Begraaf hoe moeilijk het was

We hebben al een bestand kinderen in de zaal Komedieserie, maar nu onthullen Reg Harkema en Paul Myers (auteur en broer van Mike Myers) de goede en slechte tijden in de geschiedenis van de band in de documentaire The Children in the Hall: The Comedy of Villains werkgelegenheid Amazon Prime-video.

“Als je een marathon loopt, vergeet je die slechte, zware kilometers en ga je gewoon: ‘Wauw, je bent over de finish gekomen'”, zei Bruce McCulloch. Yahoo Canada. “Ik denk dat we een beetje hebben begraven hoe moeilijk dat was.”

“Ik wist hoe moeilijk het voor sommigen van ons was gedurende die tijd.” hersensnoep Door de dingen die in ieders leven gebeurden. Maar de spanning, ik nam dat niet op dezelfde manier in mijn lichaam op, omdat ik denk dat ik aan het trainen was en het was van, wauw, er zat wat spanning in.”

Terwijl The Children in the Hall: The Comedy of Villains Het benadrukt de oorsprong van Canadese legendes en wierp gloeiende steun van beroemdheden Fred Armisen, Jay Baruchel en producer Lorne Michaels, het is ook een openhartige blik op de momenten waarop de groep – McCulloch, Scott Thompson, Mark McKinney, Dave Foley en Kevin MacDonald – dat deed ga niet mee.

“Het is grappig hoe het na verloop van tijd de verbinding tussen gevoel en gedachte verbreekt,” zei Thompson. “Dus ik kan er nu intellectueel naar kijken en zou geen pijn moeten hebben.”

“Maar als je dingen ziet als,… tijdens… hersensnoep zij waren [at] Ik nam foto’s en we praten niet met elkaar, ik acteer een beetje, het is raar omdat ik naar heiligheid ga, ik was daarbinnen een echte idioot … maar ik voelde me ook alsof ik cool ben, dat is zo spijtig. Die jongens die echt van elkaar houden, die zo goed samen zijn, kunnen ze nu niet vinden.”

‘Mensen voelen zich nog steeds ongemakkelijk’

goed deel van The Children in the Hall: The Comedy of Villains Richt zich op Scott Thompson, terwijl de band openhartig praat over zijn strijd tegen kanker, evenals de betekenis van zijn personage Buddy Cole, die nog steeds iconisch maar polariserend is.

“Ik heb altijd geweten dat Buddy belangrijk was, omdat hij een homo- en biseksuele man was die de eigenaar was en we hebben nooit toegestaan ​​dat mensen zijn staatsburgerschap intrekken”, zei Scott Thompson. “Ik vind het geweldig dat hij nog steeds zo’n controversieel figuur is, dat hij mensen nog steeds ongemakkelijk maakt.”

Het verhaal gaat verder

“Hij werd niet echt geaccepteerd. Buddy Cole was nooit een enorm homo-icoon. Ik denk dat hij altijd een echte problematische figuur is geweest voor de queergemeenschap, maar dat is hem. Hij is geen activist… Ik ben erg trots op Buddy. “

Bruce McCulloch voegde eraan toe dat Buddy Cole voor hem “het vreemde geluid naar de heteroseksuele gemeenschap bracht.”

“De mensen met wie ik opgroeide, die vrachtwagens bestuurden en me door de straat achtervolgden omdat ik een roze T-shirt droeg, … ze begonnen het te begrijpen, en tot mijn verbazing is er een homoseksueel persoon op tv en ze zijn echt grappig,” zei McCulloch. “Ik denk dat het de rivier heeft helpen bewegen tegen homofobie, echt waar.”

Of je nu een fan bent kinderen in de zaalof voor het eerst meer te weten wil komen over Canadese comedylegendes, is Paul Bellini, ook bekend als “Man in a Towel” in de documentaire, de “onbezongen held” van de documentaire. kinderen in de zaal een reeks.

Naast meer traditionele interviewmomenten met Bellini, The Children in the Hall: The Comedy of Villains Het bevat uitgebreide beelden die hij maakte, de band volgde en deze meest intieme momenten tijdens hun carrière vastlegde.

“Al die opnamen waren eenvoudig,” zei Thompson. “Hij begint net onze levens te beschrijven, kinderen in de zaal Live, een hele hoop vrienden wonen, en dat was toen vervelend, maar het bleek zeker heel nuttig.”

“Hij is echt de onbezongen held van de documentaire”, voegde McCulloch eraan toe. “Hij is iemand waar iedereen in de band van houdt en ze willen hem gewoon aanraken als ze hem zien.”

“Hij en ik hadden het niet over cultuur of comedy of iets dergelijks. We maken maar een grapje, maar uiteindelijk is het heel belangrijk voor ons.”