China is in beweging om de “gekke onderwijsscene” te beheersen | Onderwijsnieuws

Shanghai, China China voert maatregelen op om de bloeiende particuliere bijlessector in het land in te dammen in een poging de academische druk op studenten te verminderen en de toenemende demografische crisis aan te pakken.

De sector staat sinds maart van dit jaar onder druk toen president Xi Jinping het schoolgeld na schooltijd beschreef als een “sociaal probleem” en het ministerie van Onderwijs plannen opstelde om de last voor kinderen en tieners te verlichten en ouders aanspoorde hun kinderen niet te sturen. naar de particuliere sector. Lesgeven en leraren vertellen om studenten geen huiswerk te geven.

Voor veel ouders komen deze verhuizingen als een opluchting voor hen.

“We zijn blij om te zien dat de regering eindelijk interesse begint te krijgen in deze gekke onderwijsscene”, zegt Wu Xiaomei, een vader van twee kinderen in Shanghai. “We hebben ons aangemeld voor veel lessen buiten de campus voor onze kinderen, meestal onder druk om andere ouders hetzelfde te zien doen.

“We willen niet dat onze kinderen achterblijven, maar er is veel druk, niet alleen op ons, maar ook op hen, dus we hopen dat deze regelgeving het voor ons, in ieder geval financieel, gemakkelijker zal maken om ze op te voeden. “

Buitenschoolse lessen begonnen eind jaren negentig populair te worden, toen meer Chinese studenten hun Engelse taalvaardigheid wilden verbeteren om plaatsen te krijgen aan universiteiten in het buitenland; De industrie is de afgelopen 10 jaar echter van de grond gekomen te midden van hevige concurrentie voor plaatsen in topscholen en universiteiten en een perceptie onder ouders dat wat ze op een typische schooldag leerden niet genoeg was om hun kinderen te helpen hun potentieel te bereiken.

Maar de stijgende kosten en de kasomgeving weerhielden veel jonge stellen ervan om een ​​gezin te stichten.

De nieuwe maatregelen – die naar verwachting binnenkort zullen worden aangekondigd – komen kort nadat China besloot om elk paar drie kinderen te laten krijgen, vergeleken met de vorige limiet van twee vanwege zorgen in Peking over de impact van een vergrijzende bevolking op de economie.

Het ministerie van Onderwijs heeft op 15 juni het Agency for Oversight of Off-Campus Education and Training opgericht, dat toezicht zal houden op de onderwijssector, inclusief docenten en het curriculum. Persbureau Reuters meldde vorige week dat hoewel er weinig details zijn over de plannen, de nieuwe regelgeving naar verwachting uitgebreid zal zijn en een verbod op zowel online als offline onderwijs in het weekend zal omvatten. Deze klassen zijn goed voor meer dan een derde van het privéonderwijs in China, volgens Bloomberg Intelligence.

De aangescherpte regelgeving is een ramp geweest voor de vele miljoenen dollars kostende onderwijsbedrijven van het land, na jaren van wat veel ouders en zelfs leraren zelf ‘pathologische ongebreidelde groei’ hebben genoemd.

Aandelen in drie toonaangevende onderwijsinstellingen, New Oriental, Gaotu en TAL, zijn dit jaar ingestort en een aantal onderwijsbedrijven, zowel offline als online, zijn begonnen met massale ontslagen.

Medewerkers van een aantal instellingen bevestigden aan Al Jazeera dat mensen hun baan verliezen.

Het is niet ongebruikelijk dat ik honderden yuan moet betalen voor slechts één bijles – dat is bijna een tiende van wat ik per maand verdien. Hoe kan ik betalen?

Zhao Jiang, een ouder in Chengdu

Het hoogtepunt van het bijlesseizoen valt in de zomer, wanneer studenten vaak drie maanden schoolvakantie gebruiken om zich voor te bereiden op competitieve cursussen voor een volgend semester, maar een bron bij een bijlesbedrijf vertelde Al Jazeera dat er mogelijk al meer dan 100.000 banen op het spel staan. en dan.

Bedrijven die kandidaten onlangs een nieuwe baan beloofden, zijn begonnen hun aanbiedingen in te trekken.

“Ik heb mijn huurcontract al getekend en was klaar om naar Shanghai te verhuizen voor mijn nieuwe baan, maar ineens heb ik geen baan meer”, zegt Du Li, een recent afgestudeerde van een universiteit in Wuhan. Hij was van plan om zich bij Xueersi aan te sluiten, een groot particulier bijlesbedrijf. Eerder deze maand kreeg ze te horen dat haar jobaanbieding was ingetrokken.

“Dit is zo hartverscheurend, ik weet niet wat ik nu moet doen.”

