Bloemen klinkt afgetreden als mede-bestuurder op Olympische Spelen in Peking

PEKING Vers van een oefentest bij het knock-out prachtige ovaal, haarslierten ontsnappen uit zijn kenmerkende mannenknot, zegt Ted-Jan Bloemen het vreemdste.

Of misschien niet zozeer vreemd als ontwapenend openhartig. Of misschien niet zozeer openhartig als onvoorzichtig.

“Ik herinner me van 2018 dat ik dat hele seizoen echt vertrouwen had. Ik was het echt aan het verpletteren en ik wist dat er nog een beetje meer op me afkwam voor de Olympische Spelen. Ik zou niet zeggen dat ik hetzelfde vertrouwen heb in deze Olympische Spelen”

Een hoogst ongebruikelijke opmerking van de verdedigende Olympisch kampioen van de 10.000 meter en de zilveren medaillewinnaar van de 5.000 meter, een dubbele klap in het schaatsen, Canada’s enige langebaan podiumplaatsen van de Pyeongchang Games.

Als een van de eisen van competitieve sporten is om de oppositie nooit competitieve zuurstof, enige mentale voorsprong te geven, heeft Bloemen zojuist het heiligschennende gesproken.

Om er zeker van te zijn dat er geen miscommunicatie is geweest, wordt de vraag nog een keer anders gesteld. Bloemen antwoordt bijna letterlijk voor de tweede keer. “Vier jaar geleden, zoals ik al zei, had ik wat meer zelfvertrouwen. Als ik vier jaar geleden zei dat ik ga winnen, dan ga ik winnen. Deze keer zeg ik gewoon: als ik dat doe, wordt het heel mooi om naar te kijken en zal ik de kijkers vermaken.”

Om heel eerlijk te zijn, schaatssensatie Nils van der Poel is de man die is geweest het verpletteren over deze Olympische vierjaarlijkse: wereldrecordhouder en verdedigend wereldkampioen in de 10.000 en 5.000 wereldkampioen. De Zweed is zonder meer favoriet in beide evenementen na een verre 14e plaats in de 5.000 in Pyeongchang.

Sven Kramer, in zijn vijfde Olympische Spelen, blijft een belangrijke kracht in alle langeafstandsevenementen, net als zijn hele Nederlandse ploeg in elke langebaanrace die ze strijden, Nederland een krachtpatser en de Nederlanders die net zo gepassioneerd zijn door schaatsen als Canadezen zijn hockey.

Maar Bloemen klinkt pijnlijk gelaten om ook te lopen, hoewel hij nog steeds erg in de race is voor de medailles voor beide races.

“Ik heb het gevoel dat ik alles heb gedaan wat ik kon voorbereiden en dat het goed gaat”, zei de in Nederland geboren 35-jarige maandagmiddag in de mixed zone.

“Maar het is de afgelopen twee jaar een heel grote mentale strijd geweest. Het was moeilijk voor mijn persoonlijkheid om met al deze veranderingen van plannen om te gaan, omdat COVID gooit veel curveballs naar je.””

Elke atleet in Peking heeft met dezelfde pandemische klap te maken gehad, ging tot het uiterste om door te gaan met trainen door middel van lockdowns, in een poging een mentaal evenwicht te behouden te midden van de wereldwijde turbulentie van COVID-19. Toch lijkt Bloemen uit de toon te vallen met de Spelen voor de deur.

“Ik vind het leuk om gewoon een goed plan te maken en me daar ook echt aan te houden. Zo behoud ik mijn consistentie in mijn dagelijkse routine. En dat is wat ik nodig heb. Want die consistentie is een beetje een zwakte voor mij. Het is moeilijk om dat het hele jaar vol te houden. Als ik dat plan niet heb om vast te houden, is het zo moeilijk voor mij om het mentaal vol te houden en mijn geloofsgewoonten vast te houden.”

Hoo-boy, geef deze man een dosis positiviteit, zet een klein potlood in zijn potlood.

