Blue Jays-Rays datakaartschandaal Een nieuwe case study voor MLB-sportiviteit

NS. PETERSBURG, FL – Een van de kantoorapparatuur waarmee de Toronto Blue Jays reizen, is een papiervernietiger, en elk document dat ze afdrukken, wordt met alle soorten gegevens verwerkt voordat ze in de prullenbak belanden.

Dit is geen nieuwe praktijk, aangezien een andere technische staf het al ongeveer tien jaar doet. Een nieuwe gewoonte van een teambowler is om te controleren of alle informatiekaarten van zijn hoed zijn verwijderd voordat hij ze inpakt, anders vindt iemand een spiekbriefje en voert het naar een rivaliserende receptie.

De mate van voorzichtigheid, grenzend aan paranoia, is dat de Major League-clubs over hun eigen informatie beschikken en mede verklaren waarom de Blue Jays zo overstuur waren dat Kevin Kiermayer de kaart van de catcher pakte terwijl hij op het bord speelde. Maandag.

Waar het om gaat is niet de specifieke informatie over het spelplan die Tampa Bay Rays-speler heeft teruggebracht naar de bunker en in het geheim heeft doorgegeven aan veldcoördinator Paul Hoover, maar het venster dat Blue Jays denkt dat het biedt.

Door de kaart te deconstrueren kan Rays zien wat voor soort informatie de Blue Jays hun spelers geven, hoe ze deze moeten presenteren en kunnen extrapoleren hoe de gegevens worden verwerkt om deze te verspreiden. Iemand bij de club zei dat de kaarten die hun jagers gebruiken veel meer gegevens bevatten dan die van bowlers en verdedigende spelers, en dat het een kaart is waarvan ze niet willen dat een ander team ze ziet.

Het is dus suboptimaal dat de Blue Jays 19 keer per seizoen tegenover elkaar stonden en elkaar dit jaar in het naseizoen zouden kunnen ontmoeten.

Wat sommige Blue Jays bijzonder vervelend vonden, was de manier waarop Kiermayer de bal greep nadat hij een derde van de inning op de thuisplaat had gekiekt en vervolgens naar Hoover gleed. Toen Kirk zich realiseerde dat hij vermist was, stuurde manager Charlie Montoyo een jongen naar het hol van Rice om hem te vragen hem terug te brengen, en hij keerde terug met een bericht waarin de situatie werd benadrukt, iets in de trant van: “We kunnen Robbie Ray toch niet raken. “

Blue Jays General Manager Ross Atkins sprak dinsdag voor de wedstrijd met zijn Rays-tegenhanger Erik Neander op het veld en daarna kwam manager Kevin Cash naar buiten om met Montoyo te praten. Cash verontschuldigde zich uiteindelijk bij hem en Atkins, pitching coach Pete Walker, “en als ik met Robbie Ray moet praten, zou ik daar geen probleem mee hebben”, zei hij. “Charlie en ik gaan in de loop van de wedstrijd veel heen en weer, ik dacht eigenlijk dat hij een grapje maakte. Hoe dan ook, het is niet perfect, en dat spijt me.”

Montoyo noemde het “Agua Under the Bridge”, en met verontschuldigingen, antwoordde Cash: “Ik niet”, toen hem werd gevraagd of hij meer repercussies verwachtte.

Voor nu misschien, en hoewel het niet meteen duidelijk was of Major League Baseball erbij betrokken was, is het een interessante casestudy van een sport die lang in verband werd gebracht met het adagium: “Als je niet vals speelt, probeer je het niet.”

Er zijn zeker enkele grijze gebieden in de mate waarin Kiermayer aan de kant stond, als die er al was, en gezien de schandalen van de afgelopen jaren over de diefstal van Houston Astros-systeemsignalen en het illegale gebruik van Boston Red Sox-smartwatches, is er ruimte om dit te zien in de sportader versus de geest van games.

In de ogenschijnlijke video van de zaak wierp een ervaren ontdekkingsreiziger met een rivaliserende club een strenge blik op de zaak, schudde zijn hoofd en zei: “Dat is onzin – wat doet Kiermayer om dat op te pikken? Ik wil een eerlijke en eerlijke man verslaan. Als je daar naar gaat kijken, wat is dan het verschil tussen op de prullenbak klikken?”

Aan de andere kant heeft een oude coach bij een andere organisatie geen bezwaar gemaakt tegen de acties van Kiermayer en zei: “Ik speel altijd volgens het principe van ontdekkingswachten, verliezers, huilen … (het andere team krijgt de kaart) is de kans die je neemt .”

Ondertussen maakte voormalig Blue Jays-middenvelder Vernon Wells een punt dat door anderen werd herhaald, dat de eenvoudigste manier om te voorkomen dat je eigendomsinformatie verliest, is om in de eerste plaats geen spiekbriefjes op het veld te gebruiken.

“Dit hele ding is dwaas. Hier is een idee … Leer het spel beter en bestudeer het spel beter! Je hebt geen kaarten nodig als je een student van het spel bent. Stop met bots te zijn en speel het spel!”, plaatste hij op Twitteren.

Cash verdedigde zijn speler door te zeggen: “de kaart ligt op de grond”, en na het bekijken van de video: “Het leek erop dat hij erover dacht om iets terug te doen en hij zei gewoon: ‘Vergeet het, wat het ook is, hij zit hier, ik’ ik ga hem oppikken en meenemen’.”

Kiermayer, toen hij benaderd werd door collega Sportsnet-teamgenoot Arash Madani, zei aanvankelijk dat hij niet zeker wist of de kaart de kaart was die hij had met zijn off-court positionering, omdat ze allemaal erg op elkaar lijken.

“Toen ik het oppakte, realiseerde ik me dat het zo was. Ik heb er nooit naar gekeken, ik zou het zeggen,” zei hij. “Maar tegelijkertijd zal ik het niet laten vallen of terugbrengen. Ik weet niet wat hun gedachten over dit of iets dergelijks zijn. Op dat moment zag ik hem op de grond en pakte hem achteloos op, zonder er aan te denken hem sindsdien niets meer over hem gehoord.”

“Het ging allemaal erg snel en nadat ik het deed, was ik als verdomd, hun expeditierapporten of wat er ook op de grond was en ik greep het,” vervolgde hij. “Het kwam op het punt dat ik het niet terug zou brengen of het zou doen. Het is september, wat dan ook. Ik wist niet wat er aan de hand was.”

Misschien, of misschien zag hij een kans om in het heetst van de strijd een voordeel te behalen en maakte daarvan gebruik. Hoe dan ook, de daad van Kiermayer veroorzaakte opschudding over een industrie die al wantrouwend was ten aanzien van gegevensbescherming en gaf reden om voorzichtiger te zijn.