Nieuw ontdekte oude sterrenstelsels werpen licht op de ‘oerknaltheorie’, Gods scheppingsdaad

(OSV News) — Robert Jastrow, de NASA-astronoom, planetair fysicus en veelgeprezen auteur die tot aan zijn dood in 2008 de complexiteit van de ruimte ontcijferde voor een generatie Amerikanen, vertelt het meesterlijke verhaal van een wetenschapper wiens leven werd beheerst door een geloof in de Kracht. van de reden. De wetenschapper bereikt uiteindelijk de hoogste top in zijn zoektocht om de Mountains of Ignorance te overwinnen, en klimt naar de laatste top – alleen om te ontdekken dat hij “begroet wordt door een groep theologen die daar al eeuwen zitten”.

De zin van Jastrow lokt misschien nog steeds lachjes uit, maar terwijl de James Webb Space Telescope, NASA’s vlaggenschip infraroodobservatorium gelanceerd op eerste kerstdag 2021, achtereenvolgens verrassende ontdekkingen doet, vragen katholieken zich misschien af: kunnen wetenschap en theologie ooit samenkomen? om de oorsprong van het universum te verklaren , en heeft Webb enig bewijs gevonden van het goddelijke ontwerp van het universum?

“De resultaten van JWST zijn opmerkelijk”, zegt jezuïet broeder Guy Consolmagno, directeur van het Vaticaans Observatorium. “Ik ben er zeker van dat het zal leiden tot verbeteringen en herzieningen van de oerknaltheorie – die, zoals u weet,” voegde hij eraan toe, “voor het eerst werd voorgesteld door de Belgische wetenschapper en katholieke priester, pater Georges Lemaitre.

Pater Georges Lemaitre onthulde zijn hypothese – nog niet de “Big Bang Theory” genoemd – in 1931. Kortom, het is de algemeen aanvaarde wetenschappelijke verklaring voor het ontstaan ​​van het heelal. Nagesynchroniseerd een singulariteit, een kleine bal van oververhitte en dichte materie – na opgeblazen en uitgezet – “barstte” naar buiten met duizelingwekkende snelheid, zonder onderscheid onzichtbare, langzaam bewegende deeltjes in zijn kielzog te verspreiden. Toen alles afkoelde en condenseerde, werden sterren geboren, gevolgd door de meer complexe structuren van sterrenstelsels. Alles vertraagde in de volgende 13 miljard jaar tot een snelheid die wetenschappers konden meten – maar het breidde zich nog steeds uit.

Dus wat heeft de JWST ontdekt dat uiteindelijk een wijziging van de oerknaltheorie nodig zou kunnen hebben? De loutere mogelijkheid van zes oude, gigantische sterrenstelsels die niet zouden moeten bestaan ​​zoals ze lijken te bestaan.

De meeste sterrenstelsels zijn volgens NASA tussen de 10 miljard en 13,6 miljard jaar oud. Wanneer ze door een telescoop worden bekeken, zijn het eigenlijk foto’s uit het verleden – omdat zichtbaar licht tijd nodig heeft om te reizen naar waar het kan worden gezien. De zes sterrenstelsels die door JWST in beeld zijn gebracht, verschijnen zoals ze 500-700 miljoen jaar na de oerknal zijn ontstaan ​​- maar gezien wat wetenschappers weten over hoe sterrenstelsels zijn ontstaan, zijn ze veel te groot en te compact voor hun leeftijd.

Sociale media barstten betrouwbaar los in een feestelijke fanfare en kondigden aan dat Webb ‘de oerknal had doorbroken’.

Maar Jonathan Lunin, een planetaire wetenschapper en natuurkundige, professor aan de Cornell University en een lid van Webb’s Science Working Group, legde uit dat berichten over de dood van de oerknal enorm overdreven zijn.

“Ik denk dat dit voorbarig is,” zei Lunin. De nieuwste ontdekking van JWST, zei hij, is “een geweldig voorbeeld van hoe wetenschap werkt. Je hebt een nieuwe vaardigheid. Je kunt dingen zien die je voorheen niet kon zien; je kunt deze interessante objecten vinden – in dit geval enorme sterrenstelsels die lijken te wees op dat moment buiten. “Vroeg dan het eigenlijk zou moeten zijn, maar het is een eerste opmerking.”

