Hervorming van Groot-Brittannië: overwinningen geven Nigel Farage een platform in het hart van de politiek

Ten slotte gaat Nigel Farage naar Westminster om op de groene banken te gaan zitten.

Na zeven mislukte pogingen heeft de Britse hervormingsleider zijn zetel in het parlement veroverd, nadat hij de bevolking van Clacton ervan had overtuigd hem daar te plaatsen nadat hij halverwege de campagne van gedachten was veranderd en zich kandidaat had gesteld voor de verkiezingen.

Hoewel zijn partij de aanvankelijke peilingsvoorspellingen van 13 zetels misschien niet heeft gehaald, zullen er naast de heer Farage nog drie andere partijen zijn die zich in de lichtblauwe machtsgangen van de Britse Hervormingspartij bewegen.

De partij is van mening dat dit moment een grote prestatie vertegenwoordigt, en er bestaat geen twijfel over het belang ervan.

In de eerste plaats omdat de parlementaire zetel de heer Farage een nieuw platform geeft in het hart van de Britse politiek.

Toen hij lid was van het Europees Parlement, gebruikte hij zijn positie om zijn boodschap te versterken, die zich grotendeels richtte op het bekritiseren van de instellingen waarvoor hij was gekozen.

Verwacht niet dat hij stil zal blijven in Westminster. Nigel Farage weet zeker hoe hij problemen kan veroorzaken.

Ten tweede ziet de partij dit als een bouwsteen voor meer.

Partijvoorzitter Richard Tice, de voormalige leider van de partij die aftrad toen Farage het roer overnam, heeft lange tijd een dubbele verkiezingsstrategie omarmd, waarbij de eerste verkiezingen – deze keer – gericht waren op het creëren van een draagvlak waarop zij kunnen voortbouwen tegen de tijd dat de verkiezingen volgende verkiezingen komen eraan.

In zijn overwinningstoespraak in Clacton zei Farage dat het zijn doel was om een ​​“massabeweging” op te bouwen om de volgende algemene verkiezingen “op de juiste manier” uit te dagen.

Hij beschreef een “centrumrechts gat in de Britse politiek” en zei dat hij van plan was dit gat op te vullen.

Maar hoewel de prestaties van de partij deze keer hun aanvankelijke verwachtingen overtroffen, geven ze toe dat dit niet zonder problemen verliep.

De laatste fasen van de Britse verkiezingscampagne van de Hervormingspartij waren gevuld met controverse over vermeende racistische en homofobe opmerkingen van partijactivisten.

Ze moesten kandidaten laten vallen vanwege hun beledigende uitspraken.

Ze gaven de schuld aan de snelheid waarmee ze kandidaten moesten rekruteren en faalden bij de doorlichting. Vandaag gaf Nigel Farage toe dat hij de partij moest ‘professionaliseren en democratiseren’, door te zeggen dat hij zich zou ‘ontdoen’ van enkele van de ‘idioten’ die zich bij de partij mochten aansluiten.

De snelle opkomst van de jonge partij heeft haar uitgerekt en de scheuren blootgelegd.

Maar het kreeg aanzienlijke steun en had een aanzienlijke impact op de verkiezingen.

Naast het winnen van vier zetels, werd hij op een aantal andere zetels ook tweede, grotendeels ten koste van de Conservatieven. Dit weegt nu al zwaar op de conservatieven nu ze beginnen na te denken over de toekomstige richting van hun partij.

Veel van wat er daarna gebeurt, kan afhangen van de reactie van de Conservatieven, maar ook van de vraag of Reform UK in staat is de structuren op te zetten die nodig zijn om de extra controle te weerstaan ​​die gepaard gaat met electoraal succes.

Maar deze uitkomst zal de hervormingsambities van Groot-Brittannië alleen maar versterken.

Vanmorgen vroeg vroeg ik Nigel Farage of hij over vijf jaar uitkeek naar Downing Street, en hij antwoordde: “Wat er ook gebeurt, zal gebeuren.”

Het lijkt misschien een vergezochte veronderstelling, maar het is duidelijk dat de man die ooit beloofde een politieke aardbeving te veroorzaken, er opnieuw in is geslaagd een ernstige aardbeving te veroorzaken.