De dromen van Newfoundland over een door wind aangedreven waterstoftoekomst beginnen vorm te krijgen

De wind giert door de haven van Argentia, pikt schuim op uit de bevroren Golf van Placentia en dumpt het lukraak op schepen, vrachtwagens en mensen.

Het zou dwaas zijn om te proberen tegen deze stormen in te lopen die de groei van bomen langs de kust van Newfoundland belemmeren. Toch is het een natuurlijke hulpbron – een haven- en districtsfunctionaris wedt dat het zal helpen om de lokale economie te diversifiëren en te stimuleren.

Ze hopen al die windenergie te gebruiken om de productie van waterstof aan te drijven, een brandstof waar landen over de hele wereld naar kijken als een manier om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

“Er is altijd de mogelijkheid dat dingen niet lukken”, zegt Keith Pearson, burgemeester van de nabijgelegen stad Placentia, een pittoreske gemeenschap van ongeveer 3.500 mensen waarvan de economie zou profiteren als waterstof zou gaan stromen.

“Maar als wereldleiders erover praten, als de premier van Canada erover praat en de premier van Newfoundland praat over groene waterstof – ik bedoel, ik kijk hier niet alleen naar. Het zijn de leiders over de hele wereld die begrijpen waar de markt gaat.”

Newfoundland en Labrador hebben snel actie ondernomen om de ontwikkeling van door wind aangedreven waterstofproductie te bevorderen sinds december 2021, toen de liberale regering van de provincie een plan voor hernieuwbare energie lanceerde om de vermindering van het gebruik van fossiele brandstoffen te begeleiden bij de opbouw van de sector voor hernieuwbare energie.

Wind zal een beslissende rol spelen. Het zwerft in overvloed door de provincie en is een “consequent krachtige hulpbron die maar weinig jurisdicties kunnen evenaren” – een hulpbron die “potentiële kansen biedt voor netstroomvoorziening, offshore olie- en gasstroomopwekking, groene waterstof / ammoniakstroomvoorziening voor export” , Dat blijkt uit het energieplandocument van de provincie.

In april hief de provincie een 15-jarig moratorium op de ontwikkeling van windenergie op, gretig om zowel het onshore als offshore potentieel van hernieuwbare bronnen, waaronder de productie van waterstof, te benutten.

Als brandstof is waterstof licht, opslagbaar en energierijk. Bij verbranding produceert het geen directe uitstoot van verontreinigende stoffen of broeikasgassen, waardoor het een aantrekkelijke mogelijkheid is om koolstofarm te worden.

Op 31 oktober hadden bedrijven 73 windenergieprojecten in de Atlantische provincie voorgesteld, waarbij voorstanders manieren zochten om de aanzienlijke windbronnen van de regio te gebruiken om de elektrolyseur aan te drijven, die waterstof uit water produceert door waterstof en zuurstof elektrochemisch te scheiden. De zo geproduceerde waterstof wordt wel eens “groene waterstof” genoemd. (In tegenstelling tot waterstof gemaakt van aardgas, ook wel bekend als “blauwe waterstof”.)

De regering gaf de sector vorige week een nieuwe impuls, toen ze een nieuw financieel kader voor wind- en waterstofprojecten uitbracht dat volgens haar ervoor zou zorgen dat de provincie een maximaal economisch rendement zou behalen en tegelijkertijd investeringen in de ontluikende industrie zou aanmoedigen.

Energie NL, belangenorganisatie Dat vertegenwoordigt de energie-industrie in de provincie, en het omarmt ook hernieuwbare bronnen. Eerder dit jaar lanceerde het een nieuwe campagne om het potentieel van Newfoundland en Labrador voor de ontwikkeling van windenergie en de productie van waterstof onder de aandacht te brengen.

We hebben gezien wat de energiesector met onze olie- en gasprojecten voor onze provincie kan betekenen. In een persbericht van januari waarin de campagne werd aangekondigd, zei Group Chief Executive Charlene Johnson: “We zien de ontwikkeling van windenergie als de volgende evolutionaire stap in de uitbreiding van onze energiesector.