Maar trotseert deze openbaring – en zal ze waarschijnlijk komen – op geloof gebaseerde interpretaties van het universum?

Lunin zei: “Wat het resultaat van deze waarnemingen ook is – of welke astronomische waarnemingen dan ook – ze veranderen niets aan de omvang van de glorie van Gods schepping.” “Het is slechts een deel van het proces waardoor we die creativiteit kunnen begrijpen en waarderen.”

Broeder Consulmagno was het daarmee eens. “Als God het universum uit het niets schept,” zei de astronoom, “schept hij zelf ruimte en tijd – inclusief de wetten van de natuurkunde die zoiets als de oerknal mogelijk maken.” “We hebben geen idee hoe God ruimte en tijd heeft geschapen. Onze wetenschap kan ons echter een dieper beeld geven van wat er gebeurt in de ruimte en tijd die God creëert.”

Een van de algemene misvattingen over Gods schepping van het universum is dat het universum een ​​begin in de tijd nodig had – anders zou het geen schepper nodig hebben gehad. Maar deze overtuiging klopt niet met wat het eigenlijk betekent om door God geschapen te zijn. Zoals Lunin uitlegde: “De vraag of het universum eindig in tijd of oneindig in tijd is, heeft geen betrekking op de vraag of het universum door een Schepper is geschapen.”

“God is bestaan, en wordt niet beperkt door de stroom van tijd. De moeilijkheid doet zich voor – wanneer de natuurkunde begint te worstelen met metafysische vragen – omdat we materiële, tijdgebonden wezens zijn.”

Evenmin is Gods schepping van het universum een ​​eenmalige gebeurtenis.

Broeder Consolmagno zei: “Aangezien God buiten de tijd staat, schept Hij tijd, wat betekent dat Gods schepping de hele tijd (en overal) plaatsvindt. Gods scheppingsdaad is meer dan wat er 13,7 miljard jaar geleden gebeurde. Vanuit ons punt van zien, gevangen in ruimte en tijd, werkt God altijd aan het creëren van het universum – “het universum in stand houden”.

Hoewel de in Genesis beschreven schepping geen letterlijke weergave is van de oerknal, beweerde broeder Consulmagno dat “het feit dat God verantwoordelijk is voor het bestaan ​​van het universum nu net zo waar is als toen Genesis werd geschreven – zelfs met ons begrip van wetenschap heel anders nu.”

Zoals Christopher Schenglediker, hoogleraar natuurkunde en astronomie aan het Benedictine College in Atchison, Kan, opmerkt, kunnen wetenschappelijke vorderingen, zoals wat er gebeurde bij JWST, ook een spirituele getuige zijn.

“Deze ontdekkingen kunnen een diepgaande evangelische impact hebben op jonge mensen”, merkte Schengledeker op. “Ten eerste benadrukken ze belangrijke katholieke bijdragen aan de wetenschap, met name astronomie – de belangrijkste katholieke bijdrage aan de astronomie is de kalender die we elke dag gebruiken. Ze benadrukken ook de rationaliteit van het universum die de rationaliteit van God weerspiegelt. Ten slotte markeert de herontdekking van ons universum het begin van wetenschappelijke ontdekkingen. Het wijst buiten zichzelf naar God.”

Broeder Consolmagno zei dat hij hoopt dat de wetenschap “onze kennis van het universum zal blijven vergroten, net zoals ik hoop nooit te stoppen met groeien in mijn kennis van God”.

“Ik weet zeker dat we over duizenden jaren heel andere vragen zullen stellen over hoe het universum werkt,” zei hij, “over duizenden jaren.” “Maar onder dit alles is een daad van liefde van God die tijd en ruimte heeft willen laten bestaan, en die ze goed vond.”

Kimberley Heatherington schrijft voor OSV News uit Virginia.

Copyright © 2023 OSV Nieuws

drukpers