Cricket World Cup vader-zoonduo: Nieuwste paar Pas de Lady 2023 en Vader Tim 2003

AFP Sport neemt een kijkje naar de zeven vader-zoonduo’s die aan het mondiale toernooi deelnamen.

Tim en bas de dame

Tim De Lady won met 4-34 en hielp India tegen slechts 204 punten tijdens het WK 2003 in Zuid-Afrika, en Sachin Tendulkar was een van zijn slachtoffers.

“Scheidsrechter Peter Willey gaf me de bal als souvenir. Ik wilde dat Sachin hem signeerde, maar tegen de tijd dat ik klaar was met mijn mediataken was het Indiase team vertrokken”, vertelde De Leyde aan ESPNcricinfo.

“Een paar jaar later was Tendulkar in Nederland om behandeld te worden voor een elleboogblessure en een van mijn vrienden als fysiotherapeut informeerde mij. Hij was vriendelijk, herinnerde zich de wedstrijd en was zo vriendelijk om de wedstrijd voor mij te tekenen.”

Vrijdag pakte Bass ook vier wickets tijdens zijn WK-debuut tegen Pakistan – het eerste vader-zoonduo dat vier wickets pakte in de geschiedenis van het toernooi.

Don en Derek Pringle

De in Manchester geboren Don Pringle verliet eind jaren vijftig Engeland om zich in Kenia te vestigen en was volgens collega Mike Brown “de beste bowler die Kenia ooit heeft voortgebracht”.

Pringle speelde op het eerste WK van 1975 voor Oost-Afrika, een team bestaande uit Kenia, Oeganda, Zambia en Tanzania.

Hij speelde twee wedstrijden tegen India en Engeland.

Zoon Derrick werd geboren in Kenia en speelde 30 Tests en 44 interlands voor Engeland.

Hij nam deel aan de WK-finales van 1987 en 1992. In de finale van 1992 in Melbourne won hij 3-32, maar Pakistan had de overhand met 22 runs.

Lance en Chris Kearns

Lance nam deel aan drie WK-finales in 1975, 1979 en 1983, terwijl Chris zelfs nog beter was en optrad in de toernooien van 1992, 1996, 1999 en 2003.

Lance verdiepte zich in de cricketfolklore met zijn ‘valsvoetige’ worp en zijn gebruik van de ‘Excalibur’-knuppel om zes zessen te slaan in een 21-ball 50 in een ODI tegen Australië in 1983.

Chris Cairns heeft in zijn carrière 215 ODI’s gemaakt, slechts 50 runs minder dan 5000 en meer dan 200 wickets overgenomen.

In de WK-finale was zijn beste score 60 en zijn beste bowlingprestatie 3-19.

Rod en Tom Latham

Net als Pas de Lady speelt Tom Latham ook in het WK van 2023, waarbij hij het wicket behoudt en aanvoerder is terwijl Kane Williamson herstelt van een blessure.

Tom schoot maandag een snelle 53 tegen Oranje.

Openingsbatsman Rod Latham speelde 33 internationale wedstrijden en nam deel aan het WK van 1992, waar hij 60 maakte in een overwinning van zeven wickets op Zuid-Afrika in Auckland.

Kevin en Sam Curran

Cricket zit in de genen van Sam Curran wiens broers Ben en Tom ook profs waren terwijl zijn vader Kevin voor Zimbabwe speelde. Opa, die ook Kevin is, vocht voor Rhodesië.

Vader Kevin speelde elf interlands voor Zimbabwe, allemaal in de WK-finales van 1983 en 1987. In 1983 maakte hij 73 tegen India, 62 tegen West-Indië en maakte deel uit van het team dat Australië schokte met 32 ​​runs in Southampton.

Sam maakt zijn WK-debuut, nadat hij op 19-jarige leeftijd zijn Testdebuut maakte en vervolgens de hoofdrol speelde toen Engeland vorig jaar de T20 Wereldbeker won.

In de Indian Premier League van dit jaar maakte Punjab Kings hem met £ 1,85 miljoen de duurste aankoop ooit.

Chris en Stuart Broad

Openingsbatsman Chris Broad speelde 25 Tests en 34 ODI’s voor Engeland en wordt het best herinnerd als een triple-honderd speler in de zegevierende Ashes-campagne van Engeland in 1986/87 in Australië.

Zijn zoon Stuart begon in zijn jeugd ook als eerste-orde batsman, maar concentreerde zich na een groeispurt meer op het bowlen en werd met 604 de op één na hoogste Testwicket-nemer aller tijden van Engeland.

Stewart speelde 121 interlands, maar slechts één WK in 2015.

Chris werd wedstrijdscheidsrechter en legde zijn zoon zelfs een boete op van 15 procent van het wedstrijdgeld wegens het gebruik van “ongepast taalgebruik” tijdens de Test tegen Pakistan in 2020.

Jeff, Mitchell en Sean Marsh

Geoff Marsh was eind jaren tachtig en begin jaren negentig een steunpilaar van het Australische team en scoorde 2854 testruns en 4357 runs in ODI’s.

Hij speelde in het Australische team dat in 1987 het WK won.

Sean speelde twee wedstrijden op het WK van 2019, terwijl Mitchell nog steeds een vaste waarde is voor de Aussies en dit WK speelt.

Hij speelde een wedstrijdwinnende innings in de T20 Wereldbekerfinale van 2021 tegen Nieuw-Zeeland, keerde dit jaar terug naar de Test-ploeg met een Ashes honderd en opende de slagbeurt in het voortdurende mondiale meesterwerk in afwezigheid van de geblesseerde Travis Head.