Art Robb, eigenaar van een poster die hielp bij het lanceren van Little Richard en Sam Cooke, sterft op 104-jarige leeftijd | een muzikant

Muziek CEO Art Rob, wiens niche-opnames een belangrijke mijlpaal waren tijdens de beginjaren van rock ‘n’ roll en hielpen bij het lanceren van carrières Kleine Richard, Sam Cooke en vele anderen, zijn dood. Hij was 104 jaar oud.

Rob, die in 2011 werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, stierf vrijdag in zijn huis in Santa Barbara, Californië, volgens de Arthur N. Rob Foundation. De instelling heeft de doodsoorzaak niet bekendgemaakt.

De inwoner van Greensburg, Pennsylvania was een tijdgenoot van Jerry Wexler, Leonard Chase en andere blanke zakenlieden en producers die hielpen zwarte muziek naar het grote publiek te brengen. Hij richtte in 1946 Specialty op in Los Angeles en gaf vroege pauzes aan artiesten als Cooke en zijn gospelgroep Soul Stirrers, Little Richard, Lloyd Price, John Lee Hooker en Clifton Chenier.

Muziekhistoricus Billy Vera schreef in zijn aantekeningen bij The Story of the Specialty, een set van vijf cd’s die in 1994 verscheen.

Rupe’s meest winstgevende en belangrijkste handtekening is Little Richard, een percussie-, blues- en gospelspeler sinds zijn tienerjaren die worstelde om commercieel door te breken.

In een interview in 2011 met de Archives of the Hall of Fame, legde Rob uit dat Little Richard (professionele naam van wijlen McConne, Georgia, originele Richard Penniman) via Price over de specialiteit had gehoord, een demo had gestuurd en maandenlang had geroepen om probeer te zien of iemand had geluisterd. Uiteindelijk vroeg hij Rob te spreken, die zijn tape uit de stapel afwijzingen haalde.

“Er was iets dat ik leuk vond aan de stem van Little Richard,” zei Rob. “Ik weet het niet – het was gewoon te overdreven, dus het was emotioneel. En ik zei: ‘Laten we deze man een kans geven en misschien kunnen we hem laten zingen als een BB King.'”

Pre-registratie sessies Het was niet erg inspirerend, maar tijdens een lunchpauze in een nabijgelegen herberg zat Little Richard aan de piano en speelde hij een nummer dat hij tijdens clubafspraken uitvoerde: Tutti Frutti, met zijn onsterfelijke openingskreet: “Awopbopaloomopawopbamboom!”

Tutti Frutti, uitgebracht in september 1955 en een van de eerste rock-‘n-roll-hits, was een manische maar schonere versie van het uitdagende origineel, met rijmpjes als ‘Tutti Frutti/good booty’. Rob merkte dat Little Richard’s uitvoering veranderde toen hij zichzelf op de piano begeleidde.

“Tot dat moment had Bumps (producer Robert “Bumps” Blackwell) Little Richard alleen maar een zanger”, zei Robbie. “Het nekbeen zit vast aan het kniebeen of zoiets; zijn stem en zijn spel tilden hem een ​​beetje op.”

Criticus Langdon Weiner zou de speciale opnames van Little Richard kunnen vergelijken met Elvis Presley’s Sun Records-sessies als “modellen van zang en muziek die rockmuzikanten sindsdien hebben geïnspireerd”.

Andere hits van Little Richard met de Specialty waren rockklassiekers zoals Long Tall Sally, Good Golly Miss Molly en Rip it Up voordat hij abrupt (tijdelijk) met pensioen ging in 1957. De specialiteit was ook de thuisbasis van Price’s Lawdy Miss Clawdy (met Fats Domino op piano ) ; Don en John Dewey Farms; Dizzy Miss Lizzy, Larry Williams, later gecoverd door The Beatles; en baanbrekende evangeliewerken zoals Dorothy Love Coates, Swan Silvertones en Pilgrim Traveler.

Omdat hij notoir onderbetaald was voor zijn artiesten, hield Rob zich bezig met een uitbuitingspraktijk die gebruikelijk was bij eigenaren van handelsmerken in het vroege rocktijdperk: artiesten ertoe dwingen contracten te ondertekenen waardoor hij veel of alle auteursrechten kreeg. De jonge Richard zou hem in 1959 aanklagen voor late royalty’s en een schikking treffen voor $ 11.000.

Rond dezelfde tijd raakte Rob steeds meer gefrustreerd door het “payola”-systeem om omroepen om te kopen om opnames af te spelen en nam hij afstand van de muziekbusiness. Hij verkocht Specialty aan Fantasy Records in het begin van de jaren negentig, maar bleef geld verdienen met olie- en gasinvesteringen. De afgelopen jaren was hij voorzitter van de Art N Rupe Foundation, die onderwijs en onderzoek heeft ondersteund om “het licht van de waarheid te werpen op kritische en controversiële kwesties”.

Tot de overlevenden van Rob behoren zijn dochter, Beverly Rob Schwartz, en kleindochter Madeline Kahan.

Arthur Goldberg werd geboren als zoon van een joodse fabrieksarbeider die zijn passie voor zwarte muziek begon door zangers te horen in een nabijgelegen baptistenkerk. Hij studeerde aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, en dacht even na over het werken in de filmwereld en koos in plaats daarvan voor muziek. Hij leerde zichzelf door ‘raceplaten’ te kopen en te luisteren met een metronoom en een stopwatch. Hij was mede-oprichter van Juke Box Records in het midden van de jaren veertig, maar vertrok al snel om zich te specialiseren. Hij veranderde ook zijn achternaam in Rupe, de voorouderlijke naam van de familie.

Rupe’s uitgesproken flair maakte hem een ​​hit, maar het kostte hem minstens één grote hit. Halverwege de jaren vijftig wilde Cook zijn aantrekkingskracht verder uitbreiden dan gospel en nam hij een aantal popsongs op voor Specialty, waaronder een die een standaard werd, You Send Me. Rupe vond het nummer schattig en verbaasde de witte achtergrondzangers. Hij stond Cooke en Blackwell, die de opdrachtgevers van Cooke werden, toe om het auteursrecht te kopen en vrij te geven via RCA.

“Ik vond het niet cool om het mij te sturen. Ik wist dat het een bepaalde intrinsieke waarde zou hebben omdat Sam zo goed was”, zei Rob, die eraan toevoegde: “Ik heb er nooit van gedroomd een verkoper van meerdere miljoenen dollars te zijn.”