Snelle COVID-19-tests: hoe goed zijn ze?

Een nieuwe studie suggereert dat zelftests voor COVID-19 niet-geïnfecteerde personen effectief kunnen identificeren, maar ook mensen met een hoge virale last en hoge infectiepercentages.

Montréal, 9 februari 2024 — De COVID-19-pandemie was de eerste keer in de geschiedenis van pandemieën dat zelftesten werden gebruikt als een belangrijk onderdeel van een brede publieke strategie voor infectiebeheersing en -preventie. Bijna vier jaar na het begin van de pandemie werpt een onderzoek licht op de diagnostische nauwkeurigheid en impact van snelle diagnostische tests voor SARS-CoV-2-antigeendetectie die worden gebruikt bij zelftests voor COVID-19. De studie, geleid door Dr. Nitika Pant Pai van het Research Institute van het McGill University Health Center (RI-MUHC) en deze week gepubliceerd in het tijdschrift PLOS Global Public Health, suggereert dat de waarde van zelftesten ligt in het snel identificeren en isoleren van zeer besmettelijke personen, en dat sommige aspecten van de teststrategie zelftesten de prestaties van zelftests kunnen verbeteren, zoals duidelijke instructies voor het gebruik en de interpretatie van de resultaten, en passende training vóór de test.

“Over het geheel genomen zijn de resultaten van ons onderzoek indrukwekkend. Het bewijsmateriaal toont aan dat zelftesten een effectief hulpmiddel zijn om de overdracht van het SARS-COV-2-virus te voorkomen en suggereert dat het heeft geholpen de uitbraak onder controle te houden, de overdracht te beperken en het werk mogelijk te maken In de toekomst moeten instanties dat niet doen. De volksgezondheid en regeringen moeten terughoudend zijn om te investeren in nauwkeurige, snelle, draagbare en misschien digitaal verbeterde zelfteststrategieën, zoals apps, websites en op video gebaseerde instructies. alleen voor respiratoire virussen, maar ook voor niet-respiratoire virussen, zegt dr. Pant Pai, senior auteur van het onderzoek en patholoog. Infectious and Immunology maakt deel uit van het Global Health Program van het Center for Outcomes Research and Evaluation van RI-MUHC en is een Universitair hoofddocent geneeskunde aan de McGill University.

De studie bestaat uit een live systematische review, wat betekent dat deze over een jaar zal worden bijgewerkt, en een meta-analyse van 70 onderzoeken – met samengevoegde gegevens uit 25 landen – die de diagnostische nauwkeurigheid van snelle tests voor Covid-19 evalueerden. De auteurs analyseerden de gegevens op basis van een aantal verschillende variabelen, zoals de plaats van de monstername, de symptomatische status, de begeleide/onbewaakte zelftestmethode en de aan-/afwezigheid van digitale ondersteuning. De onderzoekers onderzochten ook de haalbaarheid, aanvaardbaarheid en impact van zelftesten, evenals de voorkeuren en motivaties van mensen, en de belangrijkste facilitators en barrières voor het adopteren van een zelfteststrategie.

Een effectieve, haalbare en acceptabele preventiestrategie

Volgens de onderzoeksresultaten hebben snelle tests voor COVID-19 een zeer hoge specificiteit (vermogen om negatieve gevallen/gezonde individuen op te sporen), met een werkelijk negatief percentage dat consistent hoger is dan 98%. De meeste vals-negatieve testresultaten die in het onderzoek werden gerapporteerd, vonden plaats toen de persoon minder besmettelijk was en buiten het transmissievenster.

De gevoeligheid van de test (het vermogen om positieve gevallen/geïnfecteerde individuen op te sporen) varieerde van subgroep tot subgroep, afhankelijk van de onderzochte variant, en was consistent laag bij asymptomatische individuen (de test detecteerde geen infectie), maar hoog bij symptomatische individuen (de test heeft geen test erover gedetecteerd). het missen van de infectie).

De hoogste gevoeligheden, of werkelijk positieve cijfers, werden waargenomen onder groepen mensen die:

• Ze legden hun test af in een gecontroleerde omgeving (86,7%),
• had symptomen (73,9%)
• Er werden neusmonsters in het midden van de neusschelpen gebruikt, d.w.z. het monster dat rechtstreeks uit de bovenkant van de neusgaten in de neus werd genomen (77,8%).
• Gebruik digitale ondersteuningsstrategieën zoals apps, websites en video-gebaseerde instructies om het afnemen van toetsen te verbeteren (70%).

Bovendien ontdekten de onderzoekers dat gebruikers een sterke voorkeur hadden voor zelftests over het coronavirus en bereid waren deze te gebruiken, maar dat hun interesse in frequent of dagelijks gebruik laag was.

Het allerbelangrijkste was dat de impactresultaten talrijk waren: zelfteststrategieën verminderden niet alleen de schoolsluitingen en maakten een werkdag vrij voor essentiële werknemers, maar verhinderden ook verdere overdracht onder gezondheidswerkers, vergemakkelijkten het voortgezette werk op gezondheidslaboratoria en maakten sociale activiteiten mogelijk. Doorgaan met een laag risico op infectie. Deze bevindingen benadrukken de aanzienlijke impact ervan op de volksgezondheid.

Ten slotte benadrukken de auteurs dat pre-trainingssessies, gedetailleerde zelftestinstructies in reguliere taal en speciale testpakketten ontworpen voor plattelands- en voorstedelijke bevolkingsgroepen en oudere volwassenen met laaggeletterdheid de prestaties en het begrip van zelftests door deze bevolkingsgroepen verder kunnen verbeteren.

“Gelijke toegang tot zelftests voor COVID-19 zal individuen empoweren en barrières wegnemen, waardoor de weg wordt vrijgemaakt voor een gezondere, meer inclusieve samenleving”, zegt Apoorva Anand, eerste auteur van de studie en stagiair van Dr. Bant Pai bij RI-MUHC.

“COVID-zelftests hebben geholpen de toegang tot zelftests te democratiseren en het gesprek rond het gebruik ervan in huizen, werkplekken, kantoren en bijeenkomsten te normaliseren. De zelfteststrategie is nu een blijvertje, niet alleen tijdens pandemieën, maar ook als strategie voor het beheersen van infectieziekten en aandoeningen.” “We moeten zelftests van hoge kwaliteit bieden om het vertrouwen van het publiek in het zelftestproces te behouden en individuen en gemeenschappen aan te moedigen om het proactief voor hun eigen voordeel te gebruiken”, voegt Dr. Pant Pai toe, erkend als een wereldwijde expert op het gebied van zelfdiagnose, point-of-care-tests en testtechnologieën.

Over de studie

de studie Zelftests voor COVID-19: wat is het bewijs? Live systematische review en meta-analyse (2020-2023) Co-auteur van Apoorva Anand, Fiorella Villard, Alyasgar Ismail, Faiz Ahmed Khan, Patrick O'Byrne, Jean-Pierre Ruty, Kirtan Dida en Nitika Pant Pai.

Digitale ID: https://doi.org/10.1371/journal.pgph.0002336

Dit werk werd gefinancierd door de Canadian Institutes of Health Research.

Media contact

Fabian Landry
Communicatiecoördinator, onderzoek, MUHC
[email protected]