De 14.000 jaar durende reis van de wolharige mammoet in kaart gebracht door onderzoekers

Een internationaal team van onderzoekers van McMaster University, de University of Alaska Fairbanks en de University of Ottawa hebben de bewegingen en genetische verbindingen gevolgd en gedocumenteerd van vrouwelijke wolharige mammoeten die meer dan 14.000 jaar geleden over de aarde zwierven.

Ze reisde in de loop van haar leven honderden kilometers door het noordwesten van Canada en Alaska, en eindigde toen ze enkele van de eerste mensen ontmoette die over de Bering Land Bridge reisden.

De laatst overgebleven wolharige mammoeten leefden minstens duizend jaar naast de eerste volkeren in de regio, maar er is weinig bekend over hoe mammoeten zich door landschappen trokken die steeds meer door mensen werden bewoond, en of deze bewegingen hen kwetsbaarder maakten voor de jacht.

De mammoet die centraal staat in dit onderzoek, genaamd Mayogisme Het werd ontdekt door de Healy Lake Village Council in Swan Point, de oudste archeologische vindplaats in Alaska, die ook de overblijfselen bevat van een kleine, kleine mammoet. Mammoetresten werden ook gevonden op drie andere archeologische vindplaatsen binnen 10 kilometer van Swan Point.

De onderzoekers voerden een gedetailleerde isotopenanalyse uit van de volledige slagtand en genetische analyses van de overblijfselen van verschillende andere individuele mammoeten om de bewegingen van hun onderwerp en de relaties met andere mammoeten op dezelfde locatie en in de omgeving samen te voegen. Ze stelden vast dat het Swan Point-gebied waarschijnlijk een ontmoetingsplaats was voor ten minste twee nauw verwante, maar verschillende kuddes.

De resultaten werden gepubliceerd in het tijdschrift Vooruitgang van de wetenschap.

“Het is een fascinerend verhaal dat de complexiteit van het leven en gedrag van mammoeten laat zien, waarover we weinig kennis hebben”, zegt evolutionair geneticus Hendrik Poinar, directeur van het Mammoth Institute. McMaster Centrum voor Oud DNA die leiding gaf aan het team dat de mitochondriale genomen van acht wolharige mammoeten, gevonden op Swan Point en andere nabijgelegen locaties, in kaart bracht om te bepalen of en hoe ze verwant waren.

Onderzoekers van de Universiteit van Alaska Fairbanks voerden isotopenanalyses uit van de slagtand. De slagtanden van mammoeten groeiden als boomstammen, met dunne lagen die een gestage groei aangaven, en isotopen van verschillende elementen, bijvoorbeeld zuurstof en strontium, verschaften informatie over de beweging van het onderwerp.

De vrouwelijke mammoet was ongeveer twintig jaar oud toen ze stierf, nadat ze het grootste deel van haar leven in een relatief klein gebied in de Yukon had doorgebracht. Toen ze ouder werd, reisde ze in slechts drie jaar meer dan 1.000 kilometer, vestigde zich in het binnenland van Alaska en stierf in de buurt van een nauw verwant kind en jong dier, en was mogelijk de moederlijke leider, rapporteerden onderzoekers.

Mammoeten gedroegen zich vermoedelijk net als moderne olifanten, waarbij vrouwtjes en jonge dieren in hechte matrilineaire kuddes leefden en volwassen mannetjes die alleen of in lossere mannelijke groepen reisden, vaak met grotere leefgebieden dan vrouwtjes.

Onderzoekers zeggen dat het gebruik van meerdere analysevormen, zoals in dit onderzoek, hen in staat stelt conclusies te trekken over het gedrag van uitgestorven mammoeten.

Het team van McMaster heeft oud DNA uit de slagtand gehaald en geanalyseerd MayogismeHieruit bleek dat de mammoet nauw verwant was aan andere mammoeten van dezelfde vindplaats en zelfs nog nauwer verwant was aan anderen van een nabijgelegen vindplaats genaamd Holzmann.

Vroege menselijke groepen, met een diep begrip van mammoeten en de technologie die werd gebruikt om op hen te jagen, profiteerden van mammoethabitats en gebruikten de verzamelde en opgejaagde overblijfselen als grondstof voor gereedschap, rapporteren de onderzoekers.

Naast de directe impact van de jacht op mammoetpopulaties, kunnen menselijke activiteiten en nederzettingen ook indirect mammoetpopulaties hebben beïnvloed door hun verplaatsingen en toegang tot favoriete weidegebieden te beperken.

“Voor de vroege mensen in Alaska waren deze gebieden belangrijk om te observeren en te waarderen, en ze waren ook een potentiële voedselbron”, zegt Poinar.

De verzamelde gegevens suggereren dat mensen hun seizoensjachtkampen organiseerden op basis van waar mammoeten zich verzamelden en mogelijk een indirecte rol hebben gespeeld in hun lokale uitsterven in Alaska, dat werd verergerd door de snelle klimaatverandering en veranderende vegetatie.

Een dergelijke ontbering lijkt echter geen gevolgen te hebben gehad voor de betreffende mammoet.

“Ze was een jonge vrouw in de kracht van haar leven. Haar isotopen toonden aan dat ze niet ondervoed was en dat ze stierf in hetzelfde seizoen als het seizoensvisserijkamp in Swan Point waar ze stierf”, zegt hoofdauteur Matthew Waller, directeur van het Alaska Stable Isotope Facility en professor aan het UAF College. Nabha werd gevonden door Fisheries and Oceanography, die het werk uitvoerde samen met Audrey Rowe, een promovendus en hoofdauteur van het artikel.

“Dit is meer dan alleen kijken naar stenen werktuigen of overblijfselen en proberen te raden. Deze analyse van levensbewegingen kan ons echt helpen begrijpen hoe mensen en mammoeten in deze gebieden leefden”, zegt Tyler Murchie, een recent postdoctoraal onderzoeker aan de McMaster University. Oud DNA met Senna Palica.

“We kunnen doorgaan met het enorm uitbreiden van ons genetisch inzicht in het verleden, en meer genuanceerde vragen beantwoorden over hoe mammoeten zich voortbewogen, hoe ze zich tot elkaar verhielden en hoe dit allemaal verband houdt met oude mensen.”

referentie: Roux AG, Bataille CB, Balika S, et al. De levensbewegingen van een vrouwelijke wolharige mammoet eindigen in een jager-verzamelaarskamp in het oude Alaska. Geavanceerde sciencefiction. 2024;10(3):eadk0818. doi: 10.1126/sciadv.adk0818

Dit artikel is van onderaf opnieuw gepubliceerd Materiaal. Opmerking: het materiaal is mogelijk aangepast op lengte en inhoud. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met bovengenoemde bron.