Een blik op de Arctische tijden

Hoewel de meeste geopolitieke discussies over het Noordpoolgebied zich richten op de Koude Oorlog en de Tweede Wereldoorlog om ons begrip van de geopolitiek in het Noordpoolgebied te kaderen, is het belangrijk om terug in de tijd te kijken om een ​​meer planetair perspectief van de geopolitiek in het Noordpoolgebied te krijgen, zowel op menselijke als op menselijke tijdschaal. En geologisch.

In feite geldt het begrijpen van de interactie niet alleen tussen menselijk leven (sinds de migraties van de Beringianen in de wereld). De laatste gletsjer maximaal(LGM)) Maar het leven zelf (te beginnen met ‘sneeuwbalaarde’) op polaire ecosystemen gedurende deze enorme periode zou nieuwe inzichten kunnen opleveren in de geopolitiek van het Noordpoolgebied die relevant zijn voor onze eigen tijd, en een diverser beeld kunnen geven van de onderlinge verbondenheid van het Noordpoolgebied en de planeet. Onze hele planeet over een brede geologische tijdspanne, weerspiegelt de mondiale en blijvende verbondenheid van het Noordpoolgebied met de niet-polaire wereld, en het fragiele en veerkrachtige levensweb dat de mensheid steeds meer verenigt met de vele arctische soorten waarnaar de mensheid heeft gezocht.

Elk van deze hierboven genoemde perioden kan worden opgevat als een afzonderlijk Arctisch tijdperk, waarbij Sneeuwbalaarde het tijdperk is waarin de hele aarde een poolijslandschap werd, wat aangeeft dat het ‘Noordpoolgebied’ (algemeen opgevat als ‘het noordelijke uiteinde van de aarde’) ”) Een van de twee ‘polaire gebieden’ (waarbij sommigen de hoge Himalaya als hun eigen ‘derde pool’ beschouwen) is zelf een smal tijdperk van divergentie tussen zowel de niet-polaire wereld als de bevroren uiteinden van de aarde (of het nu gaat om de Noordpool en de Antarctische gebieden, of de hoge Alpen, en de In 1992 voorspelde expert, auteur en journalist Ed Struzik dat het “einde van de Noordpool” in zicht is.Struzek, uitg. “Het einde van de Noordpool” matigingNr. 66: november/december 1992, 76-91.]

Maar tussen deze twee polen van divergentie ervoer de poolwereld feitelijk een eb en vloed met een dynamische cyclus die duidelijk zichtbaar is in de geologische gegevens, hoewel de menselijke ervaring in het Noordpoolgebied beperkt blijft tot de bevroren wereld van de ijstijd tijdens de LGM, en de opwarming van de aarde. (en soms verschroeiende) aarde vandaag.

Hieronder reizen we door de prehistorie, van Sneeuwbalaarde ongeveer 600 miljoen jaar geleden naar de recentere LGM ongeveer 20.000 jaar geleden, toen de mensheid aan haar eerste golf van arctische globalisering begon, tot aan ons huidige tijdperk, het Antropoceen, met het smelten van de aarde. poolijs en het smelten van poolijs. En de daaruit voortvloeiende versnelling van de mondialisering in het Noordpoolgebied.

Bij het onderwijzen van deze vele tijdperken van het Noordpoolgebied die in de geschiedenis (en de diepe geschiedenis van de prehistorie) voorkomen, begin ik vaak met de visionaire architect van Amerika als Arctische natie, William Seward, die de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken was tijdens en na de Burgeroorlog. . De nieuw verenigde Verenigde Staten waren gepositioneerd voor hun mondiale opkomst door expansie naar het poolgebied; Auteur Ed Struzek, die zijn coverstory 'The End of the Arctic' publiceerde. matiging Het (hierboven genoemde) tijdschrift werd in 1992 gepubliceerd, tientallen jaren voordat de meesten van ons zich ervan bewust waren dat het poolijs aan het smelten was; De vooraanstaande theoreticus van de internationale betrekkingen in het Noordpoolgebied, Oran Young, die in 1985 een soortgelijk inzicht had Buitenlands beleid Artikel getiteld “Het tijdperk van het noordpoolgebied” [Young, Oran R. “The Age of the Arctic.” Foreign Policy, No. 61 (1985): 160–79. https://doi.org/10.2307/1148707.] Hij plaatste de geopolitiek van het Noordpoolgebied door een op het Noordpoolgebied gerichte geopolitieke lens, slechts vijf jaar voordat Strozek het einde van het Noordpoolgebied voorspelde.

Of we nu blij zijn met de komst van het Noordpooltijdperk dat Young uitriep, of rouwen om het einde van het Noordpoolgebied zoals Strozek voorspelde, het wordt duidelijk dat deze concurrerende visies op het Noordpoolgebied een verscheidenheid aan gevoelens omvatten over wat we zouden kunnen winnen versus wat we zouden winnen. Veel van wat er gebeurde aan het begin van het leven op Sneeuwbalaarde, en later aan het begin van de menselijke globalisering tijdens de LGM, kan verloren gaan.

