De magere overwinning van Engeland tegen Nederland was het mooiste uur van Gareth Southgate: tactische tekortkomingen, maar de glorie van het EK 2024 zal de ongelooflijke vastberadenheid van de manager belonen

Engelse fans zijn geen onbekende in het zingen van 'voetbal komt thuis' tijdens grote wedstrijden. Het werd het volkslied van een hele natie op het moment dat het werd uitgebracht door David Pattiel, Frank Skinner en de Lightning Seeds voorafgaand aan de Europese kampioenschappen van 1996 op eigen bodem.

Maar meestal wordt het gezongen in hoop in plaats van in verwachting. Ondanks dat ze gezegend zijn met veel geweldige spelers in verschillende generaties, schieten de Three Lions al zo lang tekort op het grootste podium. Zo raakten de supporters gewend aan teleurstelling. Weinig serieuze voetballers durfden te dromen als het om de grote toernooien van Engeland ging.

Gareth Southgate, die de beslissende strafschop miste in de shootout-nederlaag van Engeland in de halve finale tegen Duitsland in '96, veranderde alles. Er was een onderstroom van echte hoop toen het iconische gezang woensdagavond rond het iconische Westfalenstadion van Borussia Dortmund begon te galmen.

Het was niet mooi, maar Engeland vocht terug en overleefde uiteindelijk Nederland om door te gaan naar een tweede opeenvolgend EK-paradepaardje. Southgate werd bespot, bekogeld met trofeeën en gaandeweg volledig afgeschreven; Altijd geconfronteerd met vitriool met waardigheid en onwrikbare vastberadenheid. Nu hij zijn duidelijke beperkingen als coach opzij zet, is hij nog maar één wedstrijd verwijderd van de beloning die hij verdient.