Dam it: Bevers trekken naar het noorden naar het noordpoolgebied terwijl de toendra blijft opwarmen | de dieren

Ken Tip, een ecoloog aan de Universiteit van Alaska, Fairbanks, zei: Co-auteur van het nieuwe onderzoek.

“Er zijn gebieden in Alaska waar 50 jaar geleden geen sporen van bevers waren en die er nu door verzadigd lijken te zijn,” zei hij, eraan toevoegend: “Het is slechts een kwestie van tijd voordat ze naar het noorden gaan. Als je bedenkt dat dit is waarschijnlijk gebeurt dat over de rest van de pool. Ten noorden van Canada en Rusland, dat geeft je een idee van de omvang van die verandering.”

Met behulp van lucht- en satellietbeelden die teruggaan tot 1949, en observaties die daarvoor zijn opgenomen, identificeerde een internationaal team van onderzoekers die betrokken zijn bij het Arctic Beaver Monitoring Network meer dan 12.000 vijvers die zijn aangelegd door bevers die rivieren en beken in het westen van Alaska blokkeerden. Dit aantal is de afgelopen twintig jaar verdubbeld.

In de afgelopen jaren, met de Arctische opwarming drie keer sneller dan het wereldwijde gemiddelde, heeft de Noord-Amerikaanse bever zich naar het noorden en westen gewaagd en bezet nu grote delen van het Seward-schiereiland, een groot gebied dat zich uitstrekt van de westkust van Alaska.

De impact van deze dikke semi-aquatische knaagdieren is gevoeld door afgelegen inheemse gemeenschappen in Alaska, met gebieden die overstroomd zijn door bevers en zorgen voor bezorgdheid over toegang tot voedsel en reizen.

Het is niet bekend hoeveel bevers er nu in de noordelijke en westelijke delen van Alaska zijn, met schattingen variërend van 50.000 tot bijna 100.000.

“De ware impact van de verspreiding van bevers in het noordpoolgebied op het milieu en de inheemse gemeenschappen die daar leven, is nog niet volledig bekend”, zegt Helen Wheeler, een onderzoeker aan de Anglia Ruskin University. “We weten echter dat mensen zich zorgen maken over de impact van beverdammen op de waterkwaliteit, het aantal vissen stroomafwaarts van de dammen en de toegankelijkheid van hun boten.”

Een breder gevolg van de komst van de bevers zou een versnelling van de klimaatverandering kunnen zijn, die, in combinatie met de verminderde pelsvangst in de afgelopen eeuw, de bevers mogelijk in staat heeft gesteld om noordwaarts te trekken. Bevers, die geen winterslaap houden, hebben geprofiteerd van kortere winters en de ruime beschikbaarheid van vegetatie om zich te voeden.

Vijvers die zich ophopen wanneer bevers verstopt raken, creëren lokale, niet-bevroren “hotspots” die permafrost ontdooien, het voortdurend bevroren land in het noordpoolgebied dat enorme hoeveelheden koolstof bevat. Wetenschappers waarschuwen dat wijdverbreide ontdooiing ervoor kan zorgen dat de opwarming van de aarde gevaarlijk uit de hand loopt.

“Deze vijvers nemen de warmte beter op, veranderen de hydrologie van het gebied en de permafrost reageert daarop”, zei Tip. “Bevers komen van buiten en dringen zich op aan het ecosysteem en verstoren het.

Het versnelt de effecten van klimaatverandering. Als je je realiseert dat wat er in het westen van Alaska is gebeurd, waarschijnlijk ook in het noorden van Alaska zal gebeuren, sta je even stil.”

Tip zei dat de Brooks Range, een bergketen die door het noorden van Alaska loopt, een obstakel zou zijn voor de bevers, maar ze niet zou stoppen als ze de rivieren langs de noordkust volgen.

Er is meer onderzoek gaande.