De nieuwe CBC-doc van Connie Edwards verkent muzikale dieren – inclusief wij

Artikel inhoud

Bijna iedereen met een huisdier heeft ooit genoten van interactie met muziek – het is gewoon zo schattig dat wij mensen doen.

Artikel inhoud

Maar ongeacht de menselijke avatar, kijk naar Snowball, een met zwavel bedekte kaketoe, in actie Youtube Hij danst op het ritme van de radio en het is heel duidelijk dat deze hoppervogel niet alleen tonen verwerkt, maar er ook nauwkeurig op reageert.

Met andere woorden, Snowball lijkt onze menselijke muzikale taal te begrijpen. Dus is deze muziek eigenlijk wel “wij”?

In video’s van huisdieren op sociale media, zoals de dansroutines van Snowball, denkt de professionele zanger en filmmaker Connie Edwards van Edmonton na over de evolutionaire geschiedenis en het mysterie van muziek.

“Elk haar op mijn lichaam staat op als ik een bepaald muziekstuk hoor”, legt ze uit. “Er is zeker iets in het werk hier dat mij en de anderen voorafgaat.”

Terug naar de aard der dingen

Artikel inhoud

In 2016 produceerden zij en de legendarische muziekschrijver Helen Metalla van Edmonton I Got Rhythm: The Science of Song, een documentaire voor The Nature of Things die de complexe rol van muziek in de menselijke evolutie, en inderdaad in onze voortdurende overleving, onderzocht.

Maar als we huisdieren en dieren zien omgaan met muziek op een manier waarvan we aannamen dat het uitsluitend door mensen was gemaakt, vroeg Edwards zich af hoe muziek in verschillende genres werkt.

‘Er is hier iets anders aan de hand,’ zei ze tegen Metalla. “Mijn grote vraag was: ik vraag me af of er een biologische basis is voor muziek.”

De twee gingen aan de slag en gesprekken met talloze wetenschappers en artiesten over de hele wereld vormen de ruggengraat van Edwards’ fantastische nieuwe documentaire, The Musical Animal, die vrijdag om 21.00 uur in première gaat op The Nature of Things.

Artikel inhoud

Binnenkort is hij te zien gem.cbc.ca.

(Trouwens, Edwards werd genomineerd voor Best Writing, Facts bij de Canadian Screen Awards 2022 voor haar rol als hoofdschrijver van de AMI-serie. Aan de haak of door te koken, georganiseerd door motorcrosslegende Kelowna Bruce Cook. Prijswinnaars worden op 4 april bekend gemaakt.)

Het bleek dat Edwards niet de enige was die vraagtekens zette bij de gevoeligheid voor relatieve toon of het overwinnen van cognitie die de soortbarrières overschrijdt. En hoewel serieus onderzoek naar dergelijke verbanden pas tien jaar oud is, groeit het.

Herinner je je de sneeuwbal nog? Welnu, sinds de virale uitbraak hebben wetenschappers, waaronder cognitief psycholoog Annie Patel, 14 verschillende dansbewegingen opgemerkt, waaronder, sensationeel, op het hoofd slaan in de zin van heavy metal. De documentaire beweert dat geen van hen Snowball doet om te paren of te overleven. Hij lijkt het gewoon voor de lol te doen.

Artikel inhoud

En toen hij hoorde dat de sporen die hij kende langzamer gingen lopen of versnellen in Patels onderzoek, hield Snowball zijn bewegingen zeker op tijd.

Edwards merkt op: “Annie Patel zegt dat Snowball meer een dinosaurus is dan een mens, dus het is geweldig dat hij deze vaardigheden had.”

In biologisch en zomotisch evolutionair onderzoek beginnen deze gegevens een opkomend beeld te schetsen, en het document van Edwards volgt dit verhaal over de hele wereld.

In Nederland ontmoeten we cognitief bioloog Andrea Ravenani, die de vocalisatieritmes bestudeert bij gewone zeehonden, die hij charmant ‘oceaankatten en -honden’ noemt. De manier waarop zeehondenpups hun roep in de witte ruimtes van een luidruchtige kolonie om met hun ouders te communiceren herkennen en erop afstemmen, is duidelijk.

Artikel inhoud

De special van een uur, verteld door David Suzuki, kijkt ook naar hoe zebravinken complexe liedjes van hun ouders leren, en vergelijkt dit met de manier waarop wij mensen dat doen. Dit herhalingspatroon wordt doorgegeven aan walvissen, die 22 uur lang zingend zijn opgenomen.

Gedurende de hele aflevering vonden we enkele dieren die de toonhoogten vermenigvuldigden, wat consistent is met onze vertrouwde menselijke schaal. We hangen rond met een chimpansee genaamd Akira in Japan, swingend en klappend op het ritme. Er wordt zelfs gekeken naar hoe onderzoekers de manier onderzoeken waarop honden door bepaalde muziek vegen – en dat is allemaal best cool.

Edwards hield vooral van de kunstenaar-wetenschapper-benadering van de in Glasgow woonachtige Canadese zomologe en componiste Emily Doolittle, die de componenten van vogelgeluiden uitlegt en schildert om haar eigen muziek te inspireren.

Artikel inhoud

“Wat ik zo leuk vind aan Emily, is dat ze de vogels het voortouw laat nemen. Een van de vragen die ik haar stelde was: “Horen de vogels hun liedjes als muziek?”

“En ik denk dat dit een zeer relevante vraag is, omdat we onze interpretaties op dieren projecteren en ze belichamen.

“Het was belangrijk voor mij dat het niet in de documentaire stond”, lacht ze, “behalve in het begin waar we katten hebben die piano spelen.

“Maar er is hier echte wetenschap, dat sommige dieren die heel ver van ons verwijderd zijn ritmische waarneming lijken te hebben, en zeker sommige vocalisaties, die in sommige opzichten vergelijkbaar zijn met mensen.”

Dit brengt ons terug bij het punt van Ravinani.

“Zoals Andrea in het stuk zegt, kan wat ze ons laten zien ons meer over onszelf leren. Dat omvat,” lacht Edwards opnieuw, “hoe wij mensen dingen op een heel menselijke manier interpreteren.”

[email protected]

Tweet insluiten

voorbeeld

muzikaal dier

Geregisseerd en mede geschreven door Connie Edwards

waar: De aard der dingen op CBC en CBC Gem

wanneer: Eerste show op vrijdag om 21.00 uur