Daarom worden de klokken in het voorjaar vooruit gezet

Dallas –

Opnieuw zullen de meeste Amerikanen hun klok dit weekend een uur vooruit zetten, waardoor ze misschien wat slaap verliezen, maar meer heerlijk avondzonlicht krijgen als de zomer begint.

Waar kwam dit allemaal vandaan?

Hoe we ertoe kwamen de klok in de lente vooruit te zetten en hem in de herfst weer terug te zetten, is een verhaal dat meer dan een eeuw bestrijkt – een verhaal dat wordt aangedreven door twee wereldoorlogen, incidentele massale desoriëntatie en een menselijk verlangen om zich te koesteren in de zo lang mogelijk zon.

Er is veel controverse geweest over deze praktijk, maar ongeveer 70 landen – ongeveer 40% van de landen in de wereld – gebruiken momenteel wat Amerikanen zomertijd noemen.

Terwijl het vooruitzetten van de klok “ons systeem enigszins opschudt”, zorgt het extra daglicht ervoor dat mensen naar buiten gaan en aan lichaamsbeweging doen, zegt Anne Buckle, webredacteur bij timeanddate.com, met informatie over tijd, tijdzones en astronomie. Sport en plezier maken.

“Wat echt leuk is, zijn de heldere avonden, nietwaar?” Zegt. “Nadat je thuiskomt van je werk, heb je uren daglicht nodig om tijd door te brengen met je gezin of om activiteiten te ondernemen. En dat is geweldig.”

Hier zijn enkele dingen die u moet weten om u bewust te worden van de menselijke praktijk van het veranderen van de tijd:

Hoe is dit begonnen?

In de jaren 1890 stelde George Vernon Hudson, een Nieuw-Zeelandse astronoom en entomoloog, een tijdverschuiving in de lente en de herfst voor om het daglicht te vergroten. Aan het begin van de 20e eeuw deed de Britse huizenbouwer William Willett, die boos was omdat mensen niet van het ochtendzonlicht genoten, een soortgelijke poging. Maar geen van beide voorstellen kreeg voldoende aandacht om ten uitvoer te worden gelegd.

Duitsland begon tijdens de Eerste Wereldoorlog zomertijd te gebruiken, omdat hij dacht dat dit energie zou besparen. Andere landen, waaronder de Verenigde Staten, volgden snel dit voorbeeld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigden de Verenigde Staten opnieuw wat een landelijke ‘oorlogsoorlog’ werd genoemd, dit keer het hele jaar door.

In de Verenigde Staten hebben alle staten behalve Hawaii en Arizona zomertijd. Wereldwijd hebben Europa, een groot deel van Canada en een deel van Australië dit beleid ook, terwijl Rusland en Azië dit momenteel niet hebben.

Massale tegenspraak en verwarring

Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er in de Verenigde Staten een lappendeken van tijdregistratie, waarbij in sommige gebieden de zomertijd werd gehandhaafd en in andere gebieden deze niet meer bestonden.

“Misschien heb je een stad met zomertijd, en de volgende stad heeft misschien zomertijd, maar begint en eindigt deze op verschillende data, en de derde stad ernaast heeft het misschien helemaal niet”, zegt David Brero, de auteur van het boek. auteur. Het daglicht grijpen: het vreemde en controversiële verhaal van de zomertijd.

Als passagiers die met de bus 56 kilometer van Steubenville, Ohio, naar Moundsville, West Virginia reizen, op een gegeven moment willen dat hun horloge nauwkeurig is, zullen ze deze zeven keer moeten verwisselen terwijl ze in het water zijn ondergedompeld. “Buiten de zomertijd”, zegt Prero.

Daarom keurde het Amerikaanse Congres in 1966 de Uniform Time Act goed, waarin staat dat staten de zomertijd wel of niet kunnen invoeren, maar dit moet op staatsniveau gebeuren. De wet bepaalt ook in het hele land de dag waarop de zomertijd begint en eindigt.

Verwarring over tijdverschuiving behoort niet alleen tot het verleden. In Libanon brak afgelopen voorjaar chaos uit toen de regering op het laatste moment een besluit aankondigde om de start van de zomertijd met een maand uit te stellen – tot het einde van de heilige maand Ramadan. Sommige instellingen voerden de verandering door, terwijl andere weigerden toen burgers probeerden hun schema's samen te stellen. Binnen enkele dagen werd het besluit teruggedraaid.

“Het werd echt een complete chaos, omdat niemand wist hoe laat het was”, zegt Buckle.

Geen verandering van tijd?

Het twee keer per jaar verzetten van de klok veroorzaakt veel gemopper, en vaak is er een drang om het hele jaar door de standaardtijd te gebruiken, of het hele jaar door de zomertijd aan te houden.

Tijdens de energiecrisis van de jaren zeventig begonnen de Verenigde Staten het hele jaar door zomertijd in te voeren, en de Amerikanen hielden er niet van. Omdat de winterzon in sommige gebieden pas rond 9.00 uur of zelfs later opkwam, werden mensen in het donker wakker, gingen in het donker naar hun werk en stuurden hun kinderen in het donker naar school, zegt Prero.

“Het werd heel snel erg impopulair”, zegt Prero.

Hij wijst erop dat het gebruik van de standaardtijd het hele jaar door betekent dat je in de Verenigde Staten acht maanden lang 's avonds dat extra uur daglicht verliest.

Bovenkant

In 1908 veranderde de Canadese stad Thunder Bay – destijds de steden Fort William en Port Arthur – van de centrale tijdzone naar de oostelijke tijdzone voor de zomer en herfst, nadat een burger genaamd John Hewitson had betoogd dat dit een extra uur zou opleveren. daglicht om van het buitenleven te genieten, zegt Michael DeJong, archivaris bij het Thunder Bay Museum.

Het jaar daarop bleef Port Arthur echter op Eastern Time, terwijl Fort William in de herfst terugkeerde naar Central Time, wat, voorspelbaar, ‘tot allerlei soorten verwarring leidde’, zegt DeJong.

Tegenwoordig bevindt de stad Thunder Bay zich in Eastern Time en geldt de zomertijd, waardoor het gebied in de zomer “lange, zeer warme dagen heeft om van te genieten”, zegt Paul Beebe, directeur toerisme van de Thunder Bay Community Economic Development Commission.

De stad ligt aan Lake Superior, zo ver naar het noorden dat de zon in de zomer rond 22.00 uur ondergaat, zegt Beebe, en dat helpt de koude, donkere winters te compenseren. Hij zegt dat bewoners de neiging hebben om in de winter op vakantie te gaan en in de zomer thuis te blijven: “Ik denk dat het voor veel mensen hier, door de lange dagen en de warme temperaturen in de zomer, een vakantie in je achtertuin is.”