Op zijn plaats vallen – Winnipeg Free Press

In 1984 haalde een Sovjetwetenschapper genaamd Alexei Pajitnov de digitale blokkades neer.

Het was een begin Tetris, Het was een keerpunt voor een generatie spelers, waaronder choreograaf Eric Kyle, 51, die het spel ontdekte toen hij in het huis van zijn buren in Portland, Oregon was. Ze hadden een computer – zijn familie had die niet – en de 13-jarige bleef de hele nacht wakker en probeerde van rechts naar links te draaien voordat de muziek van de verliezer klonk.

“In de ochtend besefte ik: oh mijn God, ik heb nooit geslapen”, herinnert Kyle zich, die in Oostenrijk is geboren en nu in Nederland woont.

Het blijkt dat Tetris behoorlijk verslavend was, en veertig jaar na de ontdekking van Pajitnov blijft het spel een groot deel van Kyle's leven uitmaken.

Begin jaren 2000 bewerkte Kyle de videogame tot een live dansvoorstelling, waarbij hij door middel van eenvoudige geometrische rotatie poëtische bewegingen en ideeën over menselijke relaties opriep. Kyle's tussentijdse vertaling van Tetris De film is meer dan duizend keer vertoond en heeft zijn weg gevonden naar een publiek op zes continenten.

De laatste stop was bij het Manitoba Youth Theatre, waar Arch8 Productions de show voor het laatst uitvoerde in 2018. Gratis pers Hij omschreef deze run als “raar, wonderbaarlijk, grappig en schokkend fysiek”.

“In de kern gaat de show altijd over samenwerken, iets proberen, nee zeggen en proberen weer bij de groep te komen”, legt hij uit. “Ook is het een soort speelse voorstelling van dat soort slaapfeest-energie, waarbij iedereen twee liter cola heeft gedronken en ze daar zitten te zeggen: 'Hé!' Weet je wat cool zou zijn? We zouden dit en dit moeten doen.” en dit!'

“Het is iets universeels, en kinderen lachen erom als ze de speelplaatsregels in actie zien, die werken, of je nu in Afrika, Australië, Brazilië of Noorwegen bent.”

Tetris Het is beslist een internationaal spel, dat niet wordt overschaduwd door taal of cultuur; Een vierkant is altijd een vierkant. In die waarheid herkende Kyle de mogelijkheid om menselijke metaforen te verkennen door middel van beweging en theatrale interactie.

“In sommige opzichten, Tetris Het is een ironische naam voor deze show, want wat we willen dat kinderen doen is de PlayStation verlaten en uitgaan met andere echte kinderen, om samen te fantaseren en samen te werken. Op een fundamenteel niveau is deze voorstelling een suggestie van een manier om de wereld te zien zoals die is, maar toont een andere manier waarop we ons die hebben voorgesteld.

Kyle's wereld begon als danser op de Portland Performing Arts High School, gevolgd door een periode aan het Pearson College op Vancouver Island, een internationale school waar hij omringd werd door studenten uit 77 landen.

Na tien jaar dansen in New York verhuisde hij op 30-jarige leeftijd naar Nederland, waar de stukken samenkwamen om zijn eigen werk te ontwikkelen.

In de begindagen van TetrisKyle speelde zichzelf, maar fungeert nu als technicus en regisseur, terwijl Alberto Albanese, Joseph Simon en Clementine Vanlerberg de plek in de schijnwerpers vullen.

Het publiek is nog steeds dol op de show, maar hoe zit het met Kyle? Ben je het spelen van het spel beu?

“Het is een geweldige vraag. Iedereen vraagt ​​zich af waarom Bruce Springsteen nog steeds zingt geboren in de VSA Of de stenen zingen Tevredenheid In plaats van nieuwe nummers gaat het erom dat je levert wat je publiek wil. Als je een nieuwe show hebt, krijg je vlinders in je buik. Gaat hij werken? Ik maak wel eens grapjes met Tetris, “De vlinders verlieten het gebouw al lang geleden”, zegt hij.

Maar omdat er ruimte is om te improviseren en met het publiek te communiceren, verandert het uiterlijk van de show voortdurend, zegt Kyle. Over vormen gesproken: Kyle heeft een mening over welke het nuttigst zijn.

“Ik zal waarschijnlijk cirkel zeggen, wat grappig is, want hier heb ik het over rechte hoeken”, zegt hij. “Ik hou ervan als symbool van de mogelijkheid van voortdurende beweging, het idee van weggaan en terugkomen.

“Er is een geweldig gedicht van E. Cummings over het rondreizen, en ik heb onderweg iets geleerd dat een groot verschil maakte. Je bent terug bij het oorspronkelijke punt, maar je bent niet dezelfde vanwege de ervaring die je hebt gehad En ik denk dat dat ook geldt voor tijd en plaats.”

[email protected]