Een nieuw rapport heeft uitgewezen dat een Nederlandse trein ‘de snelheidslimiet heeft overschreden’ voordat hij in botsing kwam met een walvissculptuur

Volgens een nieuw officieel rapport ging een ondergrondse trein die op wonderbaarlijke wijze op een gigantische walvisstaartsculptuur in Nederland landde, erg snel.

De trein werd in november 2020 door de constructie gered na een aanrijding met de barrières van een verhoogd spoor bij Spijkennes bij Rotterdam.

In plaats van tien meter lager in het water te crashen, hing de leidende metro-trein spectaculair in de lucht, zwevend boven de staart van een zilveren metalen walvis.

De bestuurder van de Metro, die alleen in het vliegtuig zat, bleef ongedeerd.

Bij het onderzoek naar de oorzaak van het ongeval reed de trein met een snelheid van 57 km per uur. 35 km/u bij de snelheidslimiet.

Regen en de reactietijd van de bestuurder bleken ook factoren te zijn.

“Uit het onderzoek blijkt dat we in veel opzichten hebben gefaald”, zegt Maurice Anck, directeur openbaar vervoer van de RET in de stad en metropool Rotterdam.

“Zodra het ongeval gebeurde, was het technisch onmogelijk om een ​​soortgelijk ongeval opnieuw te laten gebeuren en werd de twijfelachtige route buiten dienst gesteld”, voegde hij eraan toe in een verklaring.

De bestuurder, die ervan werd beschuldigd te laat te hebben geremd, werd herinnerd aan de instructies, zei het bedrijf, en hij werd ontslagen, meldden lokale media.

Het beeld, met twee gigantische walvisstaarten die uit het water komen, staat in een park onder een hoge spoorlijn.

Waarom het walvisbeeld als eerste werd gebouwd

20 jaar geleden voltooiden Hans Mர்ller, Peter Globevnik en Eric van Uden het beeld van de ‘Whale Tails’ aan het einde van een metrolijn in Spiezkenis, een voorstad van Rotterdam, Nederland.

Ze gebruikten een baanbrekende technische techniek om een ​​probleem voor het Nederlandse klimaat in die tijd op te lossen.

In het kader van de scheepsbouw ging M முller op zoek naar een oplossing voor het probleem van de sterke Hollandse wind in de kustplaats Rotterdam. De vorm van de staarten betekent dat de structuren de sterke wind in het gebied beter kunnen beheersen en dat ze nog twee decennia later zullen blijven staan.

Met een dikte van 6 mm waren de staarten ongebruikelijk omdat ze een treinmotor van 20 ton konden bevatten. In een interview met de Nederlandse Omroep (NOS) zei de Rotterdamse architect Morton Stoogs dat het evenement liet zien hoe kunst en wetenschap kunnen worden gecombineerd om een ​​”wonder” te bereiken.