Druk op echtgenoten van verzorgers

De meesten van ons kennen iemand die problemen heeft met geheugenverlies. We kennen misschien iemand met cognitieve stoornissen of dementie. Wat we niet altijd zien, is hoe deze problemen de echtgenoot van een gehandicapte persoon beïnvloeden. De rol van een verzorger kan iets blijken te zijn dat niemand had verwacht.

In de vroege stadia van een ziekte die zich voor het eerst presenteert met kortetermijngeheugenproblemen, kunnen ouderen meestal voor zichzelf zorgen. Ze kunnen een gesprek voeren en deelnemen aan veel van hun gebruikelijke activiteiten. Na verloop van tijd gaan hun vaardigheden echter achteruit. Veel mensen met wat artsen ‘matige cognitieve stoornissen’ noemen, ontwikkelen dementie. Dit is een afdaling zonder bekende manieren om het ziekteproces te vertragen of te stoppen. Wanneer een paar bij deze reis betrokken is, is de een misschien een beetje te goed en de ander te zwak om alleen te zijn. Dit kan een beangstigende en langdurige situatie blijken te zijn voor het gezondste paar.

In één geval op AgingParents.com ontwikkelde man Mitch een zwakte, terwijl vrouw Ethel dat niet is. Hij was altijd een aardige en gulle man, maar dementie veranderde zijn gedrag radicaal. Hij werd boos, twistziek en moorddadig. Zijn vrouw is bang. Ze hebben veel middelen om voor hem te zorgen, maar hij krijgt een driftbui als je de verzorger brengt. Ze weet niet zeker of ze haar man thuis kan houden, hoewel ze heeft beloofd hem niet in een pleeggezin te plaatsen. De druk is enorm. Ze heeft een mengeling van schuldgevoelens omdat ze de last wilde loslaten en diepe loyaliteit en liefde voor haar man.

Eén ding is duidelijk: niemand die voor iemand met dementie zorgt, vooral een partner, mag het niet alleen doen. Ethel krijgt te maken met weerstand van haar man om de verzorgers binnen te halen, maar zijn woede onder ogen zien is beter dan alleen voor hem proberen te zorgen. Ze nam eindelijk de persoon in dienst waarvan ze verwachtte dat hij hem en zijn serviceteam zou moeten inhuren. Ethel, met de steun van haar therapeut, de zonen van Mitch en AgingParents.com, leert Mitch’ beschuldigingen niet persoonlijk op te vatten. Het is heel moeilijk.

Haar toestand is niet uniek. Sommige vormen van dementie veroorzaken agressief, zelfs agressief gedrag, evenals paranoia en andere aanvallen. Ze beloofde Ethel Mitch dat hij voor het leven in zijn huis mocht blijven. Ze zal het zo lang mogelijk volhouden met competente verzorgers, die haar tijdelijk kunnen verlossen van de intense strijd om haar evenwicht te bewaren terwijl ze toezicht houdt op Mitch’s zorg. Je hoopt nog steeds dat je hem niet in een verpleeghuis hoeft te plaatsen.

Afhaal:

Dit echtpaar geeft een les aan andere mantelzorgers thuis die de middelen hebben om speciaal opgeleide dementieverzorgers 24/7 vast te houden. Dit is wat Ethel doet:

1. hulp inhuren. De echtgeno(o)t(e)/verzorger heeft opvang nodig. Niemand kan het tempo van het beheren van de zorg van een moeilijke persoon de klok rond, helemaal alleen bijhouden. Ethel moest de weerstand en driftbuien van haar man negeren op de reactie van de ingehuurde verzorger thuis. Ik werd de halve nacht wakker met Mitch, uitgeput van het omgaan met zijn uitbarstingen en bedreigingen gedurende de dag. Nu kan ze wat uitrusten, ook al moet ze in een andere kamer slapen.
2. Blijf in contact met uw huisarts (PCP). Medicijnen zijn er om moeilijk gedrag te beheersen en moeten worden gebruikt om de symptomen van dementie onder controle te houden. Niemand hoeft in een zombie te veranderen, die dag en nacht slaapt door zware drugs. Aan de andere kant kan gevaarlijk gedrag optreden zonder de juiste medicatie. Er is een middenweg voor het werken met uitwisselingen en updates tussen de PCP en de verzorgende echtgenoot. Rapporteer gedragsveranderingen eerlijk en vraag wat je nodig hebt.
3. Realiseer je dat de belofte om iemand zo lang mogelijk in huis te houden, betekent dat er grenzen kunnen zijn. Wat wel mogelijk is, is management met fulltime zorgverleners en af ​​en toe het huis uit om te rusten. Wat onrealistisch is, is proberen een last te dragen die zo zwaar is dat het destructief wordt voor de gezondheid. Ethel kan haar man niet helpen als haar lichamelijke en geestelijke gezondheid instort. Ze is nu op scherp en met een beetje geluk zal Mitch een routine volgen waarbij Ethel niet constant bij hem is, dag en nacht.

Dementie treft meer 6 miljoen Amerikanen. We kunnen beter voorbereid zijn op de mogelijkheid dat iemand van wie we houden getroffen wordt als we de noodzaak inzien om vooruit te plannen. Ethel zou in dit geval op zijn minst een werkrelatie hebben opgebouwd met de arts van Mitch die reageert op haar verzoeken om medicijnen en andere problemen. Ze had ook een team van verzorgers stand-by als ze ze uitdaagde en bleef binnenhalen. Ze had wat hulp van haar eigen therapeut en andere steun en betrokkenheid in beperkte mate van Mitch’ zonen. Ze doet het perfect. Ze is zich ook bewust van haar beperkingen en heeft de moed om alle opties onder ogen te zien. Ze is een lichtend voorbeeld van het liefhebben van de gehandicapte echtgenoot en het respecteren van zijn en haar waardigheid op alle mogelijke manieren.