Of we nu aan het begin staan ​​van een nieuw Noordpooltijdperk of in de eerste stuiptrekkingen van een Noordpooltijdperk, we bevinden ons in een Hegeliaanse dialectiek die door de eeuwen heen lijkt te schommelen tussen het optimistische Noordpooltijdperk van Oran Young en het pessimistische Einde van Ed Strozek. In het noordpoolgebied is deze oscillatie terug te voeren op de besneeuwde grond van 600 miljoen jaar geleden, tot op de dag van vandaag.

Mijn punt is in feite dat dit allemaal tijdperken zijn van polaire polaire dynamiek die door de eeuwen heen resoneren en misschien zelfs van toepassing zijn op onze zoektocht naar buitenaards leven, de interactie tussen ijs en vloeibaar water, zowel op de ijzige als op de diepe manen van Jupiter. In de kern van Pluto, of op exoplaneten die rond verre sterren draaien in de bewoonbare zones van die zonnestelsels. Als we hier op aarde de tijdschaal van onze discussie uitbreiden en de menselijke prehistorie en de diepere geologische geschiedenis als een doorlopend verhaal beschouwen, kunnen we een nieuw en permanent ‘tijdperk van de Arctische dynamiek’ noemen dat zich uitstrekt van de diepten van het verleden van de aarde tot onze eigen. Privé tijd.

De directe relevantie van de diepe geschiedenis voor het heden is misschien niet altijd duidelijk, omdat deze niet alleen dateert van vóór de evolutie van de mensheid, maar ook de overgang vertegenwoordigt van eencellig leven naar een complexer meercellig leven. Maar als metafoor – om ons te helpen de reeks veranderingen in het Arctische klimaat te begrijpen die we door de eeuwen heen waarnemen (gemeten in miljarden jaren) – gaan we het Noordpoolgebied begrijpen als een inherent dynamische plek waar verandering in veel opzichten de regel is. niet de uitzondering.

In zo'n wereld is de klimaatverandering in het Noordpoolgebied geen crisis of een kortstondige gebeurtenis, maar eerder de status quo voor tenminste het laatste kwart van de levensduur van onze planeet (en ons zonnestelsel). De dynamiek van het Noordpoolgebied belichaamt een dynamische vloeibaarheid en voortdurende beweging die dramatisch contrasteert met de traditionele kijk op een bevroren, onveranderlijk Noordpoolgebied. Of we nu veel dieper in het verleden kijken, naar de geologische geschiedenis (miljoenen jaren geleden), of minder diep naar de menselijke prehistorie (tienduizenden jaren geleden), of zelfs recenter naar het koloniale tijdperk toen de mondialisering begon te moderniseren (gemeten (gemeten honderden jaren), vinden we enkele interessante verbindingen en overeenkomsten met het huidige Noordpoolgebied.

Wanneer we onze aandacht richten op de vele alarmerende en verontrustende aspecten van de klimaatverandering in het Noordpoolgebied van vandaag, vinden we geen breuk met het verleden, maar een hernieuwde verbinding ermee die vaak over het hoofd wordt gezien.

In de duistere diepten van de geologische en menselijke geschiedenis kunnen we concurrerende tijdperken in het Noordpoolgebied contextualiseren en overgaan naar een bredere discussie over het klimaat in het Noordpoolgebied (en de dynamische verandering ervan) die diep teruggaat, sterker nog, helemaal terug tot de ijstijd. . Cryogene periode (uit het Grieks Krios (koud) en Genesis (geboorte), wanneer men gelooft dat onze hele planeet volledig bedekt was met sneeuw en ijs van pool tot pool met een planeetbrede ijsomhulling die in wezen onze hele planeet definieerde als Noordpool Ongeveer 600 tot 700 miljoen jaar geleden – in schril contrast met de wereld van vandaag, die sinds het einde van de LGM werd gedefinieerd door een veel kleinere ijskap, alleen in onze poolgebieden en in hoogalpiene gletsjers zoals de Himalaya (de zogenaamde ‘derde ijskap’). Pole' door sommigen), terwijl wat overblijft van het Noordpoolgebied slechts een deel is van de voormalige cryosfeer van de aarde, en zelfs wanneer het wordt gecombineerd met andere overblijfselen van de cryosfeer (zoals landgletsjers en het pakijs van de Zuidelijke Oceaan) uit de diepe oudheid, niet brengt alleen extremen van klimaat en geografie over, maar ook dynamisch.

Door onze temporele reikwijdte van de Arctische dynamiek te verbreden, en zowel de prehistorie als de geologische geschiedenis in ogenschouw te nemen, zal het directe belang van deze diepe geschiedenis voor het begrijpen van het huidige Noordpoolgebied duidelijk worden; Door inzicht te krijgen in de reeks veranderingen in het Arctische (en mondiale) klimaat die we door de eeuwen heen kunnen waarnemen, worden we eraan herinnerd dat het Noordpoolgebied dynamisch is en waar, in veel opzichten, verandering de norm is geweest, een verandering die steeds sneller gaat. onze tijd. Maar binnen het bereik van de klimatologische variaties die de diepe geschiedenis ons biedt.