misschien niemand die zaken als CO2-belastingen berekent, int of bijhoudt, zei Brittis.

Voor ontwikkelde landen bleek uit het onderzoek dat de combinatie van prijsstelling, ondersteuning en regulering succesvol was.

“Wat heel interessant is, is dat … alle drie de soorten emissiereductiebeleid belangrijk zijn bij het terugdringen van de uitstoot”, merkte Winter op.

Koolstofbeprijzing en stimuleringsmaatregelen werken samen

Ze zei dat de nieuwe studie belangrijk bewijs levert dat het klimaatbeleid werkt.

“Een van de meest gestelde vragen in interviews is: ‘Is CO2-beprijzing effectief?’” zei ze. Ze voegde eraan toe dat het nieuwe onderzoek “het bewijs is dat, op basis van de gegevens die we hebben, het beprijzen van emissies tot lagere emissies leidt. We hebben nu ook bewijs dat ander beleid dat door overheden is geïntroduceerd om de emissies te helpen verminderen, ook tot lagere emissies leidt.”

Winter en enkele collega's plaatsten donderdag een blogpost Trends in het klimaatbeleid in Canadagebaseerd op Nationale database voor klimaatbeleid Vergelijkbaar met de internationale database van de OESO. Deze database is een samenwerking met het 440Mt Project van het Canadian Climate Institute, dat de voortgang van Canada bij het terugdringen van de uitstoot bijhoudt.

Uit het onderzoek blijkt dat in Canada het ‘wortelbeleid’ dat vrijwilligerswerk stimuleert 71,5% van het beleid uitmaakt, wat veel groter is dan het ‘stokbeleid’.

Stuart Elgie, hoogleraar milieurecht aan de Universiteit van Ottawa en oprichter van de Sustainable Prosperity Foundation, een denktank voor duurzame economie, merkt op dat uit het nieuwe onderzoek blijkt dat subsidies het meest effectief zijn in combinatie met prijsstelling, regulering of beide.

“We zullen de uitstoot niet kunnen verminderen tenzij we wortels en stokken gebruiken”, voegde hij eraan toe.

Hij zei dat hij de manier waarop het onderzoek werd uitgevoerd ‘heel slim’ vond en misschien wel het meest uitgebreide onderzoek tot nu toe naar het klimaatbeleid en de gevolgen ervan over de hele wereld, met enkele belangrijke inzichten.

“Ten eerste boeken we vooruitgang in de strijd tegen de klimaatverandering”, zei hij. “We zijn op de goede weg, maar we moeten doorgaan. We moeten doorgaan met het introduceren van de soorten beleid die worden geïmplementeerd [in other countries] “Voor nu moeten we ons inzetten voor koolstofbeprijzing als basis voor ons klimaatbeleid.”