De Verenigde Staten beschuldigen China ervan zijn diplomaten in gevaar te brengen met valse citaten over Xinjiang

Afgezien van de incidentele ambassadeurs en consul-generaal, doen de meeste diplomaten hun werk in relatieve onbekendheid. Het kan soms moeilijk zijn om te begrijpen wie wat doet op de ambassade of hoeveel ambtenaren er werken.

Het was dus verrassend om de namen en gezichten te zien van twee buitenlandse dienstmedewerkers die werken op het Amerikaanse consulaat in Guangzhou, deze week bezaaid met Chinese media die werden gecrediteerd met het blootleggen van een langlopend complot van leugens door Washington.

Volgens een niet nader genoemde leverancier van een populair internationaal sportmerk, vertelden twee diplomaten – Sheila Carey en Andrew Shera – gasten vorig jaar tijdens de receptie dat de VS “de Xinjiang-kwestie gebruikten om zogenaamde dwangarbeid, genocide en mensenrechtenschendingen aan te wakkeren” als onderdeel van een “touwtrekken” met China, is het uiteindelijke doel om “de hele Chinese regering in een moeras te onderdompelen”.

Sinds ongeveer 2017 hebben honderdduizenden Oeigoeren en andere etnische minderheden in de Chinese regio Xinjiang meegemaakt wat voormalige gevangenen ‘heropvoedingskampen’ noemen. De autoriteiten onderdrukten ook de Oeigoerse taal, evenals culturele en religieuze praktijken, en zouden arrestanten gebruiken voor dwangarbeid. In 2021 zeiden zowel het Canadese parlement als het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken dat de campagne neerkwam op genocide, een beschuldiging die Peking heftig ontkende.

Terwijl beschuldigingen over mevrouw Carey en meneer Shira zich deze week via de Chinese staatsmedia verspreidden, deed de Amerikaanse ambassade een krachtige ontkenning en drong ze er bij Peking op aan “te stoppen met het toeschrijven van valse verklaringen aan Amerikaanse functionarissen of andere acties te ondernemen die onze diplomaten bloot zouden kunnen stellen aan intimidatie.”

Ontkenning heeft het verhaal echter niet getemperd, met de Chinese woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Zhao Lijian, die woensdag zei dat “de recente verklaring van een functionaris van het Amerikaanse consulaat-generaal in Guangzhou opnieuw duidelijk heeft aangetoond dat de VS opzettelijk leugens hebben gecreëerd en verspreid over” gedwongen arbeid. “In Xinjiang om China uit te sluiten van de wereldwijde toeleveringsketen.”

Zijn baas, assistent-minister van Buitenlandse Zaken Hua Chunying, zei dat het “een zeldzaam feit was van Amerikaanse functionarissen die door hun tanden logen”. Ze tweette een foto van mevr. Carey, samen met een vermeend citaat van haar die zei: “Er is niets mis met Xinjiang.”

Dit is slechts de laatste aflevering in een bredere anti-VS-campagne die het afgelopen jaar in China aan kracht heeft gewonnen, ondanks de vroege hoop op een herstel van de betrekkingen na de verkiezing van de Amerikaanse president Joe Biden.

“De directe publicatie door het propaganda-apparaat van het demoniseren van de Amerikaanse regering is een teken van een duidelijk ongezonde relatie”, zegt Drew Thompson, een expert op het gebied van de betrekkingen tussen de VS en China aan de National University of Singapore. “Als het de mate van formele retoriek, wantrouwen en verkeerde attributie is die meer wantrouwen genereert, wat zijn dan de vooruitzichten voor een effectief beheer van de bilaterale relatie?”

Terwijl het Chinese propaganda-apparaat Ze hebben al eerder vreemde beweringen gedaan over de Verenigde Staten, het noemen van individuele diplomaten, laat staan ​​het plaatsen van foto’s ervan, is nog relatief zeldzaam. In haar verklaring waarschuwde de Amerikaanse ambassade dat dit “ambtenaren mogelijk in gevaar brengt” en “in tegenspraak is met… [China’s] verplichtingen om Amerikaanse diplomaten met het nodige respect te behandelen en alle passende maatregelen te nemen om elke aanval op hun vrijheid of waardigheid te voorkomen.”

Ze merkte op dat sinds 2019 “internetactivisten” persoonlijke informatie over Amerikaanse overheidsfunctionarissen en hun echtgenoten hebben onthuld, waardoor ze zijn blootgesteld aan online aanvallen en intimidatie. “In alle gevallen hebben de media in de Volksrepubliek China de aanslagen aangezet met hun eigen berichtgeving of overdreven campagnes die mogelijk op internet zijn gestart”, aldus de verklaring.

De heer Thompson zei dat dergelijke aanvallen “een zeer klassieke maoïstische benadering zijn om politieke kwesties te personaliseren”. Het getuigt van “een zeer belegerde mentaliteit van hoge functionarissen in Peking die het gevoel hebben dat ze vanuit alle richtingen worden aangevallen door vijandige westerse mogendheden.”

In 1949 publiceerde Mao Zedong een satirisch artikel met de titel “Vaarwel, Leighton Stewartwaarin hij het recente vertrek van de Amerikaanse ambassadeur vierde, die naar eigen zeggen probeerde “van China een Amerikaanse kolonie te maken”.

Fergus Ryan, een senior analist bij het Australian Strategic Policy Institute, zei dat het verhaal over de Amerikaanse diplomaten “een voorbeeld was van een [China] Proberen de voorwaarden van het debat te bepalen en de Verenigde Staten in het defensief te dwingen waar het moet klauteren om een ​​antwoord te formuleren.

Hij verwees naar verklaringen van vorig jaar door de heer Zhao, een ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken, over de noodzaak om een ​​”actieve oorlog” te voeren tegen de internationale publieke opinie.

Mr. Ryan zei dat Peking “het tempo aan het bepalen was” op een deuntje waar de Verenigde Staten op zouden moeten dansen.

In deze context doet een sterke ontkenning van de kant van Washington – laat staan ​​de pure waarschijnlijkheid dat professionele diplomaten dergelijke opmerkingen maken – er niet toe. Evenmin stemt het feit dat het Chinese verhaal overeenstemt met hoe het bewijs voor de acties van Peking in Xinjiang voor het eerst naar voren kwam – of de reactie van de VS daarop.

Washington verklaarde dat er genocide plaatsvond in Xinjiang na jaren van media-aandacht – Inclusief The Globe en Mail en mensenrechtengroepen, puttend uit reizen naar de regio en interviews met voormalige gedetineerden. Veel van wat we weten over Xinjiang komt niet uit rapporten van de Amerikaanse regering of zelfs uit getuigenissen, maar uit officiële Chinese documenten en artikelen in staatsmedia. Er zijn ook veel vertrouwelijke rapporten van de Chinese regering en brieven van hoge functionarissen gelekt, waaronder president Xi Jinping.

De verzonnen citaten komen te midden van verhoogde spanningen tussen Washington en Peking, met name over het zelfgeregeerde eiland Taiwan, waarvan de heer Biden vorige maand zei dat de Verenigde Staten zich inzetten voor de verdediging tegen de Chinese invasie, in strijd met een beleid van “strategische ambiguïteit” op het probleem.

Dit staat hoogstwaarschijnlijk hoog op de agenda in Verwachte ontmoeting De Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin en zijn Chinese ambtgenoot Wei Fengyi tijdens een veiligheidsconferentie deze week in Singapore.

Meneer Wei kan ook vragen krijgen over: China heeft onlangs Canadese en Australische surveillancevluchten onderscheptWat de twee landen waarschuwden, was erg gevaarlijk en zou kunnen leiden tot onbedoelde escalatie.

Globe-editors schrijven onze ochtend- en avondupdate-nieuwsbrieven, die u een korte samenvatting geven van de belangrijkste krantenkoppen van de dag. Registreer vandaag.