Indringers uit de grond die naar de krekels komen, zijn goed

Biljoenen vreemde wonderen van de evolutie, zoals periodieke krekels met rode ogen en pompen in hun hoofd en straalachtige spieren in hun rug, staan ​​op het punt te verschijnen in aantallen die al decennia of misschien wel eeuwen niet meer zijn gezien.

Elke 13 of 17 jaar kruipen ze uit de grond, met een gezamenlijk lied zo luid als straalmotoren, periodieke krekels zijn de koningen van de natuur in de kalender.

Deze zwarte insecten met uitpuilende ogen verschillen van hun groene neven die jaarlijks verschijnen. Ze blijven jaar na jaar begraven, totdat ze naar de oppervlakte komen en het landschap overnemen, huizen met omgevallen buitenstructuren bedekken en de grond knapperig maken.

Dit voorjaar staat een ongebruikelijke dubbele dosis krekels op het punt delen van de Verenigde Staten binnen te dringen in wat John Cooley, een krekelexpert aan de Universiteit van Connecticut, ‘Cicaden zijn goed’ noemt. De laatste keer dat deze twee kwekerijen samenkwamen was in 1803, en Thomas Jefferson, die in zijn Garden Book over krekels schreef maar ze ten onrechte sprinkhanen noemde, was president.

“Periodische krekels zijn niet subtiel,” zei Cooley.

Als je gefascineerd bent door de aanstaande zonsverduistering: de krekels zijn vreemder en groter, zegt Saad Bhamla, een biofysicus bij Georgia Tech.

“We hebben biljoenen van deze verbazingwekkende organismen die uit de grond komen en in bomen klimmen, het is gewoon een unieke ervaring, een lust voor het oog”, zei Bhamla. “Het is alsof er een heel buitenaards leven onder onze voeten leeft, en een paar jaar later komt het naar buiten om hallo te zeggen.”

Soms aangezien voor vraatzuchtige, irrelevante sprinkhanen, zijn periodieke krekels eerder hinderlijk dan dat ze economische schade veroorzaken. Het kan kleine bomen en sommige fruitgewassen beschadigen, maar is niet wijdverbreid en niet te voorkomen.

Het grootste geografische broedsel van het land – genaamd Brood XIX en verschijnt elke 13 jaar – staat op het punt door het zuidoosten te marcheren, nadat het al talloze putten in de rode klei van Georgia heeft geslagen. Het is een duidelijk teken van een aankomende cicadenkolonie. Entomologen zeggen dat ze verschijnen wanneer de temperatuur op aarde stijgt tot 64 graden (17,8 graden Celsius), wat eerder gebeurt dan normaal als gevolg van de klimaatverandering. De insecten zijn aanvankelijk bruin, maar worden donker naarmate ze ouder worden.

Kort nadat de insecten in grote aantallen verschijnen in Georgië en de rest van het zuidoosten, zullen de cicade-neven die elke 17 jaar opduiken Illinois overspoelen. Zij zijn het dertiende kroost.

“Je hebt één zeer wijd verspreid broedsel in Brood XIX, maar je hebt een zeer dicht en historisch overvloedig broedsel in het Midwesten, namelijk Brood XIII”, zegt Mike Robb, een entomoloog aan de Universiteit van Maryland.

“En als je die twee bij elkaar optelt, heb je meer dan waar dan ook op enig ander moment”, zegt Paula Shrewsbury, entomoloog aan de Universiteit van Maryland.

Deze verborgen krekels worden alleen gevonden in het oosten van de Verenigde Staten en een paar andere kleine plaatsen. Er zijn 15 verschillende broedsels die om de paar jaar verschijnen, in cycli van 17 en 13 jaar. Entomologen zeiden dat deze twee broedsels zich mogelijk vermengen – maar misschien niet paren – in een klein gebied nabij centraal Illinois.

De cijfers die dit jaar naar voren komen – gemiddeld ongeveer 1 miljoen per hectare op honderden miljoenen hectares verspreid over 16 staten – zijn onthutsend. Gemakkelijk honderden biljoenen, misschien wel biljarden, zei Cooley.

Een groter, aangrenzend gezamenlijk voorkomen zal optreden wanneer de twee grootste broedsels, de 19e en de 14e, in 2076 samen tevoorschijn komen. Cooley zei: “Dat is cicade-palooza.”