Du is niet de enige. Onder de meer dan een half dozijn buitenlandse werknemers van verschillende onderwijsbedrijven die zich bezighouden met leerlingen van het basis- en voortgezet onderwijs, vertelde een aantal van hen aan Al Jazeera dat ze wanhopig waren. Een zoekopdracht op Weibo, een socialmediaplatform in China, leverde duizenden berichten op waarin medewerkers van grote onderwijsinstellingen, zowel inkomend als uitgaand, de dreigende werkloosheid bespraken.

onderwijs hiaten

De regering zei dat ze de academische lasten voor kinderen en tieners wilde verlichten en burn-out wilde voorkomen, maar ondanks jaren van opeenvolgende inspanningen, is de druk nooit afgenomen.

Er is een grote kloof in educatieve middelen tussen steden, buitenwijken en plattelandsgebieden in China, evenals tussen rijk en arm.

Shanghai biedt bijvoorbeeld enkele van de beste scholen in China met een scala aan opties voor studenten en een hoger percentage dat naar hoger gerangschikte universiteiten gaat. De scholen staan ​​regelmatig bovenaan de wereldranglijst – bekend als het Program for International Student Assessment (PISA) – die de prestaties van 15-jarige leerlingen op het gebied van wiskunde, wetenschappen en lezen volgen.

Maar in plaatsen als Guizhou, een minder welvarende provincie in het zuidwesten van China, waar de meerderheid van de mensen op het platteland woont, zijn er zelden goed gekwalificeerde leraren beschikbaar en ontbreekt de basisinfrastructuur. Veel kinderen moeten zelfs kilometers per dag reizen om naar school te gaan.

Er zijn grote verschillen in scholen in China, met instellingen in Shanghai die de eerste plaats innemen in wereldwijde PISA-beoordelingen voor 15-jarigen, maar de plattelandsgebieden blijven ver achter. [File: Tingshu Wang/Reuters]

Vanaf een bescheiden begin hebben bijlesbedrijven steeds meer financiële steun gekregen – vaak van durfkapitalisten met diepe zakken – en voeren ze massale wervingscampagnes voor docenten en adverteren hun producten op meerdere platforms.

Maar ouders zeiden dat naarmate de industrie groeide, de kosten van bijles waren gestegen tot “onredelijke” niveaus en dat alleen de rijksten, die waarschijnlijk toch al een plaats voor hun kinderen op de beste scholen zouden kunnen krijgen, nu in staat zijn om bijles, vergroten De groeiende kloof tussen mensen aan de top van de samenleving en mensen aan de onderkant.

“Ik dacht erover om mijn kind naar wiskundelessen te sturen omdat hij er niet echt goed in is”, zegt Zhao Jiang, een ouder in Chengdu, de hoofdstad van de zuidwestelijke provincie Sichuan. “Maar het is niet ongebruikelijk dat ik honderden yuan moet betalen voor slechts één sessie bijles – dat is bijna een tiende van wat ik per maand verdien. Hoe kan ik betalen?”

Ondanks het gekoesterde doel om onderwijs toegankelijker te maken voor het publiek, twijfelen velen aan de effectiviteit van de nieuwe maatregelen die daadwerkelijk zullen bewijzen, en sommigen vrezen dat de hervormingen de ongelijkheid verder kunnen vergroten.

“Na uitgebreide regelgeving is het waarschijnlijk dat alleen de meest prominente bedrijven de nodige toestemming van de overheid kunnen krijgen om hun activiteiten voort te zetten”, vertelde een professional die al vele jaren in de industrie heeft gewerkt aan Al Jazeera, die vroeg om niet geïdentificeerd te worden. “En de prijs die ze bieden zal niet per se de vriendelijkste zijn van de minst rijke familie, wat de klassenongelijkheid kan verankeren.”

De overheid maakt zich zorgen dat studenten te veel onder druk staan ​​van onderwijs en onderwijs en weinig tijd hebben voor iets anders [File: Aly Song/Reuters]

Zonder de grondoorzaken aan te pakken van de later toegenomen academische druk onder studenten en een tanende wens onder de jongere generatie van China om kinderen te krijgen, zeggen sommige beleidsdeskundigen dat onderwijsregelgeving slechts een eerste hulp zal zijn in termen van onderwijsaanbod en de demografische crisis.

“Ik denk niet dat het probleem alleen in de onderwijssector ligt”, zegt Han Donjian, een onderzoeker op het gebied van onderwijsbeleid in Peking.

“De academische druk zal blijven bestaan, hoe streng de regelgeving ook is voor bijles, want zonder een structurele verandering in de ongelijkheid in het onderwijs zal het onderwijs altijd een industrie zijn en zullen mensen niet per se het gevoel hebben dat het opvoeden van kinderen goedkoper of gemakkelijker zal zijn.”