Protesten op Amerikaanse campussen: 'Arrestaties van studenten zullen mijn laatste herinnering aan de universiteit zijn'

In januari 2020 zaten ze in de senioren van de middelbare school. Het afstuderen stond voor de deur. Maar dat gold ook voor de dodelijke epidemie.

Medio maart had Covid het dagelijks leven op zijn kop gezet en moesten veel leerlingen de laatste schoolmaanden thuis doorbrengen. Proms zijn geannuleerd.

Vier jaar later zitten diezelfde studenten nu op het punt om af te studeren. Opnieuw worden ze geconfronteerd met een soortgelijke spanning als wat normaal gesproken een feestelijke gebeurtenis zou zijn.

Op meer dan 130 universiteitscampussen in de Verenigde Staten zijn pro-Palestijnse protesten uitgebroken, waarbij organisatoren eisen dat hun universiteiten de banden verbreken met bedrijven die banden hebben met Israël.

Ze zetten grote kampen op midden op de universiteitscampus en trotseerden verschillende waarschuwingen om zich te verspreiden, wat leidde tot politie-invallen en de arrestatie van meer dan 2.000 mensen.

Drie laatstejaarsstudenten vertellen voor de tweede keer hoe zij omgaan met dit turbulente einde van hun academische carrière.

Madison Morris, 22, Universiteit van Texas

De dag dat de staatstroepen arriveerden, was ook de dag dat ik mijn laatste eindexamen aflegde. Toen ik op de campus aankwam, waren ze er al en kwamen op de studenten af.

De spanning was enorm hoog. Ik ben nog nooit zo dichtbij zoveel agenten geweest. Het was eng.

Ik heb niet echt geleerd voor mijn examen later die dag, en ik kon me niet concentreren. Het enige waar ik aan dacht was wat ik zojuist had gezien. Ik betwijfel of ik het examen zo goed heb gedaan als ik wilde.

Mijn laatste lesdag was de dag dat ik zag hoe de demonstranten – mijn medestudenten – zich vreedzaam verzamelden in het hoofdpark, door de politie werden weggesleept en gearresteerd.

Dit is iets dat voor altijd in mijn geheugen zal blijven hangen. Dit zullen herinneringen zijn aan mijn laatste momenten op de universiteit.

Het is moeilijk om je op dit moment zelfs maar gelukkig te voelen terwijl je alle negatieve dingen ziet gebeuren. Ik heb het gevoel dat ik mijn prestaties niet eens kan vieren, omdat ik zo overweldigd ben.

Volgende week is het afstuderen. Ik heb er de afgelopen vier jaar naar uitgekeken, omdat ik op de middelbare school geen echte kans kreeg. Vanwege Covid moesten we maskers dragen en was er sprake van sociale afstand. Het was niet hetzelfde.

Ik hoopte dit jaar echt op een traditionele diploma-uitreiking. Ik heb geprobeerd het beste uit mijn laatste jaar te halen en alles echt in me op te nemen, maar het is moeilijk als dit soort dingen gebeuren. Net als Covid lijkt het eerlijk gezegd allemaal behoorlijk ellendig.

Craig Birkhead Morton, 21, Yale Universiteit

Ik was een van de achtenveertig studenten die op 22 april werden gearresteerd. Ik werd om 6.30 uur wakker in het kamp door waarschuwingen van veiligheidsagenten dat we omsingeld waren door de politie. Ze zeiden dat we moesten opstaan ​​en ons moesten voorbereiden op arrestatie. Diezelfde dag ging ik naar de les. Het was een heel moeilijke tijd – een heel nieuw niveau van stress.

Ik moet nog twee eindpapieren inleveren. Ik heb een project in het Arabisch. En ik loop nog steeds achter door alles wat er gaande is.

Het laatste jaar is erg belangrijk, gezien mijn familie in dit alles. Ze willen mij zien afstuderen. Het was een grote zorg van mij.

We hebben nog steeds niet gehoord hoe de universiteit zal reageren. Dit is in veel opzichten enger dan de daadwerkelijke juridische aanklacht.

Het kan zijn dat we niet mogen lopen tijdens de diploma-uitreiking. Het is mogelijk dat we onze diploma's of definitieve cijferlijsten niet ontvangen. Voor mij is tekst cruciaal. Ik heb het nodig om me in te schrijven voor de masteropleiding waarvoor ik ben toegelaten aan Columbia University.

Persoonlijk ben ik van mening dat al deze kennis die ik bij Yale heb opgedaan naar een rechtvaardig doel moet gaan. Daarom vond ik het nodig om hieraan vast te houden. De situatie in Palestina is onaanvaardbaar.

Ik herinner me de eerste week van maart tijdens mijn laatste jaar op de middelbare school. We werden naar huis gestuurd en de dingen raakten ver weg.

We wisten niet dat dit het einde zou zijn, maar dat was het wel. Geen schoolbal, geen diploma-uitreiking. De pandemie is een belangrijke oorzaak van ontwrichting geweest, evenals de Black Lives Matter-protesten. Dat was ook een belangrijk onderdeel van het einde van mijn middelbare schoolervaring en iets dat mij ertoe bracht te organiseren en waar ik nu ben.

Melissa Manish, 21, Universiteit van Zuid-Californië

Dit moet een fijne tijd worden, de laatste paar dagen op de campus die we als studenten zullen doorbrengen. En nu wordt het in beslag genomen door demonstranten. Er is veel chaos gaande. Hij is gefrustreerd.

Demonstranten vernietigen het studentenleven Bibliotheken zijn niet open in een tijd waarin de meeste mensen proberen te studeren voor hun eindexamen.

Er vliegen helikopters rond. Er zijn slechts twee open ingangen naar de campus, waardoor sommigen van ons behoorlijk lange afstanden moeten lopen. Demonstranten blokkeren ook een groot deel van de campus en maken het onveilig om te lopen.

Ik weet dat velen van ons bang zijn voor Joodse studenten. Ze zullen tegen je schreeuwen. Ze zullen je een voorstander van genocide noemen. We willen deze demonstranten en hun borden niet zo beledigend zien. Het vergroot de stress die het studeren met zich meebrengt. Het is moeilijk om hier niet aan te denken als het allemaal vlak voor je gebeurt. Het leidt erg af.

Als je mij had verteld dat het afstuderen niet doorging, had ik je niet geloofd. Toen we erachter kwamen, waren we allemaal erg geschokt en overstuur. Dit had een van de grootste momenten uit onze academische carrière moeten zijn – het moment waar we allemaal op hebben gewacht – en nu is het voorbij.

Ik zat ook in de middelbare schoolklas van 2020, en vanwege Covid hadden we op dat moment geen diploma-uitreiking. Dit klinkt echt hetzelfde, wat erg triest en vervelend is. Maar nu voelt het veel dieper en persoonlijker. Niet elke afgestudeerde ter wereld is deze keer degene die zijn ceremonie verliest. Het is zowat elke afgestudeerde van het USC.