Bluegrass Beyond Borders: The Shiny Moonlight Boys Bluegrass Band uit Nederland

Nederlanders zijn goed in bluegrass. Gewoon een notitie nodig The Shiny Moonlight Boys Bluegrass Band Om tot die conclusie te komen. De band – Sebastian Litt (gitaar, zang), Mark Schilder (banjo, tenorzang), Jean-Paul Jooston (mandoline, baritonzang), Gijsbert Titweg (dobro), Laurence Jonsson (contrabas) – werd oorspronkelijk opgericht in Frankrijk toen Litt en Tittwig hun krachten bundelden.Roche ontmoette elkaar tijdens een jamsessie op een bluegrassfestival. Ze besloten toen een nieuwe groep in Nederland te vormen en gingen op zoek naar stalplukkers in de lokale Nederlandse bluegrass-scene. Pas toen rekruteerden ze anderen. Bij sommige gelegenheden hadden ze zelfs een gastviolist op het podium.

Hun geluid is “Straight Forward Bluegrass!” Litt, die het beschrijft, zegt dat hun invloeden vrij duidelijk waren. “Zeker de grondleggers van deze muziek”, benadrukt hij desgevraagd. “Bill Monroe en Flatt & Scruggs en vele andere artiesten bleven trouw aan de stijl – Del McCoury, Jim & Jesse, JD Crowe & the New South, The Bluegrass Album Band en Johnson’s Mountain Boys.”

De band treedt regelmatig op in de lokale Nederlandse muziekscene, voornamelijk in bars en kleine podia. Tegelijkertijd hebben ze echter hun bereik vergroot. “In de zomer doen we festivals in het buitenland”, legt Litt uit. “Afgelopen zomer hebben we een kleine Scandinavische minitour gedaan in Denemarken en Zweden. We speelden ook op het Nashville Bluegrass Festival, een van de toonaangevende bluegrass-evenementen van Zweden. Daarnaast speelden we in de European World of Bluegrass in Nederland, dat bluegrass-enthousiastelingen aantrekt uit Europa en daarbuiten. En het Foxbarn Bluegrass Festival in België. We hebben ook veel festivals gespeeld die niet per se bluegrass-georiënteerd zijn, maar in plaats daarvan een bredere muziekopstelling hebben.

Die ervaringen stelden hen in staat hun parameters uit te breiden en interactie te hebben met een aantal muzikanten van grote bekendheid.

“We hebben de beste en meest bekende plukkers uit Amerika ontmoet om festivals in Europa te spelen”, zegt Litt. “We hebben een paar hele goede jamsessies met ze gehad.” Hij noemt Bo Ramblin’ Boys, Seth Mulder & Midnight Run en Mile Twelve onder degenen die de kans hebben gehad om hun licks te ruilen met Bronwyn Keith-Hines en David Benedict.

Gelukkig zegt Litt dat het lokale publiek goed op hun muziek heeft gereageerd. “Mensen lijken altijd te genieten van de unieke bluegrass-sfeer, vooral als we live spelen”, merkt hij op. “Ik vind het fascinerend om te zien en te luisteren hoe we driestemmige harmonie zingen rond dezelfde microfoon, afgewisseld met solo-pauzes.”

Hoewel de band nog de studio in moet om op te nemen, zegt Litt dat ze van plan zijn dit deze winter te doen. Ondertussen hebben ze verschillende livevideo’s uitgebracht geluidswolk En Instagram.

“We hebben enkele originelen geschreven die we na de opnames live gaan uitvoeren”, legt Litt uit. “Tot nu toe speelden we voornamelijk covers op het podium, waaronder enkele van onze favorieten Je kunt haar, een traan, Julie Ann thuis laten komen, En Steenzout en nagels.”

Het is niet verrassend dat Litt zijn eigen theorie heeft over waarom bluegrass wereldwijd aan populariteit en aantrekkingskracht wint.

“Ik denk dat het de authenticiteit van de stijl is”, zegt hij. “Het is eenvoudig, akoestisch en nuchter. Het heeft een zeer toegankelijk, basisontwerp, met veel ruimte voor persoonlijke expressie. Daarom willen zoveel bluegrass-fans de stijl zelf spelen en deel uitmaken van een gemeenschap. Het heeft dit hechte familiegevoel. Het sociale aspect ervan is net zo belangrijk als de muziek zelf.”