De blessuregeschiedenis van Springer blijkt een wildcard te zijn voor Blue Jays

HOUSTON – Op Canada Day, 2015, toen de 25-jarige George Springer zich nog steeds vestigde als een veelbelovende en superieure speler in zijn tweede seizoen in de MLS, stond hij in een wedstrijd in de vijfde ronde tegen Edinson Folks toen dit gebeurde:

Dat is een kachel van 95 mph die rechtstreeks de keuken van Springer in loopt, waardoor hij nergens heen kan omdat hij hem van de binnenkant van zijn rechter onderarm bij zijn pols grijpt. komt me bekend voor? Dit is wat er gebeurde toen Springer, nu 32, al dat potentieel als een van de meest productieve voetbalspelers in het afgelopen half decennium had gerealiseerd, woensdag in zijn wedstrijd in de zesde ronde tegen Phillips Valdez stond:

In Springer’s keuken werd een kachel van 120 km/u aangezet, waardoor hij nergens heen kon omdat hij hem uit de binnenkant van zijn rechter onderarm bij zijn pols goot. Op handen en knieën in de slagman kun je je voorstellen waar Springers geest heen ging.

De Volkes-vloer in 2015 brak Springer’s pols, waardoor hij meer dan twee maanden op de lijst met slachtoffers stond. Het beroofde hem van een kritieke periode in zijn jonge carrière, aangezien hij een kopman was die probeerde bij te dragen aan een team met ambities na het seizoen.

Is het nu, zeven jaar later, ooit weer gebeurd? Was Springer voorbestemd voor nog een opdracht van acht weken in IL, in weer een andere kritieke periode in zijn inmiddels ervaren carrière, als een spits die vooraan probeert bij te dragen aan een team met ambities na het seizoen?

“In het begin was het alsof ik hoop dat het niet breekt”, zei Springer vrijdag in Houston, waar de Toronto Blue Jays dit weekend drie wedstrijden spelen tegen de Astros. “Gelukkig is dat niet zo. En het is gewoon een van die dingen waar ik doorheen moet.”

Hoe lang het duurt voordat Springer voorbij is, is een raadsel. kan een dag zijn. Kan meer zijn. Hij kan het type zijn waar hij weken, maanden of de rest van het jaar doorheen worstelt. Bij hem kun je nooit te zeker zijn.

Maar terwijl hij de line-upkaart van vrijdag invulde om Justin Verlander te ontmoeten – de enige Hall of Fame-eigenaar die de Blue Jays niet twee keer raakte – zonder een startende line-up, Springer, zijn eigen schoonmaakster, Tuskar Hernandez, en zijn primaire eigenaar, Danny Jansen, Blue Jays-manager Charlie Montoyo hopen alleen snel. Omdat de aanval van Toronto aanzienlijk zwak is bij afwezigheid van deze drie, en hij zal een aantal grote momenten uit onverwachte hoek nodig hebben als hij de MLS-competitie wil overwinnen, zoals de club die hij dit weekend in Texas tegenkomt.

Op vrijdag kwamen die bijdragen in back-to-back vijfde ronde vorm thuis van vleermuizen Santiago Espinal en Bradley Zimmer – Toronto’s nummer 8 en 9 hitters – die de Blue Jays hielpen terug te keren naar een wedstrijd die Verlander had gedomineerd. . Vier ronden later had Matt Chapman zijn grootste succes tot nu toe in de Blue Jays, waarbij hij een tweetakthaard van het huis van de Astros Hector Neris naar de muur in het midden links scheurde en Vladimir Guerrero Jr. schilderde – die de negende leidde met één Neris —in een totale race Zoals een winnende race.

Over een aanpak gesproken. Nadat hij eerder in de wedstrijd alleen maar ballen van Verlander had gezien, moest Chapman het opnemen tegen Neris die hem wegsloeg met warmers uit het midden van de jaren ’90. Maar zelfs op At-Bat’s vijfde baan, met twee hits en Neris die zijn pass nog niet liet zien, bleef de derde speler van de Blue Jays op de fastball. En daar had hij gelijk in, met Chapman’s double swingende Toronto’s winkans met 40 procent.

“Je wilt nooit verslagen worden met die snelle bal”, zei Chapman. “Ik was klaar voor wat hij ook zou gooien. Maar ik was zeker getimed voor deze snelle bal.”

Op de heuvel kwamen ook inspirerende optredens. Ross Stripling overleefde een wankele derde inning met vier slagen, één keer vier wijd en drie runs om de opstelling van Houston twee keer met vier frames omver te werpen – en dat is alles waar zijn club om vroeg. En de Toronto Bullpen domineerde achter hem en bracht Tent Thornton, Adam Cimber en Tim Mayza samen voor vier no-strokes en vijf afschrijvingen.

