Nederlanders op het WK 1: Terugblik

Terwijl Ryan Cook en Scott Edwards beiden spraken over ambities voor de halve finale toen ze naar India vertrokken, wisten ze niet dat het ICC hen een realistisch alternatief doel had gegeven – kwalificatie voor de volgende Champions Trophy – maar dat dit werd ontgaan. Vertel het aan niemand.

Uiteindelijk waren de schokkende overwinningen op Zuid-Afrika en Bangladesh niet genoeg om hen van de zeer competitieve ranglijst te halen, maar er waren elders kansen waardoor ze in de top acht zouden kunnen doorbreken. , nog één overwinning voor hen zou zijn geweest.

Terwijl het stof is neergedaald, is het tijd om na te denken over wat er goed ging in de zwaarste competitie die het Nederlandse herenteam tot nu toe heeft meegemaakt, en waar de zwakke punten zaten die grote prestaties in de weg stonden.

Aan de positieve kant maakte de kant van Edwards indruk op iedereen met hun gedisciplineerde bowlen, vooral in de middle overs en toewijding, en soms hun veldvaardigheid. Edwards kreeg veel lof voor het managen van zijn bowlers en voor zijn inventieve veldwerk, grotendeels als gevolg van de nauwgezette planning van coach Cook en zijn achterkamerteam.

Afzonderlijk bleef de 20-jarige off-spinner Aryan Dutt indruk maken met de nieuwe bal en bevatte alle, behalve de meest efficiënte en destructieve, openers van de tegenstander. Hoogte om zelfs gevestigde batslieden te kalmeren door uitsmijters en broodnodige wickets te krijgen.

In een over het algemeen worstelende slagploeg voegde nieuwkomer (althans voor de Nederlanders) Sibrand Engelbrecht een welkome kwaliteit toe aan de middenklasse en kwam naar voren als de leidende puntenscorer met 300 runs op 37.50, hoewel de omstandigheden onvermijdelijk betekenden dat zijn slagingspercentage, op 66,67 was iets te hoog.

Net als Engelbrecht heeft aanvoerder Edwards twee jaren vijftig en een gemiddelde van 37,00, maar ondanks een gezonde strike-rate van 86,91 is hij in deze fase minder dominant geweest dan in de Super League en de daaropvolgende kwalificatiewedstrijden.

Vijf andere batslieden – Vikram Singh, Colin Ackerman, Paz de Leete, Teja Nidamanuru en Logan van Beek – scoorden een halve eeuw, maar Edwards’ ongeslagen 78 tegen Zuid-Afrika was de hoogste individuele score, en had slechts één eeuw. Het partnerschap tussen Engelbrecht en van Beek tegen Sri Lanka.

Dit brengt ons bij een van de ernstigste beperkingen van de ploeg: het onvermogen van de toporde om het team een ​​solide start te geven.

Slechts één keer in de negen wedstrijden vielen de openers niet in de eerste zes overs (eerste wicket van de zevende bal tegen Zuid-Afrika), en slechts twee keer, tegen Afghanistan en India, vond de openingspowerplay plaats. Er moeten meer dan 50 runs nodig zijn.

Ongetwijfeld zullen Cook en zijn spelers zich sterk concentreren op de technische problemen die ermee gepaard gaan, maar niemand heeft de Nederlanders het tempo, de swing en de variaties van Mitchell Starc en Josh Hazlewood of Chris Woakes zien beheersen. En David Willey heeft misschien niet nagedacht over het feit dat zelfs de Super League iemand niet volledig kan voorbereiden op dat soort ultieme tests.

Het trio Singh, Max O’Dowd, Parresi en Ackerman bewees dat ze op elke gewenste breedte een aantal glorieuze slagen konden ontketenen, en Singh’s back-to-back grenzen vanuit Hazlewood, slechts één voorbeeld, zullen nog lang voortleven. Men kan zich misschien herinneren dat O’Dowd Mohammed Shami over de vierkante pootgrens ontsloeg.