Het streven van de provincie naar windenergie begint al gevolgen te hebben voor Port Argentina, een industriële, ijsvrije zeehaven ongeveer 130 kilometer ten westen van St. John, langs de belangrijkste scheepvaartroutes van de Noord-Atlantische Oceaan tussen Noord-Amerika en Europa.

Het uitgestrekte terrein was ooit een Amerikaanse marinebasis en vliegveld, maar tegenwoordig wordt de bijna 9.000 hectare geëxploiteerd door een particuliere non-profitorganisatie die onderdak biedt aan een verscheidenheid aan huurders, waaronder Bedrijven die actief zijn op het gebied van maritiem transport, bouw, cannabis, offshore olie en mijnbouw.

Port-CEO Scott Penny zei in een interview dat de haven is overspoeld met talloze wind- en waterstofprojectaanvragen, en hij had de luxe om er een te selecteren die het beste bij het gebied leek te passen.

En het ging met Pattern Energy Group LP, dat een productie- en exportfaciliteit voor waterstof en ammoniak wil bouwen, ondersteund door maximaal 1,4 gigawatt geïnstalleerd windvermogen.

Het Pattern-project zal naar verwachting meer dan $ 4 miljard aan kapitaalinvesteringen vergen, en het bedrijf hoopt in 2025 met commerciële productie te beginnen.

De heer Penney zei dat de haven gedeeltelijk voor Pattern heeft gekozen vanwege de solide staat van dienst van het bedrijf op het gebied van succesvolle duurzame energieprojecten, en de reputatie dat het bedrijf niet “de boot op zijn kop zet” bij gemeenschappen, overheden of andere belanghebbenden.

Volgens de heer Pearson, de burgemeester van Placentia, is de belangstelling voor het bouwen van windparken in het gebied al lang terug. Maar hij zei dat het Pattern-project “het meest veelbelovende is dat ik heb zien uitkomen”.

In augustus tekenden de Canadese en Duitse regeringen een overeenkomst om samen te werken bij de export van waterstofbrandstof naar Europa. De overeenkomst stelt een ambitieus doel: in 2025 beginnen met verzendingen vanuit Oost-Canada.

Premier Justin Trudeau en de Duitse bondskanselier Olaf Schultz ondertekenden de overeenkomst in de westelijke stad Stephenville in Newfoundland, vlakbij de locatie van een ander voorgesteld windwaterstofproject. Dit werd naar voren gebracht door een ander bedrijf, World Energy GH2 Inc.

Zowel dhr. Penney als dhr. Pearson zeiden dat hoewel ze enthousiast zijn over de potentiële voordelen van waterstofproductie op windenergie in de regio, hun optimisme wordt getemperd door voorzichtigheid.

Andrew Parsons, minister van Industrie, Energie en Technologie van Newfoundland en Labrador, zei dat hij de onwil begreep.

“Er is een inherent cynisme dat in sommige gevallen behoorlijk gegrond is, aangezien we een goed gedocumenteerde geschiedenis hebben van mislukkingen in de ontwikkeling van hulpbronnen. We zijn eerder verbrand”, zei hij.

Maar hij zei dat “de beste manier om cynisme tegen te gaan is met zonneschijn – en dus door er een licht op te laten schijnen, het te openen, mensen het te laten zien en te beseffen dat er over het algemeen niets te vrezen valt bij het verkennen van kansen.”

Er is bijna geen precedent voor groene waterstof, zei de heer Parsons, dus de lokale overheid probeerde uiteindelijk “best practices te maken waar ze nog niet bestonden, in een poging om zoveel mogelijk zekerheid te krijgen in een onzekere omgeving.”

Newfoundland en Labrador moeten nog vooruit, zei hij.

“Ik denk dat we het aan onszelf verplicht zijn als we de migratie van mensen uit dit graafschap willen tegengaan en terugdraaien.”