Maak kennis met Sterre Kalis: de 21-jarige die Den Haag verruilde voor Headingley

Elizabeth Butcherby: Ze debuteerde internationaal op 14-jarige leeftijd, had op 18-jarige leeftijd een profcontract in Australië en vestigde een jaar later een wereldrecord, maar de 21-jarige Stier Callis heeft veel te bieden.

Praten met Cricketspeler De laatste dag van quarantaine voordat u lid wordt De noordelijke diamant Teamgenoten, Ster Callis Bespreek alles en niets.

Verzekering in Nederland (“We hadden een avondklok van negen uur ‘s avonds tot 05:30 uur’ s ochtends”), haar nieuwe fiets (“Ik ben niet goed, mijn maximale afstand is 57 kilometer”), en welk strand voor haar klasgenoten die ze vorige zomer ook meenam (misschien Scarborough, zeker niet Whitby – niet Dracula.)

Tot een paar weken geleden werkte ze aan het Nederlandse equivalent van de NHS, hielp ze het vaccinatieprogramma in haar rol als afsprakenplanner en volgde ze crickettraining wanneer daar tijd voor was.

Maar na 50 minuten babbelen is Callis duidelijk geen gewone 21-jarige. In feite heeft ze in 21 jaar meer bereikt dan veel mensen in hun leven hebben bereikt.

Op 14-jarige leeftijd was ze een internationale cricketspeler en maakte ze haar debuut voor Nederland in de Europese kwalificatiewedstrijden tegen Schotland op Rugby School. Na twee ongeslagen hits werd het meisje naar de top van de ranglijst gebracht, waar ze sindsdien is gebleven.

^{Callis vecht vorig seizoen voor Northern Diamonds voor de Rachel Heeho Flint Cup}

Vier jaar later kreeg ze een profcontract bij de Queensland Fire en deelde ze een kleedkamer met de Australische internationale spelers Jess Jonasen, Beth Mooney en Delisa Chemens.

In 2019 kwam ze in de recordboeken nadat ze 126 ongeslagen goals had gescoord tegen Duitsland in La Manga – de hoogste single hit in de T20I voor dames. Ze heeft het record niet meer en het Australische duo Meg Lanning en Alyssa Healy heeft haar voor het aanbreken van 2020 ingehaald, maar ze is toch een goed gezelschap.

Toen hij opgroeide aan de westkust van Nederland, was Kalis ‘eerste cricketervaring het klassieke oudere broer-scenario, een vleermuis zwaaien aan de grens terwijl een vijfjarige zich verveelde en zijn wedstrijden bekeek. Opgemerkt moet worden dat Den Haag geen reputatie heeft voor het produceren van stellaire cricketspelers. Net als de rest van het land zijn voetbal en hockey de meest populaire sporten. Toevallig bevond de voetbalclub van haar broer zich naast een cricketstadion, de droommix van een ouder tussen een zomersport en een wintersport op dezelfde locatie.

Calis, zelf, gaf de voorkeur aan hockey boven de grond en zette haar balans met cricket voort totdat haar internationale carrière haar dwong haar stok met tegenzin op te hangen.

“Je was zo goed!” Ze lacht. “Ik was zo verdrietig om te stoppen, maar ik hou meer van cricket en je kunt de twee echt niet samenvoegen op dat niveau. In mijn jeugd combineerde ik de twee en twee keer per jaar, we reisden naar het buitenland om toernooien te spelen. We gingen naar Sri. en ik, Lanka en Thailand realiseerden zich dat het geweldig was om te reizen om een ​​spel te spelen. “Cricket en de lokale bevolking en hun culturen leren kennen, daarom koos ik voor cricket, ik ben er ook beter in!

“Maar als ik terug ga naar Nederland, duurt het hockeyseizoen altijd nog twee of drie maanden, dus ik kan met vrienden spelen als ze me vragen om te komen spelen. Ik speel nog altijd.”

Toen nam ze op zeventienjarige leeftijd een drastische stap. Met de hulp van FairBreak Global, een organisatie die gendergelijkheid ondersteunt in sport, amusement, kunst en onderwijs, ontwortelde Calis haar leven en verhuisde ze bijna 27.000 kilometer om cricket te spelen voor University of Tasmania CC.

“In Nederland zijn de kansen om te trainen met de beste coaches ter wereld en de beste spelers kleiner dan wanneer je in een cricketland zou zijn”, zegt ze. “FairBreak heeft me veel geholpen. Ze hebben me meer kennis van de wereld gegeven, kansen gegeven om mijn cricketspel te ontwikkelen met de beste coaches, trainingsfaciliteiten en te spelen met de beste spelers.”

“Voor een deelnemende cricketspeler is het moeilijk om op je deur te kloppen en je naam daar te onthullen. Het is moeilijk om te concurreren met spelers uit India, Australië en grote landen voor twee of drie overzeese slots, dus blootstelling is belangrijk.”

Toen ik in Australië aankwam, was het verschil enorm. “Toen ik naar Tasmanië kwam, wist iedereen wat cricket was!” Jij lacht. “In Nederland, als een kind vier jaar oud is, zal hij voetbal hebben voor zijn verjaardag, en in Australië alle straatcricket. Het is geweldig om iedereen te zien die de sport die je speelt kent.”

De kansen kwamen de komende jaren snel voor Calis. Hij trainde bij het Tasmaanse staatsteam, bracht twee weken onder de voogdij van Alex Blackwell door bij de Sydney Thunder en één opeenvolgend profseizoen in Brisbane, bij de Queensland Fire en Melbourne. Tijdens de Australische winter is ze weer binnen

Holland, verdeelt zijn tijd tussen zijn eigen cricketclub en county cricket met Essex.
En in de zomer van 2020 loont het allemaal om op hun deuren te kloppen. Northern Diamonds, de regionale kant van Yorkshire en het noordoosten, bood haar een contract aan voor de Rachel Heho Flint Cup – het hoogste niveau van Engelse binnenlandse cricket – en plotseling merkte Calis dat ze een kleedkamer deelde met dezelfde spelers die ze leuk vond. De tribunes tijdens de Cricket World Cup Final 2017 in Lords.

“Ik voelde een beetje druk”, herinnert Calis zich. “Ik kwam niet echt trainen om een ​​experiment te doen, dus ik wilde presteren, de resultaten bepalen. Er is altijd druk in een nieuwe omgeving. Sommige dialecten waren moeilijk te begrijpen, maar het leven in Australië met een paar vreemde accenten hielp me, dus alles ging goed! “

‘Ik was een beetje zenuwachtig. Er waren Jenny Jean, Katherine Brent en ook Nat [Sciver] En Lauren [Winfield-Hill] Iedereen die ervoor speelt Engeland En toen ik jonger was, keek ik ze altijd op tv en in de stadions. Ik was in 2017 in Engeland, dus ik keek naar de finale tegen India en twee poulewedstrijden, dus dat was gaaf – en ik kon er niet echt aan denken om vier jaar later met hen samen te werken – dat is zo gaaf!

Gelukkig had een van de bovengenoemde wereldsterren een Nederlandse connectie die de zenuwen van de jongeman hielp kalmeren. “Nat zei dat haar ouders vroeger in Den Haag woonden en dat de sfeer geweldig was. Ze noemde de straat twee minuten van waar mijn moeder woonde, dus ze wist precies waar ze woonde”, vertelt Callis.

Seizoen Preview Podcast: The Northern Diamonds

In haar eerste seizoen in Diamond Blue toonde Callis haar veerkracht door van drie opeenvolgende eenden te springen om 2020 af te sluiten met 197 teamshots en een halve eeuw te scoren in de inaugurele bekerfinale van Rachel Huehoe Flint in Edgbaston. Dit zijn echter haar hoge normen, ze is kritisch over haar prestaties in de bekerwedstrijd ondanks dat haar team de hoogste goals scoorde.

“Het was een moeilijke start met drie eenden, en ik had het echt moeilijk, en het was niet goed voor het zelfvertrouwen. Maar ik probeerde me aan mijn plannen te houden en hard te trainen om het team te laten zien wat ik kon doen terwijl ik scoorde. drie jaren vijftig. ” “Toen we in de finale zaten, was het geweldig, spelen in geweldige stadions in echt goede stadions en live wedstrijden uitzenden. Mijn familie en vrienden konden niet komen, maar ze konden het live bekijken.”

Maar persoonlijk moest ik in de finale wat langer blijven en mijn team helpen winnen. Dit is een leercurve voor mij om op bepaalde momenten van de wedstrijd te blijven. Ik heb veel met mijn coach gesproken over de finale en heb geleerd van mijn fouten. “

“Het is natuurlijk geweldig om vijftig goals te scoren”, geeft Calis toe, “maar ik was teleurgesteld dat ik mijn team niet kon helpen winnen.” “Ik was blij met mijn prestatie, maar ik heb liever een eend en win de finale dan 50 en verlies. Ik hoop de finale te onthouden en in de toekomst te leren van mijn fouten.”

^{Calis viert twee eeuwen van haar halve eeuw voor de Noordelijke Diamant}

“En tijdens het seizoen heb ik veel tijd op het veld doorgebracht met Jenny Jean en dat was gaaf. Ik sloeg ermee, luister naar haar, wat ik dacht van de situatie, wat ik dacht dat het beste was om te doen – het was echt goed met haar te slaan. “

Ze had veel tijd om na te denken over de finale van vorig seizoen. Bij aankomst in Nederland in oktober zat het land opgescheept met een tweede golf van Covid-19, waardoor de regering gedwongen werd strikte uitgaansverboden op te leggen en alle niet-essentiële diensten stop te zetten. Het duurde drie lange weken zonder cricket voordat topsport het groene licht kreeg om door te gaan, waardoor het Nederlands elftal kon trainen, maar geen wedstrijden kon spelen.

Het is dus geen verrassing dat ze opgewonden is als je haar dagboek voor de rest van 2021 bekijkt: Rachael Heyhoe Flint Trophy en T20 regionaal Met Diamonds, WK-kwalificatiewedstrijden met Nederland, en misschien, als de prestaties naar hun zin gaan, standhouden Cent.

“Ik kan echt niet wachten”, zegt ze. “Ik kijk uit naar de T20’s omdat ik me de hele winter op mijn T20 heb gefocust, kracht en 360 graden spelen, dus ik kan niet wachten om alles wat ik heb geleerd tijdens het trainen in een wedstrijd te gebruiken.

Young Sparks rennen vrijuit

“Ik wil dit jaar veel rondes scoren en iedereen laten zien waartoe ik in staat ben – ik zou graag honderd willen scoren in elke wedstrijd. Ik zou ook graag in The Hundred willen spelen en ik zal risico’s nemen.” Toon m. Ik moet gewoon een heel goede prestatie neerzetten en in juli kijken of ik een plaats kan krijgen.

“En in december kregen we de WK-kwalificatiewedstrijd die meer dan 50 jaar oud was, deze werd verplaatst vanwege Covid, dus we weten niet wanneer die zal zijn. Maar het is zo geweldig omdat het onze eerste kwalificatiewedstrijd in 50 jaar is. ! “

Maar als een echte professional laat ze de kans om zich te kwalificeren voor het WK haar niet afleiden van de taak die voor haar ligt, namelijk om het Diamonds-seizoen het begin te maken van de overwinning tegen hem. Centrale vonken Het corrigeren van de fouten van vorig seizoen in de finale komt aan het einde van het seizoen.

“Het zal nog een paar jaar duren voordat Nederland het WK bereikt, ons team is erg jong. We kunnen zien wat de toekomst in petto heeft, maar voorlopig concentreer ik me op mijn Engelse carrière hier, spelen voor diamanten. en het winnen van toernooien ”, zegt Callis.