De natuur komt tot leven in de handen van de kunstenaar

Noot van de redactie: deze functie verscheen oorspronkelijk in het januarinummer van Canadian Fabricating & Welding van januari 2024.

Afgelopen november, gevestigd in Toronto Minerale supermarkten Metal My Way heeft de winnaars bekendgemaakt van zijn jaarlijkse Metal My Way-wedstrijd, die tot doel heeft de diversiteit en het vakmanschap van metaalproductie, fabricage en ontwerp te demonstreren. Uit 870 internationale inzendingen werd het beeldhouwwerk van Angelos Glaros, ‘Blue Heron’, geselecteerd als winnaar van de hoofdprijs.

Metaal inspiratie

Glaros woont en werkt in Nanaimo, British Columbia, en is een hardloper Glarus Studios/West Coast Arts. Hij groeide op in het zuiden van Ontario, maar vervolgde zijn interesse in kunst aan het Nova Scotia College of Art and Design, waar hij leerde werken in marmer en klei.

Na zijn afstuderen aan de universiteit leerde Glaros houtbewerking, waardoor zijn artistieke en zakelijke vaardigheden werden uitgebreid. Eind jaren negentig bracht een blessure hem ertoe over te stappen op het afwerken van werk. Van daaruit ontwikkelde hij zijn houtbewerkingsbedrijf en opende uiteindelijk in 2000 zijn eigen studio. Hij bouwde houten meubels en sneed dieren, bomen en mensen.

Pas tijdens een bezoek aan het atelier van een metaalkunstenaar rond 2008 werd Glaros geïnspireerd om met zacht staal te werken.

“De kunstenaar werkte aan de vorm van een eik, inclusief bladeren en eikels – met veel details”, zei Glaros. “Ik werd weggeblazen en rende meteen weg en liet een lasser beginnen met leren.”

Hij heeft nu twee lasstroomvoorzieningen (één voor de werkplaats en één voor werk op locatie), twee plasmasnijders, een aambeeld, een elektrische hamer en een vliegpers van 6 ton.

Het vastleggen van de natuurlijke wereld

Wat opvalt is het vermogen van Glarus om metaal een levendige uitstraling te geven, ontworpen om er organisch uit te zien. Zo maakte hij een balustrade die op boomtakken lijkt en het onderstel van een Shaker-vormige eettafel dat op een boomstam lijkt.

“Ik vorm het metaal eerst met een elektrische hamer”, legt Glaros uit. “Met de leuningen verhitte ik de buis tot een kersenrode kleur en gebruikte ik een elektrische hamer om de uiteinden smaller te maken, waardoor plooien en een natuurlijke uitstraling ontstond. Eenmaal gevormd, plaatste ik lasrupsen over de lengte en vulde enkele vouwen in om Creëer de gewenste vorm. Toen dat klaar was, heb ik het geschuurd en gepolijst en vervolgens een schuurwiel gebruikt voor dat perfect gestructureerde en gladde uiterlijk.

Hoewel de textuur voornamelijk door slijpen wordt verkregen, is het afwerkingsproces net zo belangrijk.

“Op dat moment doe ik een chemisch bad en spuit het totdat ik precies de kleur krijg die ik wil”, legde hij uit. “Dan was ik het en breng ik een auto-afwerking aan op de buitenste delen. Hierdoor blijven ze beter behouden, en het is de enige afwerking die ik heb gevonden die echt buiten werkt.”

Glaros sneed elk kenmerk afzonderlijk uit en gebruikte een stiftslijper om de lijnen in de veren te creëren. Vervolgens mengde hij het allemaal met een lamellenschuurmachine.

Blauwe reiger

Glaros' 'Blauwe Reiger' vereiste een nauwgezet proces om zijn uiterlijk te creëren, inclusief de nek van de vogel.

“Het was een soepele 12 Ga. “Ik begon met zachtstalen buizen toen ik begon, en ik werkte gewoon met een matrijzenmolen”, zei hij.

“Net als de veren heb ik ze uitgeknipt en met een stiftslijper lijnen in de veren gemaakt. Toen ik klaar was, gebruikte ik een flutterwielschuurmachine om alles uit te blenden. Op dat moment legde ik ze allemaal op de vliegpers om ze een mooi effect te geven. het is een beetje een bocht in welke richting dan ook nodig is om de koepel te creëren.”

In dit ontwerp gebruikte hij een organisch lichaamsdeel, waardoor de afwerking rond de achterkant van alle veren kon vloeien. Gebruik voor de vleugels een kernlid aan de voorrand om het uiterlijk van lichtheid te bereiken.

De gelaagde veren waren de grote uitdaging voor Glarus omdat hij op de achterkant moest eindigen. Om dit te bereiken behandelde hij ze vóór het lassen individueel, om er zeker van te zijn dat ze niet door de elementen werden aangetast.

“Ik moest ze allemaal zes uur lang in de spuitcabine hangen en kijken of er zich geen druppels op de toppen van de veren vormden”, zei hij. “Toen het droog was, heb ik er vijf lagen autolak op aangebracht. Ik gebruik een afwerking waarbij je de glans kunt regelen, zodat ik het redelijk vlak kan maken. Het zou er slecht uitzien als het te glanzend was.”

Er verschijnen meer dan 1.200 veren op het voltooide beeld, allemaal gelast door Glarus. Hij creëerde een pen-gatverbinding om ze in te brengen en een boutmechanisme om ze op hun plaats te houden.

De hele vogel was enigszins dichtgeschroeid om kleur toe te voegen.

“De snavel werd bijvoorbeeld verwarmd tot een felrode kleur om de uiteindelijke donkergrijze kleur te verkrijgen,” zei Glaros. “De veren gebruikten veel minder warmte, maar de warmte werd gebruikt om kleurcontrast te creëren.”

Het duurde ongeveer 450 uur om het beeld te voltooien. ‘Blue Heron’ is volgens Glaros het beste en meest complexe kunstwerk dat hij tot nu toe heeft gemaakt, maar hij is van mening dat er nog veel te leren valt.

De basis van deze tafel is een voorbeeld van de organische vormen die Glaros aan meubels kan toevoegen door zijn vaardigheden op het gebied van metaalbewerking en afwerking.

“Ik heb nog maar één metalen sculptuur gemaakt die een persoon afbeeldt, dus ik denk dat ik nu meer het menselijke gezicht wil verkennen”, zei hij.

De sleutel is dat Glarus moedig blijft in het licht van nieuwe mogelijkheden voor verkenning.

“Ik zou iedereen die geïnteresseerd is in dit soort artistieke bezigheden, ongeacht je medium, aanraden om lessen levenstekenen te volgen. Begin met tekenen. Het gaat erom je ogen te trainen om te zien wat er is, in plaats van te zien wat je geest denkt dat er is.”