Canadezen vs Red Wings Samenvatting: Het Peseta-effect

Na een frustrerende roadtrip naar Seattle en Californië,… Montreal Canadiens Ze keren terug naar huis en nemen het op tegen het voormalige poltergeist-team, The Detroit Red WingsVoor de tweede keer dit seizoen.

Deze game zal de eerste zijn sinds de beslissing van het management om Cole Caufield te degraderen voor zijn periode bij Laval, en hem te vervangen door het Assepoester-verhaal Michael Pesetta; Een man die ik persoonlijk heb beoordeeld Van voorlaatste In de top 25 onder de 25 van dit jaar, denkend dat het nooit zou komen dichtbij In een wedstrijd van de National Hockey League. Er zijn momenten dat ik blij ben dat ik het bij het verkeerde eind heb, en dit is er een van.

Met zowel Pezzetta als Sami Niku in de selectie voor dinsdag, had Montreal de beste flow in de competitie kunnen hebben. Als je niet veel wedstrijden wint, moet je goed zijn in andere dingen. Het is echter belangrijk om te onthouden dat “Bij mooi haar hoort een grote verantwoordelijkheid.”

Pezzetta startte op de vierde lijn, geflankeerd door Jake Evans en speelde zijn Laval-maatje en riep een ander, Alex Belzile, op de andere vleugel.

Dominique Ducharme gooide de ochtend voor de wedstrijd zijn lijnen in de blender, met als doel eindelijk een heerlijk recept te maken. Jonathan Drouin zag actie in het centrum, terwijl Cedric Paquette en Matthew Perrault verloren door respectievelijk een schorsing en een blessure.

Montreal vertrok in het eerste trimester op een snowboardvlucht en vestigde zich ter plaatse in het Red Wings-gebied. Twee minuten verstreken toen ze de score openden. Tyler Toffoli richtte zijn centrum, Suzuki, op om in het luik te schieten. Alex Nedelkovic redde de eerste poging, maar liet een rebound achter, die Suzuki vanuit de lucht het net raakte; Uitstekende hand-oogcoördinatie van de pas verlengde jongere die eindelijk zijn langverwachte eerste doel van het jaar heeft bereikt.

De Canadezen bleven zich verzamelen en het soort soepele aanvallen spelen waarvan we weten dat ze in staat zijn, maar het ontbrak dit najaar in de meeste games. Evans had voor de tweede game op rij kunnen (en waarschijnlijk moeten?) scoren en dwong Nedeljkovic tot een indrukwekkende redding.

Minuten later deed Josh Anderson wat een sterk paard kan doen, hard skaten vanaf de linkerkant om de puck achter de doelman van Detroit te schieten en de voorsprong te verdubbelen. Suzuki’s fantastische pass door de boards creëerde deze scoringskans vanaf het begin.

De enige vlieg in de zalf tijdens deze periode was Darwin’s verwonding aan het gezicht met een schijfknobbel, wat ertoe leidde dat hij vroegtijdig uit het spel werd gehaald en naar het ziekenhuis moest. Gelukkig werd hij snel vrijgesproken en keerde hij tegen het einde van de wedstrijd terug met de club.

Zelfs hun gebrek aan een doelpuntenmaker leek van invloed te zijn op het noord-zuid aanvallende team, dat de verdediging van Detroit bleef rammelen.

Kristian Dvorak had zijn tweede doelpunt als Hab al vroeg in de tweede helft kunnen maken, door een slecht behandelde rebound van Nedelijkovic te onderbreken met een schot van Arturi Likonen. Maar wat Nedelkovic ‘s avonds aan schijfcontrole miste, maakte hij goed met zijn rechterkussen.

Twee nachten geleden, in Anaheim, scoorde Montreal slechts 18 schoten op doel. Vanavond braken ze in de eerste minuten van de tweede helft de twintig. Wat nog belangrijker is, het was niet alleen point-and-shoots zonder een idee. De Canadezen slaagden er goed in om dicht bij het doel te komen en aanvallend samen te smelten om goede scoringskansen te creëren.

Plots besloten de scheidsrechters om deel te nemen, nadat ze de eerste helft van de wedstrijd ergens in een hoek hadden doorgebracht. Al snel droegen ze niet één, maar kleine spelers van de thuisploeg over. Dat gaf Detroit’s keiharde game Generation Z een kans om 30 seconden vijf-tegen-drie te spelen, zonder dat er iets voor te zien was. Ja, u leest het goed. Dit was een avond waarop zelfs de doodstraf in Montreal gelijk was.

Laat in deze periode deed Brendan Gallagher wat hij vaak doet en stortte zich trouw in het diepe. Helaas blesseerde hij zich dit keer erger dan normaal en moest hij de rest van de periode naar de kleedkamer. Dit betekent in feite dat Ducharme en zijn technische staf worden teruggebracht tot 10 beschikbare aanvallers. Je hebt bijna het verhaal van Agatha Christie in realtime zien ontvouwen, waarbij de aanvallers van Montreal op mysterieuze wijze één voor één verdwijnen….

Gelukkig stond Gallagher aan het begin van de derde periode weer op het ijs, meer gedesoriënteerd dan ooit.

De Montreal-check zag er veel beter uit in dit spel, waardoor Detroit gedwongen werd snelle beslissingen te nemen voordat ze de schijf in handen kregen. Dat is duidelijk iets dat dit seizoen in de meeste wedstrijden ontbreekt, en het is zeker een van de redenen waarom het team er zo flauw uitzag. Gisteravond zoemde het hele team als bijen op de aanvallers van de Red Wings zodra ze probeerden iets belangrijks te creëren. Zou het kunnen dat dit team alleen een infusie van kracht nodig heeft uit Laval’s talentfabriek?

De Canadezen sloten het duel dit jaar voor het eerst af vanaf 40 schoten en kroonden hun overwinning met een derde doelpunt in het lege net met nog twee minuten te gaan. De voorheen geblesseerde Brendan Gallagher heeft zijn beloning verdiend omdat hij een echte krijger was door zijn doelpuntentotaal voor het jaar te verdubbelen.

Jake Allen droeg bij aan het net door 22 schoten te redden en zijn tweede schot als Canadees te plaatsen. Deze 3-0 overwinning, van start tot finish, was een dominante poging van Montreal. Laten we hopen op meer van dit soort avonden in de nabije toekomst.

De volgende in de lijst is Bestand New Yorkse eilandbewoners Donderdagavond in het Bell Center.