“Dat solide plan had ik niet om me aan vast te houden”, vervolgt Bloemen. “Als ik terugkijk op de afgelopen twee jaar, heb ik het gevoel dat het niet altijd perfect is geweest, maar ik heb mijn best gedaan. Dus dat is iets wat ik meeneem in deze Spelen en waar ik blij mee ben. Ik denk dat ik mijn best heb gedaan en ik denk dat dat altijd je doel moet zijn, om het meeste te halen uit wat je hebt.”

Hij heeft ongetwijfeld al het beste gemaakt van wat hij had, vooral daarin stralend gouden moment in Pyeongchangwaarmee hij Canada’s eerste overwinning op de langeafstandsrace voor mannen in 86 jaar bracht, na zijn eerdere zilver, gevolgd door 5000 meter goud en 10.000 meter zilver op de wereldkampioenschappen enkelvoudige afstanden van 2020.

Het meest memorabele is dat Bloemen de Nederlandse blokkade op de Olympische Spelen van 2018 doorbrak. “Iemand moet een voorbeeld stellen, toch?” grijnst hij.

Ook een morele overwinning voor een schaatser die vroeger voor Nederland had geracet maar zich niet helemaal bij de gezalfden voor dat land bevond, voelde zich een buitenstaander voor de elitekliek, en daarom nam hij de dramatische beslissing om de Nederlandse stal te verslaan voor zijn ongegarandeerde competitieve fortuinen in Canada – een route die werd geboden door zijn in New Brunswick geboren vader. En hij bloeide.

Nu al het water onder de dijk. Het heeft echter zeker zijn leven veranderd, die Olympische titel.

“Wat het veranderde, is dat voor mij persoonlijk. Ik was deze droom altijd aan het najagen. Doen wat ik wil doen en wat ik graag doe en niet per se wat ik moest doen. Als je je leven wijdt aan sport, wil je het de moeite waard maken, toch? Zoals, anders kijk je erop terug en denk je, misschien had ik 10 jaar geleden naar de universiteit moeten gaan en een goede baan moeten krijgen. Want wat heb ik gedaan met de laatste 10 jaar van mijn leven? Voor mij maakte het winnen van die gouden medaille het allemaal de moeite waard, en dat was een last van mijn schouders.

“Het was alsof, ja, het is het waard geweest dat ik mijn leven hieraan heb toegewijd.”

Maar het leven gaat door, nadat we de berg hebben beklommen. Twee jaar geleden werd Bloemen voor het eerst vader, wat zijn perspectief heeft veranderd. “Het verandert echt de manier waarop je naar de dingen kijkt, want plotseling is je sport niet de nr. 1 ding meer in je leven. Sport is misschien net zo belangrijk als voorheen, maar je hebt nog iets dat nog belangrijker is.”

Hij is een heel andere man, zegt Bloemen, dan de persoon die hij was in Pyeongchang. “Vier jaar is zo lang. Iedereen vraagt ​​me, ga je je titel verdedigen? Maar hoe verdedig je een titel die je vier jaar geleden won? Het is een totaal andere wereld, een hele nieuwe uitdaging.”

Dat klinkt meer als een existentiële vraag dan als een sportexpositie.

Eén ding waar Bloemen vrij zeker van is, is dat het van vorm verandert aan de top van de schaatshoop, met topuitdagingen voor de Nederlandse kolos uit de VS en Japan, Zwitserland en Canada – met een formidabel team onder leiding van Laurent DubrueilIvanie Blondin en Isabelle Weidemann — zullen vanuit Nederland het podium aftrappen.

“Je ziet dat in elke sport, er altijd een of twee jongens zijn die gewoon beter zijn dan de rest. Je ziet nooit 10 jongens strijden om de overwinning. Ik denk dat de laatste paar jaar en dit jaar misschien vooral, zelfs in de 5 en 10K, je meer mensen voor goud ziet gaan.

“Dat maakt het echt geweldig om naar te kijken. Ik denk dat de lange afstanden heel spannend worden op deze Olympische Spelen.”

Ondanks zijn Hamlet-angst, zou Bloemen er middenin moeten zitten.

‘Ik ga met een goed plan langs de lijn. En ik ga het heel goed uitvoeren. Ik denk dat als ik dat doe…”

Rosie DiManno is een columnist uit Toronto die verslag doet van sport en actualiteiten voor de Star. Volg haar op Twitter: @rdimanno