Cooley en verschillende andere entomologen zeiden dat de oorsprong van de astronomische aantallen van sommige krekels waarschijnlijk terug te voeren is op de evolutie. Rob, die ze zelf eet, zei dat de vette, langzame en smakelijke periodieke krekels ideale maaltijden zijn voor vogels. (Zijn school heeft een cicade-kookboek uitgegeven met de naam ‘Cicada-Licious’.) Maar er zijn er zo veel dat ze pas gegeten kunnen worden als ze uitgestorven zijn, zei hij.

“Vogels overal ter wereld zullen gevoed worden. Hun buiken zullen vol zijn en de krekels zullen opnieuw als overwinnaar tevoorschijn komen”, zei Rob.

Een andere manier waarop cicaden getallen of wiskunde gebruiken, is in hun cycli. Ze blijven 13 of 17 jaar ondergronds, beide priemgetallen. Deze grote, oneven aantallen zijn waarschijnlijk een evolutionaire truc om te voorkomen dat roofdieren vertrouwen op voorspelbare verschijningen.

Shrewsbury zei dat krekels problemen kunnen veroorzaken voor jonge bomen en kwekerijen wanneer hun paring en nesten de takken belasten en breken.

Cicaden zoeken periodiek naar planten rond volwassen bomen, waar ze kunnen paren, eieren leggen en vervolgens ondergronds afdalen om zich te voeden met de wortels, zei Gene Kritsky, een bioloog aan de Mount St. Joseph University en een cicade-expert die een boek schreef over de dubbele opkomst dit jaar. Dit maakt de Amerikaanse buitenwijken ‘een paradijs voor periodieke krekels’, zei hij.

Het kan zwaar zijn voor je trommelvliezen als al die krekels zich in de bomen verzamelen en beginnen te zingen. Het is net een eenzame pub waar mannetjes zingen om partners te lokken, en elke soort heeft zijn eigen paringsroep.

“De hele boom schreeuwt”, zegt Kritsky, die de Cicada Safari-app heeft gemaakt om de verblijfplaats van krekels te volgen.

Cooley neemt gehoorbescherming omdat het erg heftig kan worden.

“Het ligt in het bereik van 110 decibel”, zei Cooley. “Het zou zijn alsof je je hoofd naast een vliegtuig steekt. Het doet pijn.”

Flirten is iets om te zien, aangezien Kritsky de mannelijke imitatie imiteerde die “ffaairro, ffaairro” zong.

‘Ze beweegt haar vleugels’, vertelde Kritsky in het stuk. 'Hij komt dichterbij. Hij zingt. Beweeg zijn vleugels. Als hij heel dichtbij komt, is er geen opening meer, hij gaat ffaairro, ffaairro, ffaairro, ffaairro.'

Er vindt dan paring plaats, waarbij het vrouwtje eieren legt in een groef in een boomtak. De cicade-nimf valt op de grond en graaft vervolgens ondergronds in om de wortels van de boom te bereiken.

Cicaden zijn bijzonder omdat ze zich voeden met boomweefsel, dat water en bepaalde voedingsstoffen bevat. De druk in het xyleem is minder dan de druk daarbuiten, maar dankzij de pomp in de kop van de cicade kan het insect een vloeistof verkrijgen die anders niet uit de boom zou kunnen komen, zegt Carrie Deans, entomoloog aan de Universiteit van Alabama. Huntsville.

Cicaden krijgen zoveel vocht dat ze veel vloeibaar afval moeten afvoeren. Dit gebeurt dankzij een speciale spier die een stroom urine produceert die sneller stroomt dan bij welk ander dier dan ook, zegt Bhamla van het Georgia Institute of Technology.

In Macon, Georgia, was TJ Rawls deze week rozen en viooltjes aan het planten toen hij tijdens het graven een cicade tegenkwam. Een buurman had al een foto van het vroegrijpe wezen geplaatst.

Raul noemde zijn insect 'Bobby' en zei dat hij uitkeek naar meer.

“Ik denk dat het spannend wordt”, zei Raul. “Het zal verwarrend zijn met al hun stemmen.”

___

Carolyn Custer heeft bijgedragen vanuit Macon, Georgia.

___

Lees meer AP-klimaatdekking op http://www.apnews.com/climate-and-environment

___

Volg Seth Borenstein op X op @borenbears

______

De klimaat- en milieudekking van AP ontvangt financiële steun van meerdere particuliere stichtingen. AP is als enige verantwoordelijk voor alle inhoud. Vind AP's normen voor het werken met goede doelen, een lijst met supporters en gefinancierde dekkingsgebieden op AP.org.