Een zeldzaam 3D-fossiel van bomen ouder dan dinosauriërs onthult vreemde, buitenaardse oerbossen

Het is moeilijk om je de aarde voor te stellen zonder haar bossen, maar pas in de Devoon-periode, slechts 400 miljoen jaar geleden, kwam de eerste vreemde boomachtige pluisjes uit de behaarde kin van de aarde.

Het weinige dat we weten over kritieke perioden van oude boomgroei, of boomevolutie, is grotendeels gebaseerd op boomstammen en wortels die in de rotsen zijn bewaard, met bladeren en takken die plat tussen lagen klei en steen liggen verspreid.

Een stenen blok van 2,3 meter lang en ongeveer 2 meter breed opgeslagen in het New Brunswick Museum in Canada bevat enkele opmerkelijke uitzonderingen, waardoor onderzoekers een 3D-weergave krijgen van een oude soort die slechts ongeveer 15 miljoen jaar na de eerste boom verscheen. . Alsof er planten verschenen.

Het blok werd in 2017 opgegraven in een steengroeve in New Brunswick door paleontologen Olivia King en Matthew Stimson van het Museum of New Brunswick. Het bevat de overblijfselen van vijf vertakte planten die in de buurt groeien, waarbij de arrangementen van hun bovenste bladeren in merkwaardige details worden weergegeven.

“De manier waarop deze boom zulke lange bladeren rond zijn slanke stam produceerde, en het enorme aantal langs de korte stam, is verbazingwekkend.” Hij zegt Robert Gastaldo, de geoloog van Colby College in de VS die het onderzoek naar het opmerkelijke fossiel leidde.

Hoewel palmbomen pas over een paar honderd miljoen jaar zouden verschijnen, worden de langwerpige, uitgestraalde bladeren van de plant momenteel geclassificeerd als palmen. Sanfordiacolis densifolia Het heeft een voorbijgaande gelijkenis met iets dat je in de woestijn of op een tropisch eiland aantreft. Ook al is het een pijnlijke alien.

Toen het Devoon plaats maakte voor het Carboon, verschenen en verspreidden zich planten die we vaag zouden kunnen herkennen als coniferen, cycaden en ginkgo's. Het identificeren van de meer obscure planten uit die periode op basis van weinig details is veel moeilijker.

“We hebben allemaal een mentaal concept van hoe een boom eruit ziet, afhankelijk van waar we op de planeet wonen, en we hebben een visie op wat bekend is.” Gastaldo Hij zegt.

“Het fossiel dat we rapporteren is een unieke en eigenaardige groeivorm in de geschiedenis van het leven. Het is een van de evolutie-experimenten in een periode waarin bosplanten biodiversificatie ondergingen, een vorm die van korte duur lijkt te zijn.”

De kleine boomgaard, die zogenaamd naast een meer in een aardbevingsgevoelig gebied groeit, wordt vermoedelijk verstikt door een aardbeving die planten en andere nabijgelegen vegetatie in zachte modder begroef.

Onderzoekers schatten dat de hoogte bijna 3 meter kan bereiken, zo niet hoger, met een dikke opstelling van bladeren die zich 2 tot 3 meter vanaf de stam uitstrekken en een dicht bladvolume vormen bij de kruin van maximaal 30 vierkante meter.

Net als veel vergelijkbare bomen die strijden om licht onder dicht bladerdak, Sanfordiacolis Mogelijk hebben ze de anatomie van de flessenborstel ontwikkeld om zoveel mogelijk straling te elimineren, terwijl ze overschaduwd worden door grotere planten.

Dergelijke primitieve voorbeelden van lang uitgestorven planten die evolueren naarmate ecosystemen nieuwe omgevingen en omstandigheden ervaren om te overleven, geven onderzoekers een duidelijker beeld van het soort vallen en opstaan-aanpak dat de evolutie hanteert.

“Evolutionaire mechanismen die in het diepe verleden werkzaam waren, hebben geleid tot organismen die gedurende lange perioden succesvol leefden, maar waarvan de vormen, vormen, groeistructuren en levensgeschiedenissen verschillende paden en strategieën volgden.” Hij zegt Gastaldo.

“Zeldzame en ongebruikelijke fossielen, zoals de New Brunswick-boom, zijn slechts één voorbeeld van wat onze planeet koloniseerde, maar een mislukt experiment was.”

Dit onderzoek is gepubliceerd in Huidige biologie.