Een Londense natuurkundige die door zijn collega’s is vereeuwigd uit de gelijknamige asteroïde

De natuurkundige en professor aan de Western Boleyn University Barmby heeft veel kennis van hemellichamen. Toen ik erachter kwam dat er een steroïde naar haar vernoemd was, was dat een welkome nieuwe ontdekking.

De asteroïde, voor het eerst ontdekt door de Canadese astronoom Paul Weigert in 2006, is gecatalogiseerd als 281067. Als iemand nu naar de ruimtesteen kijkt bij de Royal Canadian Astronomical Society, noemen ze hem Barmby.

“Het is wel cool, moet ik zeggen,” zei Barmby. “Ons werk omvat altijd deze verbinding met het grotere universum, en ik bestudeer dingen die veel verder gaan dan asteroïden. Die verbinding hebben met iets waar je theoretisch op kunt staan, is een soort ander gevoel.”

Barambi’s naamgenoot asteroïde wordt beschouwd als een minderjarige in de wereld van de astrofysica.

“Er zijn veel hele kleine asteroïden en een paar hele grote asteroïden,” zei Barmby. “Er zijn lang geleden echt grote planeten ontdekt, maar naarmate onze technologie verbetert, neemt de grootte van de asteroïden die je kunt detecteren steeds verder af. De asteroïden met mijn nummer hebben een diameter van zes kilometer.”

Zelfs als het als een kleine asteroïde wordt beschouwd, is het een bijzondere eer om er een naar je vernoemd te hebben.

“De sleutel is weten dat iemand veel van deze dingen ontdekt,” zei Barmby. “De ontdekker krijgt de naamrechten.”
Er zijn echter strikte regels over deze naamgevingsrechten. Er kan bijvoorbeeld geen asteroïde genaamd “Poilièvre” of “Trudeau” zijn terwijl ze op kantoor zijn, of iets dat vernoemd is naar een geliefd huisdier.

Ook geeft het hebben van een asteroïde op jouw naam geen andere rechten over de kleine planeet.

“De regels over wie orbs kan claimen voor zaken als asteroïde-mijnbouw is een gebied van ruimtewet waar mensen actief aan werken om uit te zoeken,” zei Barmby.

Het benoemen van Barmby naar een asteroïde heeft echter een meer persoonlijke betekenis.

“Het is een mooie manier om te erkennen dat wat we nu doen, verouderd kan raken of vervangen kan worden door iets dat iemand in de toekomst gaat doen”, zei ze. Het is een soort manier om te zeggen: ‘Ja, ik ben hier geweest en ja, ik heb iets interessants gedaan. “