Als de baan van Jupiter vreemder wordt, zal het de aarde in feite bewoonbaarder maken

De aarde is niet alleen bewoonbaar, ze is buitengewoon bewoonbaar. Het is vrij vochtig voor een planeet zo dicht bij de zon, het is geologisch actief en het heeft een stabiele baan, die allemaal essentieel zijn voor het leven zoals wij dat kennen. Maar er zijn ook secundaire voordelen, zoals niet constant gebombardeerd worden door grote asteroïden en een redelijk stabiele spil hebben. Dit komt mede door Jupiter. De reuzenplaneet hielp het zonnestelsel te verwijderen van asteroïdenresten en heeft mogelijk bijgedragen aan het stabiliseren van de banen van de binnenste planeten. Dus het leven is goed. Maar een nieuwe studie toont aan dat als Jupiter een andere baan had, het leven beter zou kunnen zijn.

De studie keek naar de manier waarop Jupiter de baan van de aarde en de axiale kanteling in de loop van de tijd beïnvloedt. Beide zijn belangrijke factoren in ons weer en klimaat. De aarde heeft bijvoorbeeld een zeer cirkelvormige baan. In wiskundige termen wordt de vorm van een baan gemeten door zijn doorbuiging. Bij e = 0 is de baan een volledige cirkel, en hoe elliptischer de baan, hoe dichter e bij 1 is. De baan van de aarde is e = 0,017. Dit betekent dat de aarde iets minder dan de helft van het jaar iets dichter bij de zon staat en iets meer dan de helft van het jaar iets verder. Dit komt omdat de aarde iets sneller beweegt in haar baan als ze dichter bij de zon staat in plaats van verder weg.

Op dit punt zullen ervaren lezers er graag op wijzen dat deze afwijking niet de reden is voor het bestaan ​​van hoofdstukken, en ze zullen vaak gelijk hebben. De reden voor onze gebruikelijke seizoenen is te wijten aan de axiale kanteling van de aarde, die momenteel ongeveer 23,4 graden is. Door deze kanteling staat de zon in de zomer hoger en in de winter lager aan de hemel. En natuurlijk, als het zomer is op het noordelijk halfrond, is het winter op het zuidelijk halfrond.

Verwijder vandaag nog alle advertenties op Universe

Word lid van Patreon voor slechts $ 3!

Geniet van een advertentievrije ervaring voor het leven

Interessant is dat voor het noordelijk halfrond het in de zomer is wanneer de aarde iets verder van de zon staat, wat betekent dat de noordelijke zomer iets langer is dan de zuidelijke zomer. Aangezien het grootste deel van de landmassa op aarde zich op het noordelijk halfrond bevindt, betekent dit dat de aarde iets bewoonbaarder is dan wanneer we een cirkelvormige baan hadden. Het heeft geen invloed op ons dagelijks leven, maar het speelt wel een rol op geologische schaal.

In de loop van de tijd verandert de axiale helling van de aarde enigszins, waardoor strengere of mildere winters ontstaan. De aardas vordert ook in de loop van de tijd, wat betekent dat de oriëntatie ten opzichte van de elliptische vorm van de baan van de aarde ook verandert. Al deze factoren liggen achter wat bekend staat als: Milankovitch-cyclus. Dit is een maat voor de totale hoeveelheid warmte die het aardoppervlak ontvangt, ook wel instraling genoemd. Het varieert over duizenden jaren. Twaalfduizend jaar geleden, aan het begin van de menselijke beschaving, was de isolatie erg hoog, wat ons een bijzonder interessante wereld opleverde. Op dit moment is het wat lager, en zonder de effecten van de opwarming van de aarde zouden we in een koude periode zitten.

Een deel van de Milankovitch-cyclus is te wijten aan de lichte aantrekkingskracht van Jupiter. Maar aangezien Jupiter ook een cirkelbaan heeft (e = 0,048), is dit geen significante factor. In deze recente studie creëerde het team gesimuleerde zonnestelsels waarin de baan van Jupiter een hogere excentriciteit had. Ze dachten dat een exotischere Jupiter de aarde minder bewoonbaar zou maken, maar waren verrast toen ze ontdekten dat het de dingen juist beter maakt. Met een toename van de zwaartekrachtsinvloed van Jupiter, zou de aarde beter bezongen zijn aan het oppervlak, zodat meer landmassa’s op aarde binnen het gematigde bereik zouden vallen.

Dit heeft grote gevolgen voor levensvatbare werelden in andere sterrenstelsels. Hoewel we de neiging hebben om ons te concentreren op de vraag of de wereld zich binnen de bewoonbare zone bevindt, is dat slechts de eerste vereiste voor een echt bewoonbare wereld. Andere factoren, zoals instraling, zijn afhankelijk van de aanwezigheid van andere planeten in het systeem. Er is een zwaartekrachtdans tussen werelden die de kansen op leven van een planeet kan maken of breken.

Referentie: Verfort, Pam, et al. “Systeemstructuur en planetaire aberratie: implicaties voor bewoning op lange termijn. ” Astronomisch tijdschrift 164,4 (2022): 130.