November 7, 2024

Euclid Space Telescope stuurt beelden terug van ‘galactische dierentuin’ en verre sterrenstelsels |  Ruimtenieuws

Euclid Space Telescope stuurt beelden terug van ‘galactische dierentuin’ en verre sterrenstelsels | Ruimtenieuws

De European Space Agency (ESA) heeft de eerste heldere beelden vrijgegeven die zijn teruggestuurd door de Euclid Space Telescope, ontworpen om de geheimen van donkere materie en donkere energie te onthullen – de verborgen krachten waarvan wordt aangenomen dat ze 95 procent van het universum uitmaken.

Op dinsdag vrijgegeven beelden toonden een nevel die lijkt op het hoofd van een paard en nooit eerder geziene verre sterrenstelsels, die Euclides-wetenschapper Jean-Charles Coulander omschreef als “een verzameling wezens uit de galactische dierentuin in termen van diversiteit, kleuren en vormen.”

De European Space Agency, die de zesjarige missie leidt met de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA als partner, zei dat de beelden de meest nauwkeurige in hun soort waren, en laten zien dat de telescoop in staat is miljarden sterrenstelsels tot wel 10 miljard lichtjaar waar te nemen. weg.

De European Space Agency zei dat de beelden zich uitstrekten tot vier regio’s van het relatief nabije heelal, waaronder 1.000 sterrenstelsels die behoren tot de enorme Perseus-cluster, die slechts 240 miljoen lichtjaar verwijderd is, en meer dan 100.000 sterrenstelsels verspreid op de achtergrond.

Wetenschappers geloven dat massieve, schijnbaar georganiseerde structuren zoals Perseus alleen kunnen ontstaan ​​in de aanwezigheid van donkere materie.

Euclides lanceerde in juli de allereerste missie ter wereld, gericht op het onderzoeken van blijvende kosmische mysteries, deels door een derde van de hemel in kaart te brengen – inclusief twee miljard sterrenstelsels – om zo te creëren wat wordt beschreven als de meest nauwkeurige 3D-kaart van het universum ooit.

Nadat hij zich bij zijn mede-James Webb-ruimtetelescoop had aangesloten op een stabiel flyby-punt op ongeveer 1,5 miljoen kilometer (meer dan 930.000 mijl) van de aarde, begon Euclides zijn eerste waarnemingen te verzenden.

ESA-president Joseph Aschbacher zei in een verklaring dat de eerste vijf afbeeldingen van Euclides “verbazingwekkend waren en ons eraan herinneren waarom het essentieel is dat we de ruimte in gaan om meer te leren over de geheimen van het universum.”

Hier zijn de vijf afbeeldingen, beginnend met de afbeelding die zich het dichtst bij de aarde bevindt en eindigend met het universum:

Een stellaire kraamkamer genaamd de Paardenkopnevel, ook bekend als Barnard 33, en onderdeel van het sterrenbeeld Orion, vastgelegd door Euclides [European Space Agency/Reuters]

Paardenkopnevel

Een gigantisch rood paard lijkt zijn kop op te heffen tegen een achtergrond van wervelende sterren, waarvan sommige zich nog steeds vormen in een sterrenkraamkamer.

De Paardenkopnevel, ook bekend als Barnard 33, bevindt zich op een afstand van 1375 lichtjaar.

Het paardenhoofd bestaat eigenlijk uit donkere wolken vóór de ultraviolette straling afkomstig van Sigma Orionis, de oostelijke ster in de gordel van het sterrenbeeld Orion.

De Paardenkopnevel is al eerder waargenomen, maar de Euclid-telescoop is de eerste die dankzij zijn brede lens in slechts één uur zo’n compleet beeld geeft.

Wetenschappers hopen dat ze, door te graven in Euclides’ waarnemingen van de nevel, nooit eerder geziene planeten ter grootte van Jupiter zullen kunnen vinden, evenals sterren die nog in de kinderschoenen staan.

