November 26, 2024

Onderzoekers brengen een nieuwe aanpak in kaart om de toegang tot niertransplantatie te verbeteren

Onderzoekers brengen een nieuwe aanpak in kaart om de toegang tot niertransplantatie te verbeteren

Dit artikel is beoordeeld volgens Science Bewerkingsproces
En Beleid.
Editors De volgende kenmerken werden benadrukt, terwijl de geloofwaardigheid van de inhoud werd gewaarborgd:

Feiten controleren

Peer-reviewed publicatie

vertrouwde bron

Proeflezen

Krediet: Anna Shvets van Pexels

× Dichtbij

Krediet: Anna Shvets van Pexels

Volgens nefroloog Dr. Amit Garg zijn de behandelingsopties voor mensen met een gevorderde chronische nierziekte grimmig: continue dialyse of een overlevingsniertransplantatie.

“Niet alleen levert een niertransplantatie een patiënt tot wel tien jaar langer leven en een langere levenskwaliteit op, maar uit gegevens blijkt ook dat elke 100 niertransplantaties het gezondheidszorgsysteem in vijf jaar maar liefst 20 miljoen dollar besparen door de dialysekosten te marginaliseren. donoren vergeleken met overleden donoren vergroten deze voordelen, zei Garg, universitair hoofddocent voor klinisch onderzoek aan de Schulich School of Medicine and Dentistry van de Western University en arts-wetenschapper aan het Lawson Health Research Institute en het London Health Sciences Center.

“Vanwege talrijke barrières krijgen veel patiënten die daarvoor in aanmerking komen echter nooit een transplantatie.”

Garg en een multidisciplinair team van artsen en onderzoekers hebben een mogelijke oplossing ontwikkeld met als doel patiënten te helpen barrières te overwinnen en hun toegang tot niertransplantatie en levende nierdonatie te verbeteren.

Bij het ontwerp van deze oplossing waren verschillende belanghebbenden in de gezondheidszorg betrokken, waaronder patiënten, en was de focus gericht op het verbeteren van vier cruciale componenten: administratieve ondersteuning, onderwijs, ondersteuning door collega’s en voortgangsmonitoring.

Deze interventie, genaamd Enhancing Access to Kidney Transplantation and Living Kidney Donation (EnAKT LKD), werd getest in een uniek klinisch onderzoek in de hele provincie, ingebed in routinematige zorgomgevingen en bestudeerd met behulp van bestaande gegevens uit de praktijk.

De proef omvatte alle 26 nierzorginstellingen in Ontario, die zich toelegden op de geavanceerde behandeling van chronische nierziekten, met zorg verleend door meer dan 3.600 beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. Met een totaal van 20.000 deelnemers – wat overeenkomt met de capaciteit van Madison Square Garden – verdeelde het onderzoek de deelnemende patiënten gelijk: 10.000 van hen ontvingen de interventieoplossing, terwijl de overige 10.000 standaardzorg kregen. Dit uitgebreide experiment duurde iets meer dan vier jaar.

“Patiënten met een gevorderde nierziekte in het onderzoek hadden bijna dialyse nodig of waren al bezig met onderhoudsdialyse,” zei Garg. “Ongeveer de helft van de patiënten die bijna dialyse nodig hadden, begon tijdens de proefperiode met dialyse.”

Met het uitbreken van de COVID-19-pandemie, twee en een half jaar na het begin van de proef, werden veel aspecten van de geteste oplossing verstoord en kon de proef haar primaire doel, namelijk het verbeteren van de toegang tot de nieren, niet bereiken. De lessen en inzichten die uit de ervaring zijn geleerd, zijn echter cruciaal.

de bevindingen, gepubliceerd in JAMA Interne Geneeskundetoonde aan dat er geen significant verschil was tussen de interventiegroep en de gebruikelijke zorggroep in het aantal voltooide stappen richting het ontvangen van een niertransplantatie. Het aantal evaluaties van levende nierdonoren om er zeker van te zijn dat ze gezond waren om een ​​nier te doneren, was echter numeriek hoger in de interventiegroep vergeleken met de gebruikelijke zorggroep.

“Het samenwerken met verschillende belanghebbenden om oplossingen te vinden, verbinding te maken met zorgprofessionals in een gemeenschap van toonaangevende praktijken en het opleiden van patiënten en zorgprofessionals is nuttig geweest. We hebben geconstateerd dat wanneer ontvangers van een transplantatie en voormalige donoren hun persoonlijke ervaringen delen, zij hoop bieden.” Garg zei: ‘Voor andere patiënten heeft dit bijgedragen aan een verandering in de houding.’ ‘De betrokkenheid van patiënten en partners heeft ook een precedent geschapen voor toekomstige inspanningen.’

Als onderdeel van de peer-ondersteuningscomponent bood het Transplant Ambassador Program (TAP), bedacht door Garg en beheerd door meer dan 85 personen die een niertransplantatie hadden ondergaan of levende nierdonoren waren, persoonlijke inzichten en emotionele steun aan degenen die een niertransplantatie ondergingen. tijdens het proces.

“Als nierpatiënt die dialyse ondergaat en dertien jaar geleden een niertransplantatie heeft ondergaan, weet ik uit de eerste hand hoe volledig een niertransplantatie iemands leven kan veranderen. Maar ik weet ook dat de weg naar een transplantatie voor niemand gemakkelijk is en vrijwel onmogelijk zonder ondersteuning. en onderwijs. En hoop”, zegt Susan Q. McKenzie, patiëntpartner en medeoprichter en voorzitter van het Transplant Ambassador Program.

“Veel patiënten hebben ons direct verteld dat we een verschil hebben gemaakt in hun leven.”

Er werd ook een verschuiving waargenomen in de manier waarop het personeel van nierprogramma’s tijdens de onderzoeken het kwaliteitsverbeteringswerk benaderde.

“Het is uiterst belangrijk voor een gezondheidszorgsysteem om nierprogramma’s en transplantatiecentra te hebben die voortdurend leren en verbeteren. Door deze ervaring hebben we een cultuur van kwaliteitsverbetering onder het personeel van het centrum ondersteund”, aldus Dr. Seychelle Yohanna, Regionaal Medisch Centrum. Leider voor de Nierdivisie. Niertransplantatie bij Ontario Kidney Network, en een niertransplantatiespecialist bij McMaster University.

Op basis van de lessen die uit deze ervaring zijn geleerd, voltooit het team momenteel een procesevaluatie om de toekomstige aanpak te verbeteren.

“Sommige vroege gegevens duiden op een betere integratie tussen verschillende componenten, meer gezondheidszorgmiddelen, een betere omscholing van wisselend personeel en duidelijkheid over wie verantwoordelijk is voor wat tot toekomstig succes zou kunnen leiden”, aldus Garg.

Belangrijkste componenten van EnAKT LKD

  • Administratieve ruggengraat: Een speciale operationele groep zorgde voor de vorming van kwaliteitsverbeteringsteams op basisniveau, waardoor de prestaties werden gestimuleerd en de uitwisseling van beste praktijken werd bevorderd.
  • Empowerment door middel van onderwijs: Middelen voor gezondheidszorgteams, patiënten en potentiële donoren zorgen voor een geïnformeerde gemeenschap.
  • Niertransplantatieambassadeursprogramma: Onder leiding van meer dan 85 ontvangers en donoren van niertransplantaties deelde dit peer-geleide initiatief persoonlijke verhalen en bood het essentiële emotionele steun.
  • VOLG VOORUITGANG: Kwartaalrapporten houden CKD-programma’s op de hoogte van het traject dat patiënten door de stadia van de transplantatie afleggen.

meer informatie:
Amit JAMA Interne Geneeskunde (2023). DOI: 10.1001/jamainternmed.2023.5802

Tijdschriftinformatie:
JAMA Interne Geneeskunde