- Geschreven door Chris Mason
- Politiek redacteur, BBC News
Onder de koude lentezon op een Poolse militaire basis draait een luidruchtige, met rook gevulde tank in een hoek van 90 graden, waarbij het metaal in zijn sporen over het beton schuurt.
Oorlogswezens werden achtergronden voor het defensiebeleid.
Een gevaarlijke wereld komt in botsing in een verkiezingsjaar.
In de jaren na de Koude Oorlog plukten veel westerse landen de vruchten van de vrede.
Deze logica betekende dat een veiligere wereld betekende dat geld dat voorheen aan soldaten, gevechtsvliegtuigen en vliegdekschepen werd uitgegeven, in plaats daarvan aan gezondheidszorg of scholen kon worden besteed.
Maar hoe de dingen zijn veranderd.
Er is een conflict in het Midden-Oosten. En de oorlog in Europa.
Rishi Sunak reisde hierheen om zijn Poolse tegenhanger, Donald Tusk, en NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg te ontmoeten.
Maar de premier kwam hier ook met een aankondiging op zak.
Hij is zich bewust van de dreigingen waarmee Groot-Brittannië internationaal wordt geconfronteerd, en van de interne dreigingen waarmee het land politiek wordt geconfronteerd.
En als je het hebt over een bestedingsverplichting, wie kan dat dan beter dan bondskanselier Jeremy Hunt en minister van Defensie Grant Shapps?
Sunak zei dat hij de defensie-uitgaven tegen 2030 wil verhogen tot 2,5% van het nationaal inkomen.
De regering schat dat dit tussen nu en het einde van het decennium zal neerkomen op een extra £75 miljard aan extra defensie-uitgaven.
De premier omhult het plan met grootse retoriek, en ja, als het wordt uitgevoerd, zal het leiden tot een aanzienlijke stijging van de defensie-uitgaven.
Hij beweert dat het “volledig gefinancierd is, zonder toename van de leningen of schulden.”
De gouverneurs zeggen dat ze hun aantal hebben beperkt.
Een groot deel daarvan komt voort uit het schrappen van banen bij de overheid tot het niveau van vóór de pandemie. Volgens de ministers komt dit neer op een personeelsinkrimping van ongeveer 70.000.
Ze beweren dat er extra personeel nodig is om de pandemie te doorstaan en de Brexit te realiseren, maar dat is nu niet nodig.
Voer Volgende, Actie in. Een sleutelelement in de poging van Sir Keir Starmer om zijn partij opnieuw uit te vinden, was het bedekken van zichzelf met de vlag van de Unie (of zelfs de vlag van Sint-Joris voor Sint-Jorisdag) en het benadrukken van zijn toewijding aan de strijdkrachten.
Hij werd gefotografeerd in gevechtsuitrusting.
Hij benadrukte de betrokkenheid van de Labour-partij bij de NAVO.
Precies het tegenovergestelde met Jeremy Corbyn.
Maar wat betreft de financiering is zijn belofte niet zo concreet als die van de Conservatieven.
Labour heeft beloofd de defensie-uitgaven te verhogen tot 2,5% van het nationaal inkomen als ‘de middelen het toelaten’.
Hoe zullen ze reageren nu de Conservatieven hen te slim af zijn?
In de uren onmiddellijk na de toespraak van de premier leken de schaduwministers onzeker.
Maar het feit dat de twee grootste partijen in Westminster verwikkeld zijn in een politieke wapenwedloop om defensie, vertelt je veel van wat je moet weten over de toestand van de wereld.
“De aanwezigheid van Rusland als buurland heeft een prijs.
“Er is geen manier om aan die kosten te ontsnappen. Je moet betalen. We moeten begrijpen dat het duurste alternatief is om Poetin te laten winnen in Oekraïne, want dan zullen we in een veel gevaarlijkere wereld leven”, aldus de NAVO. De secretaris-generaal heeft het mij verteld.
Ja, de leider van een defensiealliantie zal waarschijnlijk altijd meer geld willen voor zijn zaak.
Maar het is een ontnuchterende observatie.
More Stories
Wat Washington Post-dramaschrijver Joe Rogan zegt over de Amerikaanse verkiezingen en de media | Media-nieuws
Ruim 250.000 lezers van de Washington Post hebben hun abonnement opgezegd uit protest tegen het ongeloof.
Ambtenaren zeggen dat Israëlische invallen in het noorden van Gaza minstens 88 mensen hebben gedood