“I love it”, zei Stripling, die zijn eerste twee optredens van het seizoen buiten Toronto maakte. “Er is veel trots in die groep. Echt daar. … We weten vanuit onze groep dat we net zo getalenteerd zijn als iedereen in de grote competities. We hebben dingen om te vergelijken met iedereen in de grote competities. En nu ik het voelt alsof je het elke avond begint te zien – Consistentie, kwaliteit en talent in de wapens waar we door heen waren.”

Over gesproken – Jordan Romano eindigde als negende en maakte zijn achtste optreden in zijn eerste 14 wedstrijden in Toronto. Op vrijdagmiddag woedde er een lang debat tussen Montoyo en zijn technische staf over de vraag of ze Romano moesten gebruiken als zich een reddingskans voordeed nadat hij de avond ervoor 18 worpen had gegooid. En tientallen pitches nadat Romano vrijdagavond binnenkwam, met de deelnemers als eerste en derde en één exit in één wedstrijd, werd hun beslissing om ervoor te gaan op de proef gesteld.

Maar terwijl hij naar de sprint weg van het stuk staarde, raakte Romano Jason Castro met drie fastballs en een slither, voordat hij op JJ Matijevic ging zitten met niets anders dan fastballs, een heel dunne lijn lopend om de zijkant te raken, zijn MLB voltooiend – achtste save, assisteren Blue Jays wint met 4-3.

“Eerst en ten derde is het grappig – niemand raakt in paniek omdat ze niet in paniek raken,” zei Montoyo. “Hij gooide vandaag 97, 98. De lichten zijn uit. Ik moet over hem blijven praten, want het is niet gemakkelijk om te doen wat hij doet.”

Zo dun zullen de marges waarschijnlijk zijn totdat het offensief van Toronto weer op volle sterkte is. Jansen is niet echt dichtbij, maar Hernandez is langzaam op weg naar een comeback, nadat hij vrijdag een voorsprong begon in Toronto terwijl hij herstelt van een gekantelde spanning. En Springer mag zaterdag terugkomen. Of misschien is hij volgende week terug. Zal afhangen. Bij hem kun je nooit te zeker zijn.

Natuurlijk, gezien wat er in 2015 is gebeurd, kent niemand de ontweken kogel beter dan Springer, wiens uitademing je waarschijnlijk woensdag hoorde, waar je ook was toen de röntgenfoto’s van zijn pols negatief waren. Hij heeft alleen te maken met een blauwe plek in de buurt, wat ook niet leuk is. Het doet zo’n pijn. Maar het is beter dan kapot.

Dit is George Springer waar we het over hebben. Dezelfde man die afgelopen voorjaar verschillende games speelde met een klasse II slasher-soort voordat hij de Blue Jays waarschuwde voor de ergernis die hij ervoer. Dezelfde man die zich later die maand, en een maand later, nog een weg probeerde te banen door een quad-stam, voordat hij uiteindelijk accepteerde dat hij een grote vakantie nodig had om hem te laten herstellen. Dezelfde man die het seizoen afsloot, brengt het grootste deel van zijn tijd door als aangewezen slagman tijdens het spelen van enkel- en knieblessures.

Uitzonderlijke pijntolerantie. Zolang hij een uniform over zijn hoofd kan dragen, zijn dasriemen kan strikken en een paar slaghandschoenen kan dragen, zal hij altijd betalen om te spelen. Daarom zag je hem halverwege donderdag van de bank komen, minder dan 24 uur nadat Valdez hem had uitgegraven. Waarom heb ik hem op sommige juiste velden zien spelen, aan twee volledige herhalingen werken en twee keer slaan op het soort alles-of-niets-schommels, van de crash tot aan de knie zie je hem van tijd tot tijd nemen als hij hem regelmatig bekijkt .

Maar dat ziet er niet geweldig uit, toch? Of is dat gewoon hoe moeilijk het is om te slingeren? Was dit een teken van een geblesseerde speler die er niet zou moeten zijn? Of slingerde Springer zo hard als hij kon, een paar kleine pitches voor de gek houden en instorten onder zijn eigen momentum?

Bij hem kun je nooit te zeker zijn. Springer speelt het spel met zo’n uniek en alomvattend tempo, en hij heeft gedurende zijn hele carrière de bereidheid getoond om door pijn heen te spelen, dat het moeilijk te zeggen is wanneer hij legitiem in gevaar is of gewoon ronddwaalt. Het kan allebei. Zo was het donderdag.

