De nieuwe goudkoorts? De zoektocht naar de natuurlijke habitat van waterstof komt naar Canada

Nadat hij hielp bij het ontdekken van 's werelds eerste natuurlijke waterstofopslagplaats in West-Afrika, waarmee de zoektocht naar begraven gas over de hele wereld werd gelanceerd, hoopt Denis Briere dat zijn volgende doorbraak in Canada zal plaatsvinden.

Briere is petrofysicus en vice-president van het in Calgary gevestigde Chapman Hydrogen and Petroleum Engineering, dat van plan is deze zomer te beginnen met testen en boren in het noorden van Ontario, in de hoop ondergronds voldoende waterstof te vinden om het gas te produceren en op de markt te brengen.

Lange tijd was niemand zelfs maar op zoek naar waterstof, en ze geloofden niet dat er natuurlijke afzettingen bestonden, omdat het element zo klein was en er sowieso niet veel vraag naar het gas was.

Dat is enorm veranderd. Veel experts beschouwen waterstof nu als een essentiële brandstof om de wereldeconomie koolstofvrij te maken, omdat het geen kooldioxide produceert wanneer het wordt gebruikt als brandstof of in industriële processen.

Er is een soort goudkoorts gaande in sommige delen van de wereld, waaronder Spanje, Duitsland, Australië en de Verenigde Staten.

Hij kijkt | De exacte aard van waterstofproductie:

Het in Montreal gevestigde Hydroma deed de eerste waterstofontdekking in Mali in 1987, toen het op zoek was naar water.

Aanvankelijk werd de 100 meter diepe put als een mislukking beschouwd omdat er geen vloeistof werd gevonden. Maar een dag later werd de belangstelling gewekt nadat een boorder per ongeluk de put in brand had gestoken door een sigaret op te steken. Het duurde een maand om de brand te blussen.

De put bleef echter zelfs een paar decennia later grotendeels vergeten. Briere raakte er in 2012 bij betrokken om te helpen bepalen wat er precies in zat. Uit laboratoriumtests bleek dat het sediment voor 98 procent uit zuivere waterstof bestond.

In 2014 begon de productie bij de bron in Bourakibougou, Mali, en is nog steeds de enige volledig ontwikkelde natuurlijke waterstoflocatie ter wereld.

Maar de verwachting is dat het niet lang alleen zal blijven, aangezien vooral een grote ontdekking in Frankrijk de komende jaren tot meer productie zou kunnen leiden. Vorige maand beloofde president Emmanuel Macron “enorme investeringen” om de industrie nieuw leven in te blazen.

“Het begint bijna overal ter wereld een vlucht te nemen,” zei Briere. “Natuurlijk willen we deze kans niet missen, omdat de rotsen in Mali hetzelfde type rotsen zijn als in ons Canadese schild.”

Briere en zijn team zullen water-, gas- en steenmonsters verzamelen in een gebied nabij Timmins en Sudbury in het noorden van Ontario. De volgende stap zal het boren van putten zijn om erachter te komen wat zich onder de grond bevindt.

Er wordt gezocht

Waterstof wordt al in veel industrieën gebruikt, zoals raffinaderijen en kunstmestfabrieken. In Canada worden waterstofbrandstofcellen getest voor het aandrijven van treinen, transitbussen en semi-vrachtwagens.

Waterstof kan gemaakt worden uit aardgas, ook wel grijze waterstof genoemd. Groene waterstof wordt geproduceerd met hernieuwbare energie en veroorzaakt minder uitstoot, maar is duurder.

Natuurlijke waterstof wordt ook wel witte waterstof genoemd. Wetenschappers begrijpen niet helemaal hoe het zich ophoopt, waar het ondergronds vandaan komt en of het naar de oppervlakte kan sijpelen. Maar het kan de meest kosteneffectieve en milieuvriendelijke gasbron zijn.

Het vinden van deposito's is echter een uitdaging, vooral als het gaat om bedragen die groot genoeg zijn om winstgevend te zijn.

De fabriek in Mali produceert jaarlijks ongeveer vijf ton. De vondst in Frankrijk omvat naar schatting in totaal 250 miljoen ton. Wereldwijd is volgens de US Geological Survey ongeveer 100.000 megaton waterstof toegankelijk. Honderden jaren tentoonstelling.

Sinds november 2022 bouwt de Canadian Geological Survey een database met potentiële afzettingen. Het in kaart brengen zal enkele jaren duren, maar het proces heeft al potentiële locaties in verschillende provincies aan het licht gebracht.

“Canada heeft een groot potentieel vanwege de breedte en het type gesteente”, zegt Omid Ardakani, wetenschappelijk onderzoeker bij de Geological Survey of Canada. “Meer dan 50 procent van Canada is bedekt met potentiële brongesteenten.”

De verkenning is spannend, maar Ardakani wijst ook op de hoeveelheid werk en tijd die nodig is om natuurlijke waterstof te commercialiseren, inclusief meer wetenschappelijk onderzoek en technologische innovatie, evenals overheidsregelgeving en -beleid.

De Geological Survey of Canada onderzoekt ook de mogelijkheid om waterstof ondergronds op te slaan in zoutafzettingen en grotten in verschillende delen van het land. Heliumwinningsgebieden in Saskatchewan en Alberta kunnen geschikt zijn, evenals seismische gebieden in British Columbia.

Ondertussen kijkt Briere uit naar de lente in het noorden van Ontario en naar het smelten van de sneeuw, zodat hij laarzen op de grond kan zetten en aan het veldwerk kan beginnen.

“Dit waterstofavontuur lijkt een beetje op het olieveld van het begin van de 20e eeuw”, zei hij. “Veel mensen haasten zich om het te ontdekken, te vinden, te verkennen, uit te zoeken waar het is en hoeveel het is.”