‘Special Interest’-exposities die de moeite waard zijn om te zien en opnieuw te zien – The Royal Gazette

Warwick Academy-studenten Alia Mascares (links) en Lily Ross bekijken de kunst van Rana Begum in Simplicity of Form: Abstraction Revealed (Foto door Akil Simmons)

De Bermuda National Gallery heeft onlangs twee nieuwe galerijen geopend – een in de Watlington Room en een verspreid over de Humann Gallery, Young Gallery en de bovenverdieping Mezzanine.

De tentoonstelling in de Watlington Room bestaat uit een selectie renaissanceschilderijen uit de Watlington Collection. De titel van de tentoonstelling is Meesterwerken van de Renaissance: Selecties uit de Rijkscollectie. De curator van deze tentoonstelling is het BNG-curatorenteam.

De tentoonstelling in de hoofdzalen presenteert aspecten van moderne en postmoderne abstractie uit de Green Family Collection. De titel is Simplicity of Form: Renewed Abstraction.

Wij, de mensen van Bermuda, zijn de familie Green veel dank verschuldigd voor hun vrijgevigheid, vooral voor het uitlenen van deze mooie tentoonstelling. Samengesteld door Yves Judith Thomas.

Ik zie in deze twee tentoonstellingen een synergetische energie, wat betekent dat hun totale impact samen groter is dan wanneer ze volledig gescheiden tegenstellingen zouden zijn. Deze twee shows lijken met elkaar in wisselwerking te staan.

Moderniteit, zoals ik het zie, is het resultaat van een voortdurende uitbreiding van menselijke kennis die begon met de Renaissance. Er wordt zelfs gezegd dat de moderniteit ondenkbaar is zonder de renaissance. In feite werd de Renaissance soms de vroegmoderne tijd genoemd.

Er zijn tien schilderijen in de Renaissance Gallery. Zes van hen zijn Italiaans, de meeste uit de hoogrenaissance. We beschouwen ze alle zes als kleine meesters, en toch is er voor het grootste deel enige indicatie van een besef van de verworvenheden van de Renaissance; Bijvoorbeeld vooruitgang in lineair perspectief en een beter begrip van de menselijke anatomie.

Van de vier overgebleven werken zijn er drie uit de noordelijke renaissance, in dit geval Vlaanderen en Holland. portret van een dame van Cornelis de Vos springt eruit. Hoewel niet zo bekend als zijn tijdgenoot, Peter Paul Rubens, was de Vos in zijn tijd vooral bekend als portretschilder.

Het vertegenwoordigt de Spaanse barok, een schilderstijl die zich in de loop van de zeventiende eeuw in Spanje ontwikkelde Studie van de verloren zoon van Bartolome Esteban Murillo. Hij staat bekend om zijn religieuze schilderijen.

Het woord renaissance betekent wedergeboorte en suggereert in dit geval een herbezoek aan de klassieke wereld van het oude Griekenland en Rome.

Tijdens de vijftiende en zestiende eeuw probeerden Italiaanse beeldend kunstenaars, architecten en schrijvers hun erfenis uit het klassieke verleden nieuw leven in te blazen, maar tegelijkertijd groeide de belangstelling om de omringende visuele wereld zo nauwkeurig mogelijk te beschrijven.

Historici wijzen erop dat deze interesse in de natuurlijke wereld aanvankelijk werd gestimuleerd door de prediking en leer van de heilige Franciscus van Assisi en dat deze interesse voor het eerst artistiek tot uiting kwam in de schilderijen van de veertiende-eeuwse kunstenaar Giotto di Bondone.

Hoe het ook zij, het verleden bracht de toekomst voort en door het werk van de architect Filippo Brunelleschi en anderen werd een ordelijk en wiskundig nauwkeurig lineair perspectief ontwikkeld. Naast de studie van de menselijke anatomie door middel van dissecties zoals uitgevoerd door zoals Michelangelo en Leonardo da Vinci ontdekken we het begin van de wetenschappelijke revolutie en de motivatie om hun eigen omgeving artistiek weer te geven.