Een bolvormige sterrenhoop genaamd NGC 6397, de tweede dichtstbijzijnde bolvormige sterrenhoop bij de aarde, op ongeveer 7800 lichtjaar afstand, werd gevangen genomen door Euclides. [European Space Agency/Reuters]

Bolvormige sterrenhoop NGC 6397

Op een afstand van 7800 lichtjaar, maar nog steeds in ons Melkwegstelsel, is deze cluster een verzameling van honderdduizenden sterren die door de zwaartekracht met elkaar zijn verbonden.

“Momenteel kan geen enkele andere telescoop dan Euclides de hele bolvormige sterrenhoop waarnemen en tegelijkertijd de zwakke sterren in de buitenste gebieden onderscheiden van andere kosmische bronnen”, zegt Davide Massari, een wetenschapper van het Euclid Consortium, in een verklaring.

Wetenschappers hopen de waarnemingen van Euclides te gebruiken om latere sterren, zoals bolvormige sterrenhopen, te ontdekken terwijl ze door onze Melkweg reizen.

“Het verrassende is dat we deze sterren niet zo laat zien,” vertelde Euclid-projectwetenschapper Rene Lorig aan Agence France-Presse.

‘Eén theorie is dat er mogelijk donkere materie rond de bolvormige sterrenhoop aanwezig is, die alle sterren bij elkaar houdt’, zegt hij.

De European Space Agency hoopt dat Euclides meer licht zal werpen op donkere materie en donkere energie, die nog steeds gehuld zijn in mysterie.

Een onregelmatig gevormd dwergstelsel genaamd NGC 6822, gelegen op 1,6 miljoen lichtjaar van de aarde, vastgelegd door de Euclid-telescoop. [European Space Agency/Reuters]

Onregelmatig sterrenstelsel

Niet alle spiraalstelsels zijn zo mooi als de onze. Er zijn al eerder afbeeldingen gemaakt van het onregelmatige dwergstelsel NGC 6822, op ongeveer 1,6 miljoen lichtjaar van de aarde, onder meer met de James Webb Space Telescope.

Euclides was echter de eerste die het hele sterrenstelsel in slechts één uur veroverde.

Zoals vaak het geval is in het vroege heelal, hebben de sterren van dit sterrenstelsel een lage metaalgehalte, en wetenschappers hopen dat hun analyse licht zal werpen op de manier waarop sterrenstelsels zijn geëvolueerd.

Een spiraalvormig sterrenstelsel genaamd de Hidden Galaxy, ook bekend als IC 342 of Cadwell 5, vastgelegd door Euclides [European Space Agency/Reuters]

Verborgen sterrenstelsel

Spiraalstelsel IC 342 heeft de bijnaam ‘verborgen sterrenstelsel’ gekregen, omdat het moeilijk te ontdekken is achter de schijf van de Melkweg.

Het bevindt zich relatief dichtbij – althans in galactische termen – op ongeveer 11 miljoen lichtjaar van de aarde.

De European Space Agency zei echter dat het infraroodzicht van Euclides door het stof kon kijken om nog nooit eerder geziene bolvormige sterrenhopen te detecteren.

Sterrenstelsels die tot de Perseus-groep behoorden en andere verder weg gelegen sterrenstelsels, werden veroverd door Euclides [European Space Agency/Reuters]

Perseus-blok

De European Space Agency omschreef dit beeld als een ‘revolutie in de astronomie’.

Het toont de Perseus Cluster, die duizend sterrenstelsels bevat op een afstand van ongeveer 240 miljoen lichtjaar.

Maar op de achtergrond bevinden zich ruim 100.000 extra sterrenstelsels, op ongeveer 10 miljard lichtjaar afstand, aldus de European Space Agency. Veel van deze verre sterrenstelsels zijn nog nooit eerder waargenomen.

Lorig zei dat het “erg spannend” was toen het team de afbeelding voor het eerst zag en ontdekte dat licht van laag niveau niet afkomstig was van de cluster, maar van sterren die waren achtergelaten door botsingen tussen sterrenstelsels.

Hij zei dat het onvermogen om deze sterren terug te trekken in de sterrenstelsels kan duiden op de aanwezigheid van donkere materie.

Lorig benadrukte dat dit ‘indirect bewijs’ blijft, en dat toekomstig onderzoek meer zou kunnen onthullen over de verdeling van donkere materie door het universum.