“Ja, dat was een combinatie van alles”, zei Springer toen hem werd gevraagd waarom zijn schommels zo raar leken. “Het was niet cool. Maar het is oké. Ik bedoel, dat had ik niet verwacht, weet je? Dus ik hoop er morgen weer te zijn en te kunnen gaan.

Morgen als op zaterdag. Omdat Springer vrijdag niet aanwezig was, moesten Montoyo en de technische staf van de club een nachtje weg, en niemand was bijzonder aangemoedigd door de manier waarop Springer’s wedstrijden de dag ervoor eruitzagen.

“Het was een koude dag. En het is niet gemakkelijk voor reguliere spelers om te knijpen. Maar dat is een van de redenen waarom hij vandaag niet speelde. Hij zag er niet zo comfortabel uit als we dachten dat hij eruit zou zien”, zei Montoyo. langdurig. Dus laten we hem wat tijd geven.”

Als je een Springer bent, kijk je naar de lucht en vraag je waarom deze tijd nu moet zijn. Vrijdag zou zijn thuiskomst zijn, aangezien Springer zich voorbereidde om een ​​wedstrijd te spelen in Minute Maid Park voor de eerste keer sinds hij de Astros verliet voor de Blue Jays na het seizoen 2020. Hij zou spelen tegen de spelers met wie hij opgroeide in het spel , het winnen van divisietitels en een wereldkampioenschap met hen. . door familie en vrienden. Voor de fans die nog steeds van hem houden en in de rij stonden met de Blue Jays die voor de wedstrijd ingegraven waren, de truien met nummer 4 uitrekken en zelfgemaakte signalen voor hem om te tekenen.

Natuurlijk kwam Springer vorig jaar eigenlijk terug – een soort van. Hij was bij de Blue Jays toen ze begin mei naar Houston gingen voor een set van drie wedstrijden, maar hij spande vijf dagen eerder zijn rechter quad, waardoor de blessure die hij oorspronkelijk opliep tijdens de voorjaarstraining, verergerde. Daarom had hij een veldreünie, handdrukken, knuffels. Persconferentie, tv-camera’s, videohulde voor de wedstrijd. Warm applaus, petje af en zwaait naar het publiek. Maar hij speelde niet.

Zoals het was voor de verlengde periodes van 2021, zoals u zich ongetwijfeld zult herinneren. U herinnert zich de schuine, quadriceps, enkel, knie. De constante, opwindende aanwezigheid gedurende drie perioden van de lijst met slachtoffers logenstraft de psychologische angst die Springer voelde toen hij zijn nieuwe teamgenoten zonder hem zag spelen. Hij maakte 78 optredens en de verbijsterende 907-OPS-productie waarin hij in de loop van een half seizoen verscheen. Het spelen van deze game kan misleidend zijn, maar als je de output van Springer 2021 instelt op een volledig seizoen van 162 wedstrijden, krijg je 39 dubbels en 45 thuisspelers – dezelfde cijfers die Marcus Simin naar de derde plaats bracht.

Springer scoorde echter slechts twee keer een volledig seizoen in zijn carrière: 2016, toen hij alle 162 speelde, en de pandemie kort van 2020, toen hij 51 bereikte. Hij heeft in elke andere campagne tijd op de hitlijst doorgebracht. Opeenvolgende seizoenen, 140 wedstrijden die hij speelde in 2017 en 18, zijn in de toekomst misschien een redelijkere verwachting. Misschien zelfs het beste scenario. Gezien hoe getalenteerd hij is, zou Blue Jays het nemen. Springer heeft in deze twee seizoenen gezamenlijk 8 fWAR en 127 OPS+ geproduceerd. Dat is alles wat hij nodig heeft om een ​​enorme impact te maken aan de top van de ploeg.

Aangezien we hier in april zitten, terwijl Springer al tijd verliest met een blauwe plek op zijn onderarm, lijkt het een goede hit om 140 te worden. Zeker een stuk beter dan degene die hem in 2015 overkwam, toen Folkoys zijn pols brak op een ongelooflijk vergelijkbare toon. Dus, zal Springer zaterdag terugkeren naar de top van Montoyo’s ploeg, joggend op hetzelfde veld als waar hij zijn carrière patrouilleerde? Moet hij wachten tot zondag? Kunnen we hem pas volgende week zien? Het is George Springer. Bij hem kun je nooit te zeker zijn.

“Het staat op het punt klaar te worden. Ik probeer zoveel mogelijk te spelen. Helaas raakte een fastball van 95 mph me in de pols. ” “Ik zal het moeten doen. En we moeten slim zijn. We zijn pas in game 14. Maar ik wil spelen. Dus ik ga naar binnen. [Montoyo’s] Dus daarover, wist je dat? ik wil erbij zijn [Saturday.] Maar we proberen er ook voor te zorgen dat we het juiste doen.”