Een Duitse rechtbank veroordeelt de 97-jarige oud-secretaris in een nazikamp

Een Duitse rechtbank heeft dinsdag een 97-jarige vrouw schuldig bevonden aan medeplichtigheid aan moord in meer dan 10.000 gevallen voor haar rol als secretaresse van de SS-commandant van het nazi-concentratiekamp Stutthof tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Irmgard Forschner werd ervan beschuldigd deel uit te maken van het apparaat dat het kamp hielp functioneren. Het Duitse persbureau (dpa) meldde dat een rechtbank in de deelstaat Itzeho in Noord-Duitsland haar had veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaar.

Er werd beweerd dat ze “de leiders van het kamp hielp en aanmoedigde bij het systematisch doden van degenen die daar gevangen zaten tussen juni 1943 en april 1945 terwijl ze werkte als stenograaf en typiste in het kantoor van de kampcommandant.”

Het vonnis en de straf waren in overeenstemming met de eisen van de aanklager. Advocaten van de verdediging verzochten om vrijspraak van hun cliënt, met het argument dat het bewijs niet onomstotelijk aantoonde dat Forschner op de hoogte was van de systematische moorden in het kamp, ​​wat betekent dat er geen bewijs was van opzet zoals vereist voor strafrechtelijke aansprakelijkheid.

Geprobeerd in de jeugdrechtbank

In haar slotverklaring zei Forschner dat ze spijt had van wat er was gebeurd en dat ze er spijt van had dat ze op dat moment in Stutthof was.

Forschner werd berecht voor de jeugdrechtbank omdat ze op het moment van de vermeende misdaden nog geen 21 was.

De beklaagde probeerde de start van haar proces in september 2021 over te slaan, maar werd later door de politie gearresteerd en enkele dagen vastgehouden.

Ephraim Zuroff, een senior nazi-jager in het Simon Wiesenthal Center, zei dat “het vonnis van vandaag het beste is dat kan worden bereikt, gezien het feit dat ze voor de jeugdrechtbank is berecht.”

“In het licht van de recente verklaring van Forschner aan de rechtbank dat ze ‘alles betreurt’, waren we bezorgd dat de rechtbank de motie van niet schuldig van haar advocaat zou accepteren”, zei Zuroff in een verklaring. Maar gezien haar bewering dat ze geen kennis had van de moorden die in het kamp waren gepleegd, was haar spijt verre van overtuigend.

Er zijn vijf dossiers in behandeling

Aanklagers van Itzihoe zeiden tijdens de procedure dat het proces van Forschner de laatste in zijn soort zou kunnen zijn. Het speciale federale parket in Ludwigsburg, belast met het onderzoeken van oorlogsmisdaden uit het nazi-tijdperk, zegt echter dat er momenteel vijf andere zaken aanhangig zijn bij openbare aanklagers in verschillende delen van Duitsland waarin beschuldigingen van moord en medeplichtigheid aan moord niet onderhevig zijn aan een verjaringstermijn. .

Aanvankelijk een verzamelpunt voor Joden en niet-Joodse Polen die uit het naburige Danzig, nu de Poolse stad Gdańsk, werden verwijderd, werd Stutthof vanaf ongeveer 1940 gebruikt als een zogenaamd “arbeidsonderwijskamp” waar dwangarbeiders, voornamelijk Poolse en Sovjetburgers, naartoe werden gestuurd straffen uitzitten en hij stierf vaak.

Vanaf medio 1944 vulden tienduizenden Joden uit de Baltische getto’s en uit Auschwitz het kamp samen met duizenden Poolse burgers die overweldigd waren door de meedogenloze nazi-onderdrukking van de Opstand van Warschau.

Andere gevangenen zijn onder meer politieke gevangenen, beschuldigde criminelen, mensen die verdacht worden van homoseksuele activiteiten en Jehovah’s Getuigen.

Meer dan 60.000 mensen werden daar gedood door dodelijke injecties van benzeen of fenol rechtstreeks in hun hart, door geweervuur ​​of verhongering. Anderen werden in de winter zonder kleren naar buiten gedwongen totdat ze stierven door blootstelling, of werden geëxecuteerd in een gaskamer.