Het was echter niet alleen de dreiging van ‘s werelds beste nieuwe-balaanvallen die problemen veroorzaakte voor de Nederlandse batslieden: de traditionele zwakte van Nederland tegen kwaliteitsspinbowling was nog nooit zo duidelijk tegen Sri Lanka, Afghanistan en India.

Dit zijn geen problemen die kunnen worden opgelost door een driejarig dieet van League 2-wedstrijden tegen collega-bondgenoten als de VS, Oman en Nepal, maar dat is een onderwerp voor een andere dag.

Zowel de structuur van de Nederlandse binnenlandse cricket als de velden waarop de Nederlandse binnenlandse wedstrijden worden gespeeld, zijn niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van jonge spelers die in staat zijn zich op het hoogste internationale niveau te handhaven.

Met dit alles in het achterhoofd is het opmerkelijk dat Nederland zes spelers opstelde die via de Nederlandse jeugdopleiding kwamen, samen met vijf spelers van Zuid-Afrikaanse afkomst, drie uit Nieuw-Zeeland en één uit Australië. Dutt, Singh en Shariz Ahmed) 20 jaar oud.

Dan was er Paz de Leete, nog steeds op 23, de belangrijkste wicketnemer van het toernooi en een betere slagman dan hij hier kon laten zien, afgezien van zijn 67 tegen Pakistan; Hij was de duurste van de reguliere bowlers met 7,27 per over, maar zijn strike rate van 25,13 was de beste van het team en vijfde onder bowlers van 50 of meer overs.

Aan de andere kant van de leeftijdsschaal bowlde Rolof van der Merwe enkele van de beste spinners en hij, Dutt en Ackerman waren de enige drie grote spinners die reguliere bowlers waren met minder dan zes per over, geen gemiddeld record. Als ze zich herinneren naar wie ze hebben gebowld.

Als een goede start in de vroege Powerplay een probleem was voor de batslieden, hadden de bowlers de neiging om meer te worstelen in de eerste tien overs van hun tegenstanders, en nog meer bij de dood: bij het afleggen van de volledige afstand over vijf innings zagen de Nederlanders kregen gemiddeld 105 runs tegen in de laatste Powerplay, ondanks dat de krachtige batslieden zich nog steeds in de plooi bevonden. , zij waren niet de enigen die eronder leden, ondanks dat ze goed ingesteld waren in die laatste overs.

Zelfs de beste bowlers kunnen worstelen op banen die zijn ingericht voor slagmensen, vaak gecombineerd met korte vieren, en we mogen niet vergeten dat Nederland de diensten verloor van de geblesseerde Fred Clausen, wiens bowling met de linkerarm een ​​groot verschil kon maken. Aan beide uiteinden van de innings van de tegenstander.

Cook en Edwards hebben blijk gegeven van onwil om gezien te worden als leiders van een geassocieerde groep, maar zoals de dichter Robert Burns opmerkte: ‘waarheden zullen zegevieren’. [‘facts are guys you can’t argue with’]En het blijft waar dat Nederland blijft werken onder alle beperkingen van financiering, participatie en concurrentiemogelijkheden die hun worden opgelegd door een fundamenteel ongelijk mondiaal systeem.

Het feit dat ze het WK wonnen was opmerkelijk, dat ze Zuid-Afrika versloegen – voor de tweede keer in opeenvolgende mondiale toernooien – en Bangladesh was echt buitengewoon, en het hele team kan trots zijn op wat ze hebben bereikt. , voor de Nederlandse cricket en de Associates zaak als geheel.

Je leest Growing Cricket – aangeboden door een gepassioneerd team van vrijwilligers met een visie om van cricket een echte mondiale sport te maken, en om passie te inspireren om het spel te laten groeien.

aub controleren Onze startpagina Voor al het laatste nieuws, alstublieft Register Voor regelmatige updates, en volg EC Twitteren, Facebook, LinkedIn En Netwerk licht.

Weet je niet waar je moet beginnen? Bekijk onze Functies lijst, LandprofielenEn Abonneer je op onze podcast. Steun ons vanaf US$ 2 per maand – en ontvang exclusieve voordelen EG-beschermheer.