Wetenschappers zeggen dat de eerste Europeanen “45.000 jaar geleden naast de Neanderthalers leefden”.

Uit een nieuwe studie blijkt dat de eerste Europeanen 45.000 jaar geleden naast de Neanderthalers leefden. Wetenschappers zeggen dat onze voorouders ook rendieren, wolharige neushoorns en paardenvlees hebben gegeten om te overleven, terwijl ze schuilden voor het ijskoude klimaat in grotten die gewoonlijk werden bewoond door beren en hyena's.

Homo sapiens arriveerde volgens hun bevindingen enkele duizenden jaren voordat de Neanderthalers in Zuidwest-Europa verdwenen op koude noordelijke breedtegraden. Genetische analyse van botfragmenten die op een archeologische vindplaats in Duitsland zijn ontdekt, toont onomstotelijk aan dat de moderne mens – Homo sapiens – 45.000 jaar geleden al in Noord-Europa was aangekomen en zich daar enkele duizenden jaren had vermengd met de Neanderthalers voordat deze uitstierven.

De resultaten tonen aan dat de locatie nabij de stad Ranes, bekend om zijn delicate papiervormige stenen gereedschapsbladen, een van de oudste bevestigde locaties van de neolithische cultuur in Noord-Centraal- en Noordwest-Europa is.

Zoöarcheoloog dr. Geoff Smith van de Universiteit van Kent zegt dat analyse aantoont dat de Ranis-grot af en toe werd gebruikt voor holen van hyena's, holenberen die in winterslaap zijn en kleine groepen mensen. Hij zei: ‘Hoewel deze mensen de grot slechts korte perioden gebruikten, aten ze het vlees van een reeks dieren, waaronder rendieren, wolharige neushoorns en paarden.

“Hoewel de botten in kleinere stukken werden opgedeeld, bleven ze uitzonderlijk goed bewaard en konden we de nieuwste geavanceerde methoden uit de archeologie, proteomica en genetica toepassen.” Er zijn aanwijzingen dat Homo sapiens en Neanderthalers zij aan zij leven, zeggen onderzoekers. “Consistent” met genomisch bewijs dat de twee soorten zich soms kruisen.

Het voedt ook het vermoeden dat de invasie van Europa en Azië door de moderne mens zo'n 50.000 jaar geleden ertoe heeft bijgedragen dat de Neanderthalers, die de aarde ruim 500.000 jaar lang bewoonden, met uitsterven bedreigd zijn. De genetische analyse, samen met archeologische, isotopische en radiokoolstofdatering van de Ranes-site, is gedetailleerd beschreven in drie artikelen gepubliceerd in de tijdschriften Nature en Nature Ecology and Evolution.

De stenen messen bij Ranis, ook wel paperpoints genoemd, lijken op stenen werktuigen die op verschillende locaties in het Verenigd Koninkrijk, Moravië, Polen en Duitsland te vinden zijn. Vanwege eerdere dateringen was bekend dat de Ranes-site 40.000 jaar of ouder was. Maar zonder identificeerbare botten die aangaven wie de gereedschappen maakte, was het niet duidelijk of ze door Neanderthalers of Homo sapiens waren geproduceerd.

“Deze technologie is gemaakt door Homo sapiens, en Homo sapiens bestond in deze periode, 45.000 jaar geleden, zo ver naar het noorden”, zegt co-auteur van het onderzoek, dr. Elena Zavala, van de Universiteit van Californië, Berkeley. oudste wezens.’ ‘Leef.’ Homo sapiens in Europa.”

Professor Jean-Jacques Hublin, van het College van Frankrijk in Parijs, die de studie leidde, zei: “De Ranis-grot levert het bewijs van de eerste verspreiding van Homo sapiens over de hoge breedtegraden van Europa. Het blijkt dat de stenen artefacten dachten dat die door Neanderthalers zouden zijn geproduceerd, maakten in feite deel uit van de gereedschapskist van de vroege Homo sapiens.

“Dit verandert fundamenteel onze eerdere kennis over deze periode: Homo sapiens arriveerde in Noordwest-Europa lang voordat de Neanderthalers in Zuidwest-Europa verdwenen.” Dr. Zavala voerde de genetische analyse uit van menselijke botfragmenten uit nieuwe, diepere opgravingen in Ranes tussen 2016 en 2022 en uit eerdere opgravingen in de jaren dertig.

Omdat het DNA in oude botten zo gefragmenteerd is, zijn er gespecialiseerde technieken gebruikt om het DNA te isoleren en te sequencen, wat allemaal mitochondriaal DNA (mtDNA) is dat alleen van de moeder wordt geërfd. “We hebben bevestigd dat de skeletfragmenten toebehoren aan Homo sapiens. Interessant is dat veel van de fragmenten dezelfde mitochondriale DNA-sequentie delen – zelfs fragmenten van verschillende fossielen. Dit suggereert dat de fragmenten tot dezelfde persoon behoren of hun familieleden van “Moeders, deze fragmenten verbinden.” Nieuwe ontdekkingen, naast ontdekkingen die al tientallen jaren oud zijn.”

Botfragmenten werden aanvankelijk als menselijk geïdentificeerd door analyse van boteiwitten, een vakgebied dat paleoproteomics wordt genoemd. Door de mitochondriale DNA-sequenties van Ranis te vergelijken met mitochondriale DNA-sequenties verkregen uit menselijke resten op andere paleolithische vindplaatsen in Europa, kon Dr. Zavala een stamboom van vroege Homo sapiens in heel Europa construeren.

Op één na leken alle dertien fragmenten van Ranis behoorlijk op elkaar en leken ze, verrassend genoeg, op mtDNA uit de schedel van een 43.000 jaar oude vrouw ontdekt in een grot in Tsjechië. De enige voorsprong werd opgebouwd met een individu uit Italië. Dr. Zavala vervolgde: “Dit roept enkele vragen op: was dit een enkele populatie? Welke relatie zou er kunnen zijn? Maar met mitochondriaal DNA is dat slechts één kant van de geschiedenis. Het is alleen de moederkant. We hebben nucleair DNA nodig.” “Om hiernaar te kunnen kijken.”

Het werk, samen met de analyse van botfragmenten, schetst een beeld van de toenmalige omgeving en het dieet van zowel mensen als dieren die de grot door de eeuwen heen bewoonden.

De aanwezigheid van rendieren, holenberen, wolharige neushoorns en paardenbotten duidt bijvoorbeeld op koude klimatologische omstandigheden die vergelijkbaar zijn met die in Siberië en Noord-Scandinavië vandaag de dag, en een menselijk dieet dat afhankelijk is van grote, wilde dieren, zegt dr. Zaval. Het onderzoeksteam concludeerde dat de grot voornamelijk werd gebruikt door holenberen en hyena's in winterslaap, met slechts periodieke menselijke aanwezigheid.

Dr. Sara Pederzani van de Universiteit van La Laguna in Spanje zei: “Dit toont aan dat zelfs deze eerdere groepen Homo sapiens, verspreid over Eurazië, al enig vermogen hadden om zich aan zulke extreme klimatologische omstandigheden aan te passen. Tot voor kort werd gedacht dat dit vermogen tot “Aanpassing aan koude klimatologische omstandigheden verscheen pas enkele duizenden jaren later, dus dit is een prachtig en verrassend resultaat.”

Eerste auteur Dr. Helen Violas, voormalig Max Planck-onderzoeker nu aan het Francis Crick Institute in Londen, voegde hieraan toe: “Er zijn aanwijzingen dat Homo sapiens de plek al 47.500 jaar geleden met tussenpozen bezette.”