Als je de ontwikkeling van de westerse kunst van de vijftiende tot en met de twintigste eeuw en daarna volgt, rekening houdend met de technische vooruitgang in de optica (microscopen, telescopen, camera obscura, fotografie, enz.) Ik denk aan de subatomaire en cellulaire wereld, maar ook aan verkenningen van het universum.

Dit alles brengt ons bij de ‘abstracts’ die momenteel in BNG te zien zijn van de familiegroep Green.

Er zijn 21 werken in deze tentoonstelling.

Het woord “abstract” komt van het Latijnse abstractus wat terugtrekken, verwijderen, etc. betekent. Dit verwijst naar afgeleid van iets, maar in een vereenvoudigde of beknopte vorm. In die zin is de meeste kunst, historisch gezien, afgeleid van iets dat ver verwijderd is van de werkelijke schilderkunst, en is daarom referentieel en, in verschillende mate, abstract.

Met kunstenaars als Mondriaan en zijn volwassen stijl ontdekte ik iets geheel nieuws; “Abstract” als werkwoord is nauwelijks van toepassing. Dit type kunst is volledig niet-referentieel.

Mondriaans artistieke stijl ontwikkelde zich geleidelijk. Beginnend met realisme, werd zijn kunst steeds abstracter totdat hij uiteindelijk overging van het abstraheren van wat hij in de natuur zag naar het schilderen van wat totaal niet-referentieel was.

In de woorden van Paul Klee, de beroemde Duits-Zwitserse kunstenaar uit het begin van de 20e eeuw: “Kunst reproduceert niet het zichtbare, het maakt het zichtbaar.”

Wassily Kandinsky zag in abstracte kunst iets verwant aan abstracte kwaliteiten in muziek, die hij visueel probeerde na te bootsen.

Interessant is dat Kandinsky’s Russische landgenoten, Naum Gabo en Antoine Pevsner, vrijgelaten in 1920, realistische verklaring. In dit document duidt ‘realistisch’ een meer absolute neoplatonische realiteit aan dan enige imitatie van de natuur. Realisme betekent hier de realiteit van de daadwerkelijke fysieke actie van de kunst zelf.

Picasso combineerde verschillende kubistische kwaliteiten die hij zag – bijvoorbeeld in de werken van Cézanne of Afrikaanse tribale kunst. Nog verrassender waren de aspecten van gelijktijdigheid die hij leerde van Einsteins relativiteitstheorie, die werd gepubliceerd in 1905, hetzelfde jaar dat Picasso op zoek was naar nieuwe manieren om de wereld te zien door middel van wat we nu kennen als het kubisme.

Er zijn een aantal verhalen over de impact die het werk van Einstein op Picasso had, maar het is duidelijk dat iemand met kennis van zaken Picasso beschreef op een manier die hem in staat stelde te begrijpen hoe het zijn kijk op de wereld zou kunnen beïnvloeden. Picasso’s bottom line was om meerdere gezichtspunten te gebruiken in een enkel kunstwerk.

Het is veelbetekenend dat sommige modernisten zijn begonnen de essentie van kunst te benadrukken – basiselementen zoals lijn, vorm, kleur, ruimte, enz. Dit zijn voorbeelden van degenen die van deze essentiële elementen de “raison d’être” van de kunst zelf hebben gemaakt.

Bermuda’s BNG Abstract Show brengt enkele van de sterren van de moderne tijd binnen. Op het centrale podium, direct tegenover de ingang van de BNG, staat de Britse kunstenaar Bridget Rileys Ezie hetHij is een schoolvoorbeeld van beeldende kunst of, zoals T.tijd Het tijdschrift noemde het “Op Art” – duidelijk geassocieerd met pop-art. Er zijn ook nog twee andere voorbeelden van Riley’s werk te zien.

Ook een andere kunstenaar met drie werken is te zien, dit keer de Amerikaanse kunstenaar Frank Stella. Merk in het bijzonder op dat zijn litho Q heetUathlamba ik Uit serie V uit 1968. Zijn werk bevindt zich in het “minimalistische” kamp.

Anni Albers, een beroemde Duitse kunstenaar en Bauhaus-leraar die ook de vrouw is van Josef Albers, een andere Bauhaus-leraar, heeft een interessante schermversie laten zien genaamd brief; Interessant genoeg suggereert de titel een letter, zoals in letter, of als een letter, zoals in het alfabet. Of zou het beide kunnen zijn?

Opvallend is de herschepping van Mondriaan door Tom Sachs. Het heet NYork City 1, Het is volledig gemaakt met verschillend gekleurd plakband op het triplex.

Alexander Liebermann was wat Leon Battista Alberti (1404-1472) een ‘omo universal’ zou noemen, wat betekent dat hij een verbazingwekkend aantal vaardigheden had. Hij was auteur, tijdschriftredacteur, fotograaf, schilder, filmmaker en beeldhouwer. Zijn opleiding was aan de Sorbonne in filosofie en wiskunde. Hij studeerde ook schilderkunst in Parijs bij Andre Lhote en aan de Ecole des Beaux-Arts, en architectuur aan de Ecole Speciale d’Architecture.

In deze abstracte tentoonstelling verbeeldt Lieberman een groot, rond schilderij genaamd O geel. Ik ben niet zeker van de reden voor de O, maar aangezien het schilderij grotendeels geel is, neem ik aan dat de O voor de oker is. Behalve dat het een groot, grotendeels okergeel schilderij is, zijn er drie licht gebogen verticale strepen in wat lijkt op houtskool.

O geeldoor Alexander Lieberman, tentoongesteld in Simplicity of Form: Revealing Abstraction in de Bermuda National Gallery (Foto door Akil Simmons)

Alexander Kalder ballonnen stijgen, is een gouache (dekkende waterverf) uit 1968. In dit specifieke werk lijkt de kunstenaar de vier kleuren gouache (rood, geel, blauw en zwart) op wit papier te hebben gegoten, zodat ze cirkelvormige verfpoelen vormen. Vervolgens mochten de kleuren voor elke plas in lijnen op het papier glijden, zodat de “ballonnen” aan de touwtjes leken vast te zitten en omhoog leken te draaien.

Voor degenen die het niet weten, Alexander Calder was een derde generatie beeldhouwer en mobiele maker. Dit is kunst die beweegt.

De oudste van de modernisten in deze show is Matisse. In feite wordt hij beschouwd als de vader van de moderniteit. Hij heeft op de tentoonstelling een litho van een vrouwenhoofd. Deze prent is echter vrij laat in zijn carrière gemaakt, in 1972.

Een andere vroege abstractionist was Burgoyne Deller wiens naamloze tekeningen in 1934 werden gemaakt. In dit werk speelt de kunstenaar met onze perceptie van kleur, of in de woorden van Josef Albers, de interactie van kleur – in dit geval de complementaire kleuren blauw en geel.

Kenneth Knowland blauwe gebieden Weergegeven in eenvoud van vorm: onthullende abstractie, nu te zien in de Bermuda National Gallery (Foto door Akil Simmons)

Andere notabelen van de Abstract Gallery zijn Kenneth Noland, David Hockney, Eduardo Polozzi RA, Andy Warhol en Victor Vasarely.

Ik schrijf vaak dat zo’n tentoonstelling een must-see is, maar de twee tentoonstellingen die in dit artikel de revue passeren, zijn bijzonder interessant en daarom een ​​echte aanrader. Om het aanbod volledig te waarderen, zal het enige tijd duren. Misschien wil je het nog een paar keer zien.

Renaissance Masterpieces eindigt op 15 april. Eenvoud van vorm: abstractie ontvouwt zich tot eind september. Inzending is gratis.