Samensmeltende sterrenstelsels zien eruit als een “pinguïn en het ei” in een nieuwe afbeelding van de James Webb-telescoop

volgens NASA‘Vóór zijn eerste nadering was de vorm van de Pinguïn een spiraal. Tegenwoordig glanst zijn galactische centrum als een oog, en vormen zijn niet-gedraaide armen nu een snavel, hoofd, ruggengraat en waaierstaart. Zoals alle spiraalstelsels is de Pinguïn dat ook. nog steeds erg rijk aan gas en stof. De sterrenstelsels bewegen 'dansend'.” De zwaartekracht beïnvloedt de dunne gebieden van gas en stof van de pinguïn, waardoor ze in golven botsen en sterren vormen. Zoek deze gebieden op twee plaatsen: wat lijkt op een vis. zijn ‘snavel’ en de ‘veren’ in zijn ‘staart’ die deze jongere sterren omringen. ‘De rook omvat koolstofhoudende moleculen, bekend als polycyclische aromatische koolwaterstoffen, die Webb uitzonderlijk goed kan detecteren als stof, gezien in zwakkere, diepere oranje bogen, stroomt van zijn snavel naar zijn staartveren.”

“De compacte vorm van het ei daarentegen blijft grotendeels onveranderd. Als elliptisch sterrenstelsel zit het vol met verouderende sterren en bevat het veel minder gas en stof dat naar binnen kan worden gezogen om nieuwe sterren te vormen zal de eerste “draai” beëindigen door nieuwe sterren en gedraaide krullen te vormen, bekend als getijdenstaarten. Er is nog een reden waarom het ei zonder enige verstoring verschijnt: deze sterrenstelsels hebben ongeveer dezelfde massa of zwaartekracht, en dat is de reden waarom het elliptische sterrenstelsel is. is kleiner. “Het werd niet ingeslikt of vervormd door de Penguin Galaxy.”

Onze beste blik op Arp 142 vóór deze was via de Hubble-ruimtetelescoop.

Een Hubble-opname van Arp 142, gemaakt op 22 juni 2012 (links), wordt getoond naast het nieuwe uiterlijk van Webb, gemaakt op 6 mei 2024 (rechts). (NASA, European Space Agency, Canadian Space Agency, Space Science Institute)

Hubble heeft ons de complexe stofbanen in het Pinguïnstelsel (NGC 2396) laten zien, evenals de heldere halo van stof en gas rondom het Ei (NGC 2397). Webb kijkt echter dwars door al deze mysterieuze materie heen om de miljarden sterren in beide sterrenstelsels te onthullen.

En terwijl Hubble ons hints gaf over wat zich op de achtergrond van dit gebied in de ruimte bevindt, laat de visie van Webb ons nog veel meer zien! Bijna elk lichtpuntje of lichtpunt buiten het Penguin- en Egg-stelsel is een sterrenstelsel op zichzelf, met miljarden eigen sterren!

“In slechts twee jaar tijd is Webb erin geslaagd onze kijk op het universum te veranderen, waardoor we het soort wetenschap van wereldklasse hebben gekregen dat NASA ertoe heeft aangezet deze missie te verwezenlijken”, zegt Mark Clampin, directeur van de Astrophysics Division op het NASA-hoofdkwartier. in het persbericht. “Inzicht in oude mysteries over het vroege universum en luidt een nieuw tijdperk van studie van verre werelden in, terwijl beelden terugkomen die mensen over de hele wereld inspireren en opwindende nieuwe vragen stellen om te beantwoorden die nooit mogelijk waren om alle te onderzoeken. aspect van het universum.”

Bekijk hieronder: Bekijk NASA's verbluffende nieuwe 3D Pillars of Creation