Michael Flatley herinnert zich dat hij werd gewaarschuwd voor de schaamte van de Ierse dans

Het is 1994, Bill Clinton is de president van de Verenigde Staten, de Spice Girls zijn net bij elkaar gekomen en Brazilië staat op het punt WK-kampioen te worden.

Ook Ierland boekt een reeks overwinningen, niet in het voetbal, maar op het Eurovisie Songfestival.

Het jaarlijkse evenement werd georganiseerd in Dublin en Ierland claimde opnieuw de trofee.

Maar het was de climaxshow die de grootste indruk maakte: ‘River Dance’ met een toen nog onbekende danser, Michael Flatley.

“Oh mijn God, die avond brengt zoveel herinneringen naar boven”, zei hij tegen de BBC. “Het was een unieke avond, heel bijzonder.”

We praatten bij over de bijna dertig jaar sinds dat optreden en de impact ervan op zijn leven en de Ierse dans.

Vóór die avond werd Ierse dansen gezien als zeer traditioneel, met strikte regels over wat acceptabel was. Eén regel was dat dansers een stevig bovenlichaam moesten hebben en hun armen gestrekt langs hun lichaam moesten houden.

Flatley's dansleraar uit zijn jeugd bond zelfs zijn armen samen met een riem, iets wat hem naar eigen zeggen vastbesloten maakte om te dansen zoals hij wilde.

Dus toen hij het podium opkwam met zijn armen in de lucht, was het iets dat mensen nog nooit eerder hadden gezien.

Het was Ierse dans, maar met invloeden van ballet, flamenco en Fred Astaire.

Flatley, 65, creëerde de routine, maar het had heel anders kunnen zijn.

“Ik denk niet dat ik dit ooit eerder heb gezegd”, zegt hij, “maar vlak voordat ik het podium opging, kwamen ze naar mij toe aan de kant van het podium en zeiden: 'Alsjeblieft, we krijgen telefoontjes van alle dansleraren. Zwaai alsjeblieft niet met je armen. Je zult ons voor de hele wereld belachelijk maken. Kunnen wij je deze keer vragen: wat er ook gebeurt, kun je je armen naar beneden houden?

Flatley's instinct had gelijk, aangezien zijn optreden met Gene Butler en tientallen andere dansers de rest van de avond vormde.

Gastzender RTÉ kreeg onmiddellijk telefoontjes van kijkers die een opname van de voorstelling wilden kopen en kaartjes wilden boeken om deze te bekijken.

BBC-presentator Sir Terry Wogan riep in commentaar voor Groot-Brittannië uit: “Grote droefheid. In de nek van elke Ier gaan kleine haartjes overeind staan.”

Riverdance maakte Ierse dansen cool.

Voor Flatley, die als bouwvakker in de Verenigde Staten werkte, was de ontvangst meer dan hij zich had kunnen voorstellen.

“We hebben mijn droom waargemaakt”, herinnert hij zich. “Jarenlang heb ik op bouwplaatsen gewerkt en funderingen gegraven in Chicago. Tijdens de zeer koude winters creëerde ik voortdurend die danspassen in mijn gedachten. Dat is wat me door het harde, slopende werk heen heeft geholpen.”

Ik vroeg hem of hij zijn vrienden op de bouwplaats had verteld dat dit was wat hij dacht.

“Nee! Grote, gespierde mannen? Ik kan maar beter niet zeggen dat ik droom van dansen, misschien is dat niet het juiste om te doen”, lacht hij.

Riverdance heeft de mensen op het Eurovisie Songfestival misschien versteld doen staan, maar Flatley zegt dat het niet gemakkelijk was om op te groeien met de wens om te dansen.

“Ik werd vreselijk gepest op school, dus ik weet wat jonge mensen doormaken. Het is mentaal zwaar en het is stressvol om naar school te moeten en te hopen dat iemand niet iets negatiefs tegen je zegt.”

Na het songfestival werd Riverdance al snel omgevormd tot een arenatour. Enkele jaren later ontwikkelde Michael Flatley zijn eigen show, Lord of the Dance.

Beiden hebben wereldwijd succes geboekt; Riverdance zegt dat 30 miljoen mensen naar hun shows hebben gekeken, terwijl Lord of the Dance zegt dat 60 miljoen mensen naar die van hen hebben gekeken.

Flatley's benen waren naar verluidt verzekerd voor £ 25 miljoen door Lloyd's of London.

Hij zegt dat hij hoopt dat zijn carrière het gemakkelijker zal maken voor jongens die willen dansen: “Als je naar onze dansers nu in Lord of the Dance kijkt, zijn de jongens zeer krachtig gebouwd en hebben ze het naar een heel nieuw niveau getild. “

Ierse dans is nu een van de meest succesvolle exportproducten van Ierland. Er zijn scholen op elk continent behalve Antarctica.

Een lerares in Odessa, Oekraïne, vertelde de BBC dat haar dansers probeerden door te gaan met trainen, zelfs toen een school werd gebombardeerd en andere scholen elektriciteit verloren als gevolg van stroomstoringen.

Ierse dansers maken ook impact op Instagram en TikTok. De Gardiner Brothers (hieronder) hebben meer dan een miljoen volgers, terwijl Caidre optrad tijdens een concert in het Witte Huis.

Net als Michael Flatley mixen ze traditionele en moderne danspassen en brengen ze vaak hedendaagse muziek.

De muziek van Megan Thee Stallion, AC/DC, Usher en natuurlijk Taylor Swift verschijnen allemaal in hun video's.

Deze nieuwe generatie dansers noemt Michael Flatley hun inspiratiebron.

We sloten ons aan bij Michael toen hij enkele jonge dansstudenten ontmoette aan de CABI Academy in Castleknock, County Dublin.

“Hij doet aan Ierse dans”, zei een meisje, terwijl een ander eraan toevoegde: “Hem ontmoeten was een gekke ervaring, we kijken allemaal naar hem uit.”

De meesten van hen hopen ooit professioneel te dansen.

David McCabe, die samen met zijn vrouw Aylsing de studio runt, zegt dat hij, toen hij nog een jonge jongen was, aan niemand op school vertelde dat hij Iers danste, totdat hij in 1994 Riverdance opvoerde.

“Toen ik Michael Flatley zag optreden, vond ik dat het meest verbazingwekkende wat ik ooit had gezien”, zegt hij. “Zodra ik dat optreden zag, wist ik dat dit was wat ik de rest van mijn leven wilde doen. “

Lord of the Dance werd uitgevoerd door David en Aisling McCabe.

Michael Flatley stopte in 2016 met optreden en worstelde de afgelopen jaren met kanker.

Hoe denkt hij over die avond op het Eurovisie Songfestival die het Ierse dansen en zijn leven veranderde?

“Om eerlijk te zijn, ben ik blij dat ik hier na dertig jaar nog steeds ben, en met het tempo dat ik aanhield, had ik niet verwacht dat ik dat zou doen”, zegt hij.

“Die avond toen 'Riverdance' eindigde, op die laatste stap van de voet, werd zelfs ik overweldigd door de reactie. Het was een van die momenten en we hadden zoveel geluk.”