Daar: Grote Grijze Uil

Geschreven door Ed McMakin

De Grote Grijze Uil is niet alleen de grootste van onze grijze uilen, hij is de grootste – de grootste – van alle uilen in Noord-Amerika.

Grote gehoornde uilen, die wel 50 centimeter lang kunnen worden en op bewolkte dagen behoorlijk grijs kunnen lijken, hebben plukjes veren op het hoofd, die op hoorns lijken, terwijl grote grijze uilen een ronde kop hebben. Gevlekte uilen en sneeuwuilen hebben allemaal een ronde kop, net als de grote grijze uilen, maar worden slechts 45 centimeter lang. Natuurlijk hebben sneeuwuilen meestal een wit verenkleed. Gestreepte uilen hebben een ronde kop en kunnen soms grijs lijken, maar bereiken een lengte van ongeveer 30 centimeter.

Nu terug naar de Grote Grijze Uil.

Ik heb ook gelezen dat de Grote Grijze Uil qua lengte de grootste uil ter wereld is, terwijl de Visuil van Blakiston de grootste uil is. Het is een subgroep van visuilen. Naar mijn mening is de Blakiston-visuil onder onze uilen geen “rechte” uil, maar een “visuil”. De grote grijze uil is dus misschien wel de grootste uil ter wereld.

Het bot van grote grijze uilen kan niet eenvoudig worden beoordeeld omdat er meestal niet veel te meten is. Soms kan een waarnemer zich realiseren dat wat hij ziet groter is dan welke uil dan ook die hij eerder heeft gezien.

Een paar dagen geleden, toen ik voor het eerst in Creston Valley kwam en me in de “bush” vestigde, reed ik steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw zat de uil bovenop de sialiabox naast de oprit. Zonder er veel aandacht aan te besteden, nam ik aan dat het een gestreepte uil was. Toen besefte ik op een dag dat de uil meer dan twee keer zo hoog was als de sialiabox waarop hij zat, en ik kwam tot de conclusie dat ik getuige was van een dagelijkse tentoonstelling van een grote grijze uil. Omdat hij overal verse witte sneeuw had, en hij zat op een hek, zonder bomen in de buurt, viel zijn grote omvang niet op. In dit sneeuwwitte veld ontving ik dagelijks een aanbieding.

In diepe sneeuw dook hij vanaf een hekpaal of vanuit een langzame zweefvlucht over de sneeuw, hetzij om zijn “dagelijkse duik” te maken, hetzij om zijn dagelijkse of tweemaal daagse maaltijd te vangen. Ik hield het niet bij het tellen van het aantal duiken. Ik heb gelezen dat sneeuwval kan helpen de vlooienpopulaties uit te dunnen.

Over teruggaan naar natuurlijke remedies gesproken – probeer ‘onderdompeling in ijs’. (Ik probeer het? Nee, bedankt!) Laten we zeggen dat als je lang genoeg wacht, je misschien naar de apotheek kunt gaan en een 'sneeuwdip' kunt krijgen. En het zal niet gratis zijn!

De Grote Grijze Uil wordt niet vaak gezien in het Kootenai Lake-Creston-gebied, en ook niet verder naar het zuiden, aangezien hij zeldzaam is in de zuidelijke bergachtige gebieden. Ze nestelen in bosrijke gebieden van de noordelijke Rockies, waaronder het Kootenai National Park. De waarnemer kan een geluid horen voordat hij het ziet. Hun roep is een laag, weergalmend geluid, als een heel laag, langzaam ‘woo, hoo, hoo.’ Hun geluiden zijn laat in de winter, bewolkte middagen en vroege avond te horen vanaf de randen van nabijgelegen bossen.