Treinongeluk in Griekenland: woede over slachtoffers van Elite Rail Tragedy

De laatste keer dat ik Dimitra Capitano zag, was toen mijn vier jaar oude Labrador haar zag en hij trok me naar haar toe en sprong op haar voor een dikke knuffel. Ze woonde aan de overkant van de straat met haar ouders en haar hond, Freddie, en behaalde afgelopen juni haar diploma kleuteronderwijs.

Ze was een van de 57 bevestigde slachtoffers van de ergste treinramp ooit in Griekenland, en zoals velen van hen was ze een student.

Deze tragedie schokte Griekenland. Er gingen zoveel jonge levens verloren dat het een nationale uitbarsting van verdriet en woede ontketende, vooral gericht tegen de heersende klassen van het land. Het is niet de eerste keer dat Grieken zich verraden voelen door hun politici.

Dimitra stapte na het beëindigen van haar semester in de trein in Volos aan de kust en zat in een van de voorste rijtuigen van de passagierstrein met 350 passagiers van Athene naar Thessaloniki.

Kort daarna wordt de trein per ongeluk omgeleid naar hetzelfde pad als een tegemoetkomende goederentrein. De twee treinen botsten frontaal op elkaar met een snelheid van bijna 160 km/u. Dimitra’s dood werd bevestigd door haar DNA te matchen met dat van haar moeder, Christina.

De directe oorzaak van deze ramp kan een menselijke fout zijn geweest. Maar dit had voorkomen kunnen worden als Griekenland zo’n essentieel onderdeel van zijn kritieke infrastructuur niet schaamteloos had genegeerd. Het spoorwegnet heeft te lijden gehad onder jaren van onderinvestering en verwaarlozing, en de aanhoudende schuldencrisis van Griekenland is slechts een deel van het verhaal.

Dimitra was erg geliefd in mijn buurt in Thessaloniki. Een slanke jonge vrouw met lang krullend haar had altijd een brede glimlach. Ik werkte als hondenoppas terwijl ze studeerde en mijn hond, Roman, bracht talloze dagen bij haar thuis door, vaak op haar bed.

Ze was een van de drie mensen die omkwamen bij het ongeluk uit deze kleine wijk. Een vierde slachtoffer raakte zwaargewond, maar overleefde het.

Kelly Porfiridou, 23, was een religieuze student die stierf samen met haar vriend Nikitas Karatyodorou, ook 23. Hij was een brandweerman die volgens collega’s op weg was om zijn ouders in Thessaloniki te bezoeken. Hun gezamenlijke begrafenis vond een paar dagen geleden plaats in mijn buitenwijk.

Als ik mijn hond uitlaat, naar de bakker, de slager of de kiosk ga, gaat het gesprek altijd over treinwrak en eindigt het vaak in tranen. Niemand kan deze ramp aan en je voelt de woede over het Griekse politieke systeem en decennia van politieke mislukkingen.

Ik was van plan om zelf die trein te nemen en zou in het eerste rijtuig hebben gezeten, dat kort na de botsing explodeerde, met temperaturen binnen die 1.300°C bereikten. Maar ik heb mijn plannen iets eerder gewijzigd en in plaats daarvan naar huis gevlogen.

Er zijn in heel Griekenland massale protesten geweest, de grootste waarmee deze regering te maken heeft gehad sinds ze in juli 2019 aan de macht kwam.

Athene en Thessaloniki zagen tienduizenden mensen op straat. Van Evros in het noorden tot Kreta in het zuiden zijn de Grieken verenigd in hun verdriet en woede.

“Deze misdaad zal niet worden vergeten, wij zullen de stem zijn van alle doden”; Op sommige borden stond: “DIT WAS GEEN ONGEVAL, HET WAS EEN MOORD.”

De regering van Kyriakos Mitsotakis is bezig de schade te beperken en dit heeft de publieke woede aangewakkerd. Ze beloofde het incident te onderzoeken. De minister van Verkeer trad af. De premier heeft, nadat hij de ramp aanvankelijk aan een menselijke fout had toegeschreven, nu zijn excuses aangeboden en in een kabinetsvergadering gezegd: “Ik neem mijn verantwoordelijkheid.”

Het treinverkeer is opgeschort totdat de veiligheid is hersteld. Hij beloofde nieuw geld voor infrastructuurontwikkeling en personeelswerving. De stationschef die per ongeluk de twee treinen op hetzelfde spoor liet omleiden, is in afwachting van zijn proces veroordeeld tot gevangenisstraf.

Maar voor veel Grieken is dit allemaal te laat. Volgens vroege peilingen zegt 87% dat er andere oorzaken zijn dan menselijke fouten, en dat schuld moet worden vastgesteld. Elke dag zorgen nieuwe onthullingen over de erbarmelijke staat van het Griekse treinnetwerk voor meer afschuw, woede en wantrouwen bij de politieke klasse.

Een klasse die het spoorwegsysteem verwaarloosde, operaties privatiseerde, miljoenen uitgaf aan beveiligingssystemen om ze vervolgens te laten rotten en vitale EU-financiering te verspillen. De Grieken zijn boos dat er miljarden zijn uitgegeven aan nieuwe straaljagers, terwijl kritieke infrastructuur ondergefinancierd en onderbezet is gebleven.

“Ze geven niet om ons. Ze geven niet om ons leven”, zei een gepensioneerde senior manager in mijn buurt, Giorgos genaamd, die twee van de jonge slachtoffers goed kende.

Deze woede tegen het regime heeft nu al een diepgaand effect op het politieke landschap in Griekenland. Mitsotakis was er zeker van dat hij in april vervroegde verkiezingen zou uitschrijven, voordat zijn ambtstermijn in juli afliep. Het treinwrak veranderde zijn plannen.

De verkiezingen zullen worden vertraagd door een terugslag die de centrumrechtse partij Nieuwe Democratie duur zou kunnen komen te staan ​​in de peilingen. Zijn eerdere voorsprong op de belangrijkste oppositiepartij is afgenomen, terwijl veel rand- en protestpartijen hebben gewonnen.

De spoorwegramp trof de premier hard, zegt Aristides Hatzis, hoogleraar rechtstheorie aan de Universiteit van Athene, omdat het een van zijn belangrijkste verkoopargumenten verloochent. Mitsotakis heeft zichzelf altijd gepresenteerd als een bekwaam bestuurder en liberale technocraat, in staat om Griekenland te hervormen en het land naar modernisering te leiden.

Zijn regering heeft regelmatig gewezen op haar succes bij het moderniseren van enkele van de noodlijdende openbare sectoroperaties in Griekenland. Maar het is begrijpelijk dat het online zetten van het belastingstelsel overschaduwd werd door het besef van de kiezers dat hun spoorwegnet een echte dodelijke val is.

Voor professor Hatzis is het grootste gevaar waarmee Griekenland nu wordt geconfronteerd, dat mensen het vertrouwen in het politieke systeem verliezen: “Zo’n afbraak van legitimiteit heeft historisch gezien in het voordeel van extreemrechts gewerkt.”

De politieke gevolgen betekenen weinig voor families die dierbaren hebben verloren. Dimitra’s begrafenis was hier die dag een rustige aangelegenheid. Toen ik haar moeder zag, vroeg ik haar of we iets konden doen. Ze antwoordde: “Ik wil gewoon mijn dochter terug.”