De Olds Caregiver Support Group is een kracht

Oude vrouwen – Twee lokale bewoners hebben de Olds Caregiver Support Group als een grote bron van kracht en validatie ervaren, dus hopen ze dat door het verspreiden van de boodschap anderen erover zullen leren en er profijt van zullen hebben.

Het doel van de groep, opgericht begin jaren 2000, is om steun te bieden aan iedereen die voor een vriend of geliefde zorgt.

Deze vriend of geliefde heeft mogelijk een chronische ziekte, dementie. Het kan zijn dat ze wachten tot ze in een instelling/residentie worden geplaatst om zorg te verlenen of zich aan dit nieuwe leven aan te passen.

Barb Wieschoben bevond zich in deze situatie toen zij, haar dochter en twee zussen haar 90-jarige moeder, die aan dementie leed, naar een beveiligde wooneenheid verhuisden. Half oktober overleed ze.

Over het algemeen komt de Olds Caregiver Support Group elke derde dinsdag van de maand om 14.00 uur bijeen in Royal Canadian Legion Branch 105 (locatie of tijd kan soms veranderen).

Wychopen woont al ongeveer twee jaar de bijeenkomsten van de groep bij.

“Ik moest zeven maanden wachten voordat er een plek vrijkwam voor mijn moeder, en ik was echt somber, vooral door het coronavirus – het isolement van ouderen door het coronavirus – en ik was ten einde raad”, zei Weishoben tijdens een interview met de BBC. de Albertaans.

“Het is een enorme verantwoordelijkheid, uitputting, spelden en naalden. Tegelijkertijd rouw ik om het verlies van de moeder die ik kende. En dat is dus mijn reis als moeder/dochter geweest”, zei ze.

“Alles, van hun sociale uitjes tot hun dagelijkse routine, draait om de noodzaak om zorg te verlenen en de persoon veilig te houden.”

Wychopen hoorde over de steungroep via een aankondiging bij een plaatselijke winkel en het veranderde haar leven.

“De ondersteuningsgroep voor mantelzorgers was erg waardevol, ze waren erg sympathiek, maar ze gaven me heel goed advies”, zei ze.

Wieschoben was vervuld van enkele moeilijke angsten en emoties; Dat ze bijvoorbeeld haar moeder in bedwang hield, of dat haar daden haar moeder onbedoeld in een diepere vorm van dementie zouden kunnen duwen.

“Ik kreeg dit professionele en verstandige advies”, zei Weishoben, en merkte op dat de groep wordt gefaciliteerd door Cindy Andrus, een adviseur voor voortdurende zorg bij Alberta Health Services.

“Ze kon me helpen begrijpen dat de manier waarop mijn moeder zich presenteerde, de symptomen en patronen, ze die zorg vandaag echt nodig had.

“Ze herinnerde me er ook aan dat als we ermee instemmen om voor onze dierbaren te zorgen, we het hen niet aandoen, maar voor hen.

“We doen dit voor hen zodat ze veilig zijn en professioneel worden verzorgd, en dat ze worden verzorgd door een team van mensen die de ziekte kennen en begrijpen en er professioneel om geven”, aldus Weishoben. .

“Ze weten gewoon op een heel andere manier voor ze te zorgen dan ik als dochter deed.”

Daarmee ontlasten deze medewerkers zorgverleners als Weishoben, die lichamelijk en emotioneel volledig uitgeput kunnen raken door de zorg voor hun vriend of geliefde.

Een ander belangrijk aspect van de groep is dat alles wat erin wordt gezegd vertrouwelijk is, zei Weishoben.

“Sommige mensen schamen zich als ze zeggen dat ze steun of hulp nodig hebben, dus ze willen niet dat anderen weten dat ze gaan”, zei ze.

“Dus het is volledig vertrouwelijk en meelevend en krijgt de informatie, de feiten en de medische informatie.”

Mary Devolin hielp rond 2010 samen met Andros de groep zorgverleners op te richten.

“Mijn man lag in het ziekenhuis en had de ziekte van Parkinson en moest in een zorginstelling worden geplaatst. Maar op dat moment was er geen organisatie om zorgverleners als groep te ondersteunen”, aldus Devolin.

“Het was een kwestie van begrijpen wat ik heb meegemaakt en ermee kunnen omgaan en ermee kunnen omgaan. En weten dat ik niet alleen was; andere mensen waren weg en hadden ook hulp nodig”, voegde ze eraan toe.

“Het heeft me zeker geholpen en helpt me nog steeds. Het heeft me de andere kant van het seniorenleven laten zien, dat mensen het alleen proberen te redden, maar dat ze het erg moeilijk vinden.

De omvang van de Olds Caregiver-steungroep varieert, maar varieert over het algemeen van 10 tot 12 personen, zei Devolin; mannen en vrouwen.

Devolin benadrukte dat de steungroep niet alleen bedoeld is voor mensen van wie hun dierbaren lijden aan dementie of een soortgelijke ziekte.

Het is voor iedereen die mantelzorgondersteuning nodig heeft, inclusief degenen die te maken hebben met dierbaren die ook lijden aan ziekten zoals kanker.

Devolin is twee of drie dagen per week vrijwilligerswerk bij Olds Hospital and Care Center en werkt samen met een steungroep voor de ziekte van Parkinson.

“Al deze mensen in de groep moeten elkaar steunen”, zei ze.

“Het helpt mensen omgaan met de stress die ze ervaren”, zegt ze. “Als je het binnen op slot houdt, eet het je op.”

De groep geeft deelnemers advies over waar en hoe ze hulp kunnen krijgen.

“Het is een echte reis en een doolhof om erachter te komen met welke afdeling ik contact moet opnemen en hoe ik de formulieren moet invullen”, zei Weischoben.

“Waar moet ik heen, waar moet ik heen? Is het thuiszorg? Waar weet ik hoe ik financiële hulp moet aanvragen, omdat deze mensen, sommigen van hen, niet meer kunnen werken”, zei Devolin.

“De meesten kunnen dat niet, omdat ze ziek zijn of omdat ze voor iemand zorgen.”

Devolene gaf het voorbeeld van een vrouw die voor haar man zorgt.

“Hij was de kostwinner, zij heeft nooit gewerkt, maar zij zorgde voor hem.”

Mensen onder de veertig kunnen zorgverleners zijn en ondersteuning nodig hebben, zei Wieschoben.

“Als je in de veertig bent, als je verwacht dat je dingen rustiger aan gaat doen en uitkijkt naar je pensioen, gebeurt er plotseling een ziekte, een beroerte of een ongeluk en ben je plotseling een verzorger”, zei ze.

“Het is belangrijk dat mensen naar een groep komen. Het is een trieste groep, maar het is ook een gelukkige groep”, zei Devolin. “Het is een groep waar je kunt lachen en delen. Lachen is tegenwoordig heel belangrijk.