Bent u het beu om geobsedeerd te zijn door de rentetarieven? Jammer, want we kunnen niet stoppen

Op dit moment bent u misschien een beetje moe van het nadenken over rentetarieven. Komen er nog meer hoogtepunten? Hoe ziet de hypotheekrente er over twee jaar uit? Hoe vaak heeft de Fed het woord ‘onzekerheid’ gebruikt in haar laatste verklaring? Zeven?!

Afgelopen donderdag stegen de rendementen op langlopende obligaties opnieuw, omdat de Amerikaanse inflatiecijfers voor september warmer waren dan verwacht. Nu kent u het scenario: aandelen, vooral dividendbetalers, dalen, de volatiliteit neemt toe en de kans op een verdere renteverhoging neemt toe. Afspoelen en herhalen.

Praten over rentetarieven zuigt een groot deel van de zuurstof in de kamer op. Voor veel beleggers begint er een zekere mate van rentestress op te treden. Nou, dat is jammer, want dit is het tijdperk van de financiële markten waarin de rente centraal staat.

Stijgende rentetarieven vormen een ‘gouden draad’, zegt Ian Colley van All Star Charts. Dit is “het hoofdthema dat de belangrijkste activaklassen samenbindt, waardoor de prijzen en ons allemaal meetrekken”, schreef de beleggingsanalist.

Pakketten voor beleggingsonderzoek staan ​​tegenwoordig vol met grafieken en commentaar over de relaties tussen obligatierendementen en al het andere. Alles, van grondstoffen tot valuta’s en aandelen, lijkt in lijn te zijn met de richting van de rentetarieven.

Hoewel de obsessie met rentetarieven oud is, is er geen andere keuze dan zich te onderwerpen aan de alomtegenwoordige macht van de markten.

Opgemerkt moet worden dat de rentetarieven enigszins belangrijk zijn. Hoewel dit vooral niemand zou verbazen, zouden hogere rentetarieven de economie verder kunnen beïnvloeden dan het voor de hand liggende eerste-orde-effect – waardoor de aflossing van bestaande schulden duurder zou worden.

“Puur financieel gezien maken hogere rentetarieven de toekomst minder waardevol.” “Dit heeft diepgaande en verstrekkende gevolgen, niet alleen op de werkelijke kosten van het kopen van een huis”, zegt Eric Lascelles, hoofdeconoom bij RBC Global Asset Management.

Nu kan iedereen met een hypotheek met variabele rente getuigen van de diepgaande gevolgen die dit momenteel heeft voor zijn persoonlijke financiën. Aan de andere kant van deze regeling int de kredietverstrekker echter die hogere betalingen.

Het allerbelangrijkste is dat iedereen die een investering overweegt die gericht is op toekomstige voordelen, de hindernis van stijgende rentetarieven moet overwinnen. Het maakt het moeilijker om de cijfers goed te krijgen, omdat de verwachte bonnen plotseling minder waardevol worden.

Op een aantal cruciale manieren zijn de economische gevolgen van al deze renteverhogingen nog niet gerealiseerd. De arbeidsmarkten in de Verenigde Staten en Canada zijn nog steeds druk bezig met het in dienst nemen van mensen. De bedrijfswinsten en de consumentenbestedingen waren veel beter bestand tegen een rentestijging van 500 basispunten dan de consensus verwachtte.

Sommige economen beginnen zich af te vragen of de rente wat aan kracht heeft ingeboet. ‘Misschien leven we in een wereld waarin de rente minder een instrument is om de economie te sturen dan ze ooit waren’, zei de voormalige Amerikaanse minister van Financiën Lawrence Summers vorige week.

Dit idee, dat steeds meer terrein wint, kan eenvoudigweg niet inschatten hoe lang het zal duren voordat de renteverhogingen volledig doordringen in de economie.

Als we kijken naar zeven decennia van renteverhogingsprogramma’s in de VS, bedroeg de gemiddelde tijd die het duurde voordat een recessie zich voordeed 27 maanden vanaf de eerste renteverhoging, zo blijkt uit onderzoek van RBC. Deze tijdlijn zou het begin van de recessie medio 2024 aangeven.

Vorig jaar rond deze tijd voorspelden economen vrijwel zeker dat er in het daaropvolgende jaar een recessie zou uitbreken. Volgens de voorspellingen van Bloomberg Economics uit die tijd was die waarschijnlijkheid 100 procent.

Nu er geen recessie in zicht is, is het vertrouwen in een zachte landing toegenomen. Misschien kunnen we toch uit deze inflatoire puinhoop komen terwijl de economie intact is. Maar dit kan ook de inherente vertraging in het monetair beleid onderschatten.

Er is zelfs een argument dat het langer zal duren voordat de rentestijgingen die we al hebben meegemaakt effect zullen hebben dan normaal het geval zou zijn. Huishoudens zijn uit de ergste pandemie gekomen met een historisch hoog spaaroverschot, terwijl een aanzienlijk deel van de bedrijfsschulden tegen gunstige tarieven werd aangehouden. In beide gevallen was er enige bescherming tegen stijgende rentetarieven.

Een groot deel van de pijn en de kosten van hogere rentetarieven zijn eenvoudigweg uitgesteld. In zijn toespraak in Jackson Hole, Wyoming, in augustus zei Fed-voorzitter Jerome Powell: “Er zou nog aanzienlijk meer neergang in de pijplijn kunnen zitten.” Vorige week zei Andrew Bailey, gouverneur van de Bank of England: “Er lijkt sprake te zijn van een langere transitie en een langere vertraging.”

Het kan dus zijn dat we moeten wachten tot al deze verscherpingen werken. Moeten beleggers in de tussentijd enige verlichting verwachten van de stijgende rentetarieven en obligatierendementen? Het is verleidelijk om te denken dat ze dicht bij hun piek zitten, waarbij de Amerikaanse 10-jaarsrente vorige week een hoogste punt in 16 jaar bereikte van ruim 4,8 procent.

Het kan zeker lijken alsof de huidige rentetarieven en rendementen historisch hoog zijn. Het wordt vaak omschreven als “hoog” of “verheven”. Dit komt omdat beleggers gewend waren aan de 40-jarige megatrend van dalende rentetarieven. Breid de tijdlijn uit en het recente prijspad ziet er veel minder dramatisch uit.

De gestage stijging van de rente op langlopende obligaties houdt verband met de inflatieverwachtingen, die de laatste tijd de verkeerde kant op gaan.

Totdat de inflatie verslagen is en/of de economie onder monetaire druk instort, zullen hoge en stijgende rentetarieven de gouden draad van